Το «σπίτι» στο δρόμο με τις ελιές. Οδός αγάπης
Η πορνεία αποτελούσε στοιχείο του βίου των αρχαίων Ελλήνων ήδη από την Αρχαϊκή Εποχή. Στις σημαντικότερες ελληνικές πόλεις, και κυρίως στα λιμάνια, αποτελούσε σημαντική οικονομική δραστηριότητα, απασχολώντας μεγάλο μέρος του πληθυσμού και σε καμία περίπτωση δε θεωρούνταν παράνομη. Αντιθέτως, ήταν απαραίτητη.
Έχοντας, λοιπόν, στο μυαλό τα πιο πάνω και την επιθυμία εδώ στο «Θάρρος» να κάνουμε ένα τέτοιο θέμα, ξεκίνησε η διαδικασία και το αποτέλεσμα είναι αυτό που θα διαβάσετε.
Προσπάθησα να βάλω το θέμα στις πραγματικές του βάσεις και το χώρισα σε τρία κεφάλαια, για να σας γίνει πιο κατανοητό.
Πόρνες και πόρνοι υπάρχουν παντού στη ζωή μας, λίγοι όμως είναι επαγγελματίες και προσφέρουν σημαντικό έργο, ειδικά στις μικρές κοινωνίες. Τώρα, αν έχουν γίνει κάποια λάθη ή διακρίνουν κάποιοι πως υπάρχει ελλιπής ενημέρωση, συγχωρήστε με, γιατί οι «πρωταγωνιστές» του πρώτου κεφαλαίου έχουν πεθάνει.
Δώστε προσοχή και στα τρία κεφαλαία και φτιάξτε ένα δικό σας… Καλή ανάγνωση…
ΠΡΩΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: ΟΙΚΟΣ ΑΝΟΧΗΣ, ΤΟ ΧΘΕΣ
Ήταν Νοέμβριος του ’79 που η μοίρα το έφερε να κατηφορίσω στην Καλαμάτα, για να «στεφθώ» νεοσύλλεκτος στο 9ο Σύνταγμα Πεζικού, στο «παλιό στρατόπεδο» που λέμε τώρα.
Πού να φανταστώ τότε ότι έπειτα από 24 χρόνια (το 2003 ξαναήρθα) θα συνέχιζα τη ζωή μου εδώ και πως στο γήπεδο που σήμερα λέμε «Μπαχράμης» και έμαθε ο γιος μου ποδόσφαιρο, εγώ μαζί με άλλους μάζευα γόπες από τσιγάρα κάθε μέρα στις 5.00 το πρωί! Εκπαίδευση το έλεγαν.
Πάμε στο στρατόπεδο πάλι. Αυτό που είχα παρατηρήσει τότε, ήταν ότι κάποιες μέρες οι «παλιοσειρές», κυρίως, του στρατοπέδου πηδούσαν τη βορινή μάνδρα, έλειπαν για καμιά ώρα και επέστρεφαν, πηδώντας πάλι τη μάντρα. Μια, δυο, τρεις, ρώτησα πού πάνε. «Στις ελιές» μου είπαν. Απόρησα γιατί δεν ήταν ακόμα περίοδος ελαιοκομίας. Ξαναρώτησα. «Δεν πάνε για μάζεμα στις ελιές», μου είπαν, «για ξελάφρωμα πάνε». Έξυπνος είμαι, κατάλαβα. Χαμογέλασα πονηρά και σκέφτηκα: «Μπράβο, τρία πηδήματα την ημέρα! Δύο τη μάντρα, μία τις ελιές!».
Έπειτα από χρόνια, τώρα δηλαδή, ψάχνοντας το θέμα που διαβάζετε, μου λύθηκε η απορία για το τι ήταν το «σπίτι» μέσα στις ελιές. «Αφεντικό» ήταν ένας τύπος από τον Μελιγαλά, με ένα προβληματάκι στα μάτια, με το όνομα Λυκούργος, τον οποίο φώναζαν για κάποιον λόγο «Ο μασέλας».
