«Όμορφη πόλη φωνές μουσικές / απέραντοι δρόμοι κλεμμένες ματιές ο ήλιος χρυσίζει χέρια σπαρμένα / βουνά και γιαπιά πελάγη απλωμένα…»…
Αυτό το τραγούδι των Μίκη και Γιάννη Θεοδωράκη, που τραγουδήσαμε στην πρώτη μας νιότη, μου ήρθε στο μυαλό διαβάζοντας την «είδηση» των ημερών.
Τέσσερα «έξυπνα» παγκάκια με δυνατότητα ασύρματης φόρτισης κινητών και δωρεάν wi-fi τοποθετήθηκαν, λέει, σε κοινόχρηστους χώρους (στην κεντρική πλατεία και αλλού) της Καλαμάτας.
Χάρηκα. Εδώ που τα λέμε όλα «έξυπνα» γίνονται στην όμορφη πόλη μας.
«Έξυπνα» παγκάκια, η χαρά του πισινού μας, κάθεσαι, ζεσταίνεις τον πισινό σου, έχεις δωρεάν wi-fi, φορτίζεις το κινητό σου κι αν έχεις και καμία μπριζόλα, την ψήνεις αν θες.
Αυτό που με στενοχωρεί, όμως, είναι ότι τοποθετήθηκαν μόνο τέσσερα. Kουβεντιάζοντας με το δήμαρχο ησύχασα, θα τοποθετηθούν κι άλλα, είπε, και δε θα μείνει μόνο στα παγκάκια. Σε στάδιο εγκατάστασης είναι: 5 οθόνες ψηφιακής σήμανσης (Digital Signage), 10 έξυπνες διαβάσεις και σύστημα παροχής ασύρματης πρόσβασης στο διαδίκτυο σε 10 σημεία της πόλης. Επιπλέον, στο ίδιο πρόγραμμα περιλαμβάνεται το σύστημα έξυπνης αποτροπής στάθμευσης με 160 αισθητήρες, καθώς και δύο έξυπνα ηλιακά δέντρα (smart tree). Αυτό το τελευταίο είναι που με εντυπωσίασε ιδιαιτέρως: «έξυπνα ηλιακά δέντρα».
Τώρα κατάλαβα γιατί κόπηκαν τα δένδρα εκεί στην πλατεία της 23ης Μαρτίου και γιατί μετακινήθηκαν οι ήρωες, που πλέον κοιτούν από εδώ κι από εκεί με ένα φόβο στα μάτια, μην τους κάψουν τα «ηλιακά δένδρα».
Για να είστε ενημερωμένοι, το συγκεκριμένο έργο, με όλα αυτά τα «έξυπνα» πράγματα, έχει προϋπολογισμό 923.130 ευρώ, ενώ η χρηματοδότηση είναι από το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας.
Σε μια πόλη, λοιπόν, όπου τα έργα ξεκινούν από τον έναν δήμαρχο και μπορεί να τελειώσουν κάποτε από τον επόμενο (αν δεν έχει φαγωθεί η χρηματοδότηση), εμείς βάζουμε «έξυπνα» παγκάκια και δένδρα, κι όταν φουσκώσει το ποτάμι και πάρει μαζί του όλα αυτά τα «έξυπνα», παγκάκια, δένδρα, θέατρα και τους τρομοκρατημένους ήρωές μας από την πλατεία, τότε θα κλαίμε. Μια φορά «φουσκώνει» το ποτάμι και μάλλον αυτό πρέπει να προλάβουμε, λέω. Αλλά εγώ δεν είμαι δήμαρχος, ούτε καν δημοτικός σύμβουλος.
Σε μια πόλη με ένα υπέροχο παραλιακό μέτωπο που μας έδωσε απλόχερα η φύση (δεν ξέρω σε πόσες πόλεις υπάρχει τέτοια παραλία), οι «άρχοντές» μας το έχουν αφήσει στην τύχη του αντί να είναι η προτεραιότητά τους. Φτιάχνουμε τα μικρά και χάνουμε τα μεγάλα, «άρχοντές» μου. Μέχρι που θα έρθει κάποιος «έξυπνος» από αλλού να το φτιάξει. Μόνο που τότε δε θα είναι δικό μας πλέον, του «έξυπνου» θα είναι. Παραδείγματα γι’ αυτό που εννοώ στο νομό μας και στην πόλη μας έχουμε, αρκεί να τα δούμε.
Τελειώνοντας, εύχομαι και ελπίζω κάποτε να χρηματοδοτήσει το Ταμείο Ανάκαμψης και Ανθεκτικότητας ένα έργο με τίτλο «Έξυπνη Δημοτική Αρχή». Μέχρι τότε… «Βουνά και γιαπιά πελάγη απλωμένα…»…
Αυτά τα λίγα «έξυπνα» και χωρίς χρηματοδότηση. Τα λέμε πάλι…
Του Κώστα Δεληγιάννη
