Ήμουν χθες με κάτι φίλους και κουβεντιάζαμε. Σε κάποια στιγμή παρατηρώ ότι την είχαν «πέσει» όλοι στην οθόνη του κινητού τους. Έτυχε να έχω μαζί μου την εφημερίδα «Θάρρος» (συνεργαζόμαστε άλλωστε). Την πήρα στα χέρια μου και τους την κούνησα, φωνάζοντας: «ξυπνήστε».
Γύρισαν όλοι το κεφάλι και με κοίταξαν. Ο ένας χαμογελώντας μού είπε: «Βγαίνουν ακόμα οι εφημερίδες;». «Όσο υπάρχει χαρτί, έβγαιναν, βγαίνουν και θα βγαίνουν» του είπα και του έδωσα να την κρατήσει, λέγοντάς του: «Μύρισε, χάιδεψε, τσαλάκωσε, δίπλωσε, σκίσ’ τη, σκουπίσου, δίπλωσε το κινητό σου και μετά πες μου αν μπορείς να τα κάνεις αυτά με το κινητό σου».
Δεν ξέρω αν κατάλαβε, αλλά έμεινε με το στόμα ανοικτό, όπως και οι υπόλοιποι τις παρέας. Ήπιαμε τον καφέ μας και φύγαμε.
Στο σπίτι έπεσε το μάτι μου σε ένα πολύ ωραίο άρθρο που είχε ένα σάιτ για το χαρτί και σκέφτηκα να σας μεταφέρω μερικά κομμάτια του, έτσι για να μην ξεχνιόμαστε και χάνουμε πράγματα, αλλά και για την ιστορία. Πες πες, κάτι θα μείνει.
Το χαρτί που είναι το βασικό υλικό για μια εφημερίδα ή ένα βιβλίο που ξεχάσαμε να διαβάζουμε, ένα τετράδιο ή ένα επιστολόχαρτο που ξεχάσαμε να γράφουμε, να στείλουμε κάτι γραμμένο με τα χεράκια μας σε κάποιον αγαπημένο. Αλήθεια, πόσο καιρό έχετε να πιάσετε χαρτί και μολύβι και να γράψετε ή να κάνετε, έστω, μια μουντζούρα; Για αναρωτηθείτε λίγο. Σιγά σιγά αντικαθίσταται κι αυτό από την «τεχνολογία», και μαζί του πολλά και όμορφα συναισθήματα. Όμως, δε θα γίνει αυτό, γιατί από τη μια το χαρτί κουβαλά μαζί του μια ιστορία αιώνων, ενώ από την άλλη μόνο καλό έχει κάνει στη ζωή μας. Το θεωρούμε άχρηστο, όμως παίρνει ζωή όταν το χρησιμοποιούμε.
Διαβάστε:
«Η ιστορία, λοιπόν, του χαρτιού ξεκινά στην Κίνα κατά τη διάρκεια της δυναστείας Χαν, γύρω στο 105 μ.Χ., όταν ένας δικαστικός υπάλληλος με το όνομα Cai Lun, δημιούργησε την πρώτη μορφή πραγματικού χαρτιού. Χρησιμοποίησε ένα μείγμα από φλοιό μουριάς, κάνναβη και κουρέλια, πρωτοπορώντας σε ένα υλικό που σύντομα θα μεταμόρφωνε τον τρόπο με τον οποίο οι άνθρωποι επικοινωνούσαν, τεκμηρίωναν και μοιράζονταν τη γνώση. Η εφεύρεση εξαπλώθηκε στην Ασία και τον ισλαμικό κόσμο πριν φτάσει στην Ευρώπη τον 12ο αιώνα, θέτοντας τις βάσεις για κοινωνικές εξελίξεις όπως η ευρεία διάδοση του αλφαβητισμού, η επιστημονική εξερεύνηση και η επανάσταση της τυπογραφίας.
Το χαρτί επέτρεψε τη διατήρηση των ιδεών, τροφοδότησε την Αναγέννηση και αποτέλεσε ακρογωνιαίο λίθο της παγκόσμιας προόδου. Αν και έχουν περάσει αιώνες, αυτή η απλή αλλά ισχυρή εφεύρεση συνεχίζει να διαμορφώνει τον τρόπο με τον οποίο αλληλεπιδρούμε με τον κόσμο.
Σε μια εποχή ψηφιακής υπερφόρτωσης, το χαρτί προσφέρει κάτι που δεν μπορούν να προσφέρουν οι οθόνες, μια οπτική, συναισθηματική σύνδεση. Παρά την ευκολία των ψηφιακών συσκευών, το χαρτί προσφέρει μια διαχρονική και ικανοποιητική εμπειρία που βρίσκει ανταπόκριση στους ανθρώπους σε πολλαπλά επίπεδα.
Το γράψιμο σε χαρτί ή το ξεφύλλισμα ενός φυσικού βιβλίου ενεργοποιεί τις αισθήσεις με τρόπο που οι ψηφιακές συσκευές δεν μπορούν να αναπαραγάγουν.
Το χαρτί δε χαλάει, δεν αδειάζει η μπαταρία του και δεν απαιτεί ενημερώσεις λογισμικού. Είναι ένα αξιόπιστο μέσο για την αποθήκευση κρίσιμων πληροφοριών, την τήρηση σημειώσεων και τη διατήρηση αναμνήσεων.
Καθώς αντιμετωπίζουμε τις προκλήσεις του 21ου αιώνα, το χαρτί αποτελεί απόδειξη της εφευρετικότητας των αρχαίων δημιουργών του και της προσαρμοστικότητας της ανθρώπινης καινοτομίας. Από τους παπύρους της αρχαίας Κίνας μέχρι τις ανακυκλωμένες συσκευασίες του σήμερα, το χαρτί παραμένει μία από τις πιο αξιοσημείωτες και διαρκείς συνεισφορές της ανθρωπότητας στην πρόοδο».
Εύχομαι να γίνατε λίγο πιο σοφοί και να ξεκολλήσετε από τις οθόνες σας. Το χαρτί είναι ηδονή και μην τη χάνετε. Αγγίξτε μια εφημερίδα και θα νιώσετε την αίσθηση βελούδου που σας δίνει το χαρτί της.
Α, διαβάστε την κιόλας ε!
Τα λέμε πάλι…
Του Κώστα Δεληγιάννη
