Ο προβληματισμός για τα πολιτικοκοινωνικά ζητήματα και η πρακτική ηθική με απώτερο όραμα έναν καλύτερο κόσμο για όλους, αποτελούν την κινητήρια δύναμη στη ζωή του Θεόδωρου Σταυριανόπουλου. Είναι η ίδια που τον συνόδευσε κατά τη μακρά ευδόκιμο θητεία του στην αίθουσα διδασκαλίας, στο πλευρό των μαθητών και των συναδέλφων του ως συνδικαλιστής ή διευθυντής εκπαίδευσης και παράλληλα στο ευρύτερο πεδίο του αιρετού αυτοδιοικητικού. Η γραφή ήρθε να συμπληρώσει τα όπλα της «μάχης», κι αφού γράφει για να δώσει μορφή στις δικές του σκέψεις και τα συναισθήματα, σκορπίζει «ποιητικές τοξοβολές» για να αφυπνίσει, να καταγγείλει και να ενώσει.
«Κλειστές πόρτες… ανοιχτά παράθυρα», «Αφύλαχτες διαβάσεις…», «Συνωστισμός Απόντων», «Ρωγμή του θάρρους» και τώρα «Ενοχή… ανοχής», το πέμπτο βιβλίο της προσωπικής εκδοτικής παραγωγής του Θεόδωρου Σταυριανόπουλου. Κυκλοφόρησε πριν από λίγους μήνες από τα «24 Γράμματα» και θα παρουσιαστεί στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας την άλλη Δευτέρα, 13 Ιανουαρίου, στις 7.00 το απόγευμα.
Εκτός από τον ίδιο, θα μιλήσουν η Αγγελική Ρουμελιώτη (κοινωνική λειτουργός επιμελήτρια ανηλίκων), ο Τάσος Σκλάβος (κοινωνιολόγος στο Πάντειο Πανεπιστήμιο) και ο φιλόλογος – συγγραφέας, Άγγελος Λάππας. Η ηθοποιός Ελένη Δρακουλάκου θα διαβάσει τρία επιλεγμένα ποιήματα από τη συλλογή, ενώ την εκδήλωση θα συντονίσει ο δημοσιογράφος Θανάσης Λαγός.
-Ποιο ήταν το έναυσμα για να ξεκινήσετε να γράφετε και ποια ανάγκη καλύπτει τελικά το γράψιμο;
Οι αγωνίες και αναζητήσεις που βίωσα την εποχή των φοιτητικών μου χρόνων, μιας εποχής έντονων αλλαγών, με ενέπνευσαν ποιητικά. Ο ρόλος της ποίησης είναι πολλαπλός. Να τέρπει, να εξυψώνει, να αφυπνίζει, να καταγγέλλει, να ενώνει και τόσα άλλα.
Γράφω κινούμενος συχνά γύρω από πολιτικά κοινωνικά ζητήματα τα οποία απασχολούν κάθε υγιή σκεπτόμενο άνθρωπο. Αυτά για μένα αποτελούν το εφαλτήριο που με οδηγεί στην καταγραφή και αποτύπωση τέτοιων αναζητήσεων.
-Πώς ένας μαθηματικός επέλεξε την ποίηση ως μέσο έκφρασης;
Κάποια στιγμή στην πορεία της ζωής μου, αφού έλαβα το πτυχίο του Μαθηματικού, αποφάσισα να κάνω ένα Μεταπτυχιακό στην Ηθική Φιλοσοφία. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα να αλλάξει το βηματισμό μου στην κοινωνία. Μου άλλαξε στάση και συμπεριφορά στη ζωή. Δε βρήκα, όμως, την ίδια ανταπόκριση από την κοινωνία. Έτσι ως εκτόνωση ανακάλυψα τη στοχαστική ποίηση.