Το σπίτι είχε τρία – τέσσερα κορίτσια, ενώ μεγαλύτερη φίρμα ήταν η ονομαστή στην εποχή Μορφία, από τα πόδια της οποίας, από ό,τι έμαθα, πέρασε η μισή Ελλάδα. Μια τύπισσα μποέμισσα και γλεντζού, που ζούσε το επάγγελμα. Κάποια στιγμή, μετά τις επιτυχίες της, αυτονομήθηκε.
Το σπίτι έκλεισε, όμως, καθώς λόγω της επέκτασης της πόλης έπρεπε να απομακρυνθεί και ο Δήμος έδωσε τη μοναδική άδεια που διέθετε σε άλλο «σπίτι». Κι έτσι οι φαντάροι πήγαν αλλού να μαζέψουν ελιές.
Το «σπίτι» αυτό ήταν της Νάντιας, μιας κύριας που μας ήρθε από κάποιο νησί και που όλως τυχαίως ήταν κι αυτό μέσα στις Ελιές (ακόμα εκεί είναι). Πίσω από τη μεταλλουργία Σερεμέτη είναι ένα «σπίτι» που θυμίζει πολύ τα παλιά πορνεία (μπουρδέλα) και γράφει απέξω σε ένα μουσαμά με κόκκινη μπογιά, με χοντρό πινέλο, στο χέρι: «Νάντια. Ελάτε να περάσουμε καλά».
Τελευταία φορά που πέρασα, στο ψάξιμό μου, ήμουν τυχερός που πέτυχα την κυρία Ναντια και άτυχος που δεν ήθελε να μιλήσει. Το μόνο που μου είπε είναι ότι «αν μιλήσω, θα βρεθώ σε καμιά γράνα» (χαντάκι), και γράνες έχει πολλές εκεί γύρω.
Μυρίστηκα κάποια κόντρα με το πιο μοντέρνο και καινούργιο «σπίτι», με την ταμπέλα του να γράφει «Erotic Studio», αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μου, και έφυγα ευχόμενος καλές δουλειές.
ΔΕΥΤΕΡΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: ΟΙΚΟΣ ΑΝΟΧΗΣ, Η ΣΥΝΕΝΤΕΥΞΗ
Ύστερα από πολλές προσπάθειες και τηλεφωνήματα για να μιλήσω με κάποιον-α επαγγελματία του χώρου (υπήρξε άρνηση για ευνόητους λόγους), κατάφερα να βρω μιαν άκρη για συνέντευξη. Βγήκε μικρή, αλλά είναι αρκετά κατατοπιστική.
Η κουβέντα ήταν τηλεφωνική με την κυρία Όλγα, η οποία εργάζεται περιστασιακά στην επιχείρηση «Erotic Studio», που δραστηριοποιείται στον τομέα: Νυχτερινά κέντρα διασκέδασης και ντίσκο, και τη συναντάμε στο δρόμο για Μεσσήνη.
-Κύρια Όλγα, καλησπέρα. Ξέρω ότι είναι δύσκολο για εσάς, γι’ αυτό και σας ευχαριστώ που δεχθήκατε να μιλήσουμε. Πόσα χρόνια κάνετε αυτό το επάγγελμα και τι σημαίνει για σας;
Είμαι αρκετά χρόνια επαγγελματίας. Όσο για το τι σημαίνει, θα πω ότι μια δουλειά είναι κι αυτή.
-Δύσκολη δουλειά θα έλεγα. Από τη φωνή σας καταλαβαίνω ότι δεν είστε από εδώ. Τα ελληνικά σας, όμως, είναι πολύ καλά. Πού σας βρίσκω τώρα; Πώς διαλέξατε αυτή τη δουλειά;
Είμαι Ρωσίδα και βρίσκομαι αρκετά χρόνια στην Ελλάδα. Μένω στην Αθήνα και πηγαινοέρχομαι κατά περιόδους, όπως και άλλα κορίτσια, στην Καλαμάτα. Κάνω αυτή τη δουλειά, όπως όλος ο κόσμος, για βιοποριστικούς λόγους. Σας είπα και πριν, μια δουλειά είναι.
-Η δουλειά σας έχει πολλούς κινδύνους. Σας έχει τύχει κάτι που να σας έκανε να φοβηθείτε;
Όχι, όλα είναι καλά. Έχουμε τα χαρτιά μας, τις άδειές μας, τον υγειονομικό μας έλεγχο, την προστασία του χώρου, και ο κόσμος που έρχεται ξέρει πολύ καλά γιατί έρχεται. Στην Καλαμάτα όλα είναι καλά.
-Αλήθεια, κυρία Όλγα, τι κόσμος έρχεται, ποιες ηλικίες;
Από παιδιά εφήβους συνοδευόμενα από τους γονείς τους για την πρώτη τους εμπειρία μέχρι παππούδες για να νιώσουν ότι ξαναζούν. Έρχονται όλες οι κατηγορίες ανθρώπων, οικογενειάρχες, αλλοδαποί, Ρομά, ό,τι μπορείτε να φανταστείτε.
-Φαντάζομαι ότι έρχονται και άνθρωποι με ειδικές ανάγκες, που χρειάζονται μιαν ιδιαίτερη μεταχείριση;
Ναι, έρχονται. Οι άνθρωποι αυτοί έχουν περισσότερο ανάγκη για μεγαλύτερη τρυφερότητα, ένα χάδι, μια αγκαλιά, όπως κάνουμε και με τους παππούδες που έρχονται κατά καιρούς.
-Υπήρξαν στιγμές που ήρθε πελάτης μεθυσμένος ή βρώμικος ή έκανε φασαρία;
Όταν είναι βρώμικος, υπάρχει ντουζ για να πλυθεί. Όταν είναι πολύ μεθυσμένος ή κάνει φασαρία, νόμιμοι είμαστε, φωνάζουμε την Αστυνομία, αλλά σπάνια συμβαίνει αυτό.
-Και μια τελευταία ερώτηση, γιατί βλέπω ότι βιάζεστε. Πόση ώρα διαρκεί η συνεύρεση; Φαντάζομαι ότι θα υπάρχει τιμοκατάλογος…
Γύρω στα είκοσι λεπτά μέχρι μισή ώρα, όχι παραπάνω. Ναι, υπάρχει και τιμοκατάλογος. Δεν μπορώ να σας πω κάτι άλλο, όμως, ευχαριστώ.
Και κάπως έτσι τελείωσε η σύντομη κουβέντα μας με την κυρία Όλγα. Είχα να ρωτήσω πολλά ακόμα, αλλά, όπως λένε, «κάλλιο πέντε και στο χέρι παρά δέκα και καρτέρι».
ΤΡΙΤΟ ΚΕΦΑΛΑΙΟ: ΟΙΚΟΣ ΑΝΟΧΗΣ, ΧΡΗΣΙΜΕΣ ΠΛΗΡΟΦΟΡΙΕΣ
Ο οίκος ανοχής (ή πορνείο ή μπορντέλο ή μπουρδέλο και προσφάτως “Studio”) είναι ένα οίκημα όπου ένα ή περισσότερα εκδιδόμενα πρόσωπα δέχονται πελάτες με σκοπό τη σεξουαλική συνεύρεση μαζί τους έναντι αμοιβής. Η συνεύρεση είναι συνήθως σύντομη σε διάρκεια.
Τη λειτουργία ενός οίκου ανοχής φροντίζει ένας υπάλληλος, γυναίκα ή, ενδεχομένως, άνδρας (πολύ συχνά ομοφυλόφιλος), η αποκαλούμενη τσατσά (ή τσάτσος, αν είναι άνδρας).
Συνήθως αναλαμβάνει και καθήκοντα καθαρισμού, αλλά μερικές φορές μπορεί να είναι και η ιδιοκτήτρια. Δεν αποκλείεται να ήταν και η ίδια στο παρελθόν πόρνη.
Μία άλλη δραστηριότητα της τσατσάς είναι να ενημερώνει τους πελάτες για τις υπηρεσίες που προσφέρει κάθε εκδιδόμενο άτομο που εργάζεται στον οίκο και να ειδοποιεί τους λεγόμενους νταβατζήδες (“προστάτες” της επιχείρησης ή του εκδιδόμενου ατόμου) σε περίπτωση που κάποιος πελάτης συμπεριφέρεται άσχημα.
Οι οίκοι ανοχής λειτουργούν κάθε μέρα από το μεσημέρι έως τα ξημερώματα, με δύο ή περισσότερα άτομα, που εναλλάσσονται σε βάρδιες των πέντε με επτά ωρών. Οι πελάτες περιμένουν σε ένα χώρο υποδοχής και ζητούν να συνευρεθούν με ένα συγκεκριμένο άτομο που εργάζεται στον οίκο (οπότε και τηρείται, αν χρειαστεί, η σειρά προτεραιότητας).
Σε άλλες περιπτώσεις επιλέγουν αφού δουν όλα τα εκδιδόμενα άτομα. Συχνά οι πελάτες καταλήγουν στον οίκο της προτίμησής τους, αφού επισκεφτούν πολλά πορνεία (μια πρακτική που λέγεται μπουρδελότσαρκα).
Στη συνέχεια, αποσύρονται μαζί του σε ένα δωμάτιο, όπου και συνευρίσκονται.
Τέλος, η τσατσά τούς ειδοποιεί αν υπερβούν το διαθέσιμο χρόνο.
Η πληρωμή για τις υπηρεσίες του εκδιδόμενου προσώπου γίνεται πριν από τη συνεύρεση (συχνά για λόγους ασφαλείας). Το ποσό ανέρχεται από 10 έως 50 ευρώ και κυμαίνεται ανάλογα με τη δημοφιλία του εκδιδόμενου ατόμου ή την ηλικία του ή τις υπηρεσίες που προσφέρει.
Η Ελλάδα είναι μία από τις λίγες χώρες παγκοσμίως όπου οι οίκοι ανοχής είναι νόμιμοι, όμως υπό προϋποθέσεις, ενώ φορολογούνται κανονικά όπως κάθε άλλη επιχείρηση. Βάσει του νόμου 2734/1999 οι εργαζόμενοι πρέπει να έχουν άδεια από τις αρμόδιες Αρχές προκειμένου να ασκήσουν το επάγγελμα του επ’ αμοιβή εκδιδόμενου προσώπου, και βάσει της άδειας υποχρεούνται να υποβάλλονται ανά δεκαπέντε ημέρες σε ιατρικές εξετάσεις για σεξουαλικώς μεταδιδόμενα νοσήματα.
Είναι απαραίτητο να κατέχουν άδεια εγκατάστασης – χρήσης οικήματος, η οποία είναι προσωπική, έχει ισχύ δύο χρόνια και χορηγείται από τη Δημοτική Αρχή της περιοχής της έδρας του οίκου ανοχής, ύστερα από σύμφωνη γνώμη ειδικής για την περίσταση επιτροπής. Αντίθετα, στις χώρες της Ανατολής είναι εκτός νόμου. Στην Αίγυπτο ο νόμος αναφέρει ότι η άμεση ή έμμεση ενασχόληση με την πορνεία, ή η ενίσχυσή της με οικονομικούς ή άλλους τρόπους, ή η συμμετοχή σε αυτήν, διώκεται βάσει νόμου από τις θρησκευτικές Αρχές (ισλαμικές ή χριστιανικές).
Και κάπου εδώ ολοκληρώνεται ο περίπατος που έκανα, προσπαθώντας να παρουσιάσω ένα μέρος του αρχαιότερου επαγγέλματος του κόσμου. Όπως και λίγα «ιστορικά» επί του θέματος για την πόλη της Καλαμάτας.
Του Κώστα Δεληγιάννη