Ως ενεργός πολίτης έχω ασχοληθεί με διάφορες δράσεις στη ζωή μου. Τα βιώματα και συναισθήματα που έζησα είναι πολυδιάστατα και αυτά αντανακλούν στην ποίηση. Οπότε αυτό που θέλω να πετύχω με την ποίησή μου είναι να αφυπνίσω, να καταγγείλω και να ενώσω.
Το γράψιμό μου είναι, από τη μια, επηρεασμένο από την Λιλή Ζωγράφου, της οποίας ο λόγος είναι αντισυμβατικός και περιστρέφεται γύρω από την ελευθερία του ανθρώπου, δίνοντας βήμα στην άλλη άποψη, και από την άλλη από τον Κ.Π. Καβάφη, ο οποίος αντλεί μνήμες από το παρελθόν και τις αποθέτει στο παρόν, ενίοτε ως προειδοποίηση για τα μελλούμενα.
-Συστήστε μας το νέο σας βιβλίο;
Η συσσωρευμένη αγανάκτηση που επικρατεί στην κοινωνία για μένα αποτελεί έτοιμο υλικό έμπνευσης. Ο τίτλος της συλλογής «Ενοχή… ανοχής» αναφέρεται σε αυτό που θεωρώ ότι είναι ένα κοινωνικό πρόβλημα. Η ανοχή επιτρέπει στην εκάστοτε εξουσία να συσσωρεύει άλυτα κοινωνικά ζητήματα. Περιλαμβάνει 65 ποιητικούς στοχασμούς. Σε αρκετά ποιήματα απευθύνομαι σε δεύτερο πρόσωπο συντηρώντας μέσω της ποίησης την οργή μου για το αδιαπραγμάτευτο της ζωής και μοιράζομαι με σαρκασμό τη ματαιότητα των ανθρώπινων υποθέσεων.
Τα ποιήματα έχουν πεζολογικό χαρακτήρα κυρίως στα περιγραφικά σημεία, αλλά η οπτική τους είναι άκρως ποιητική. Στο τέλος κάθε ποιήματος με επιγραμματικές φράσεις αφήνω το λόγχισμα του πόνου μαζί με μια αόρατη γάζα στοργής. Έχει τον υπότιτλο «Ποιητικοί Στοχασμοί», επισημαίνοντας ότι τα κείμενα σαφώς ανήκουν σ’ ένα μοντέρνο είδος μεικτού λόγου που ονομάζεται πεζοποίηση.
-Έχετε πλέον μια συλλογή με πέντε βιβλία που έχουν εκδοθεί. Τι σημαίνουν για εσάς και τι σκέφτεστε για αυτήν τη συγγραφική πορεία έως σήμερα;
Κάθε φορά που φθάνω στη συγγραφή ενός βιβλίου αισθάνομαι την ανάγκη να εξωτερικεύσω συναισθήματα και βιώματα θέτοντας τον εαυτό μου μέσα, πίσω, μπροστά και δίπλα από τις καταγραμμένες μου αναφορές σε αυτό.
Η γνωμολογία μου βρίσκει τον ποιητή με τη γραφή του να προσπαθεί να φωτοδοτήσει διαχρονικά την πορεία του ανθρώπου με μόνιμους φάρους μιας χρηστικής ηθικής. Όμως, το σύγχρονο πρόβλημα και η αδικία τραβάει το ενδιαφέρον μου και αφιερώνω αρκετό χρόνο.
Δεν είχα και δεν έχω την πολυτέλεια της συνήθειας. Η γραφή μου εξαρτάται από την έμπνευση και, κυρίως, τη διάθεση να γράψω. Ο πυρήνας της ποίησής μου είναι ο άνθρωπος. Ως δημιουργός, διασταυρώνομαι με τα πυρά και διαλέγω στρατόπεδο. Δε με ενδιαφέρει το περίκλειστο κάστρο, τα τείχη άλλωστε μου είναι αποκρουστικά. Ζω με τους ανθρώπους μου. Εκείνο που κατάλαβα στα τόσα χρόνια είναι πως ο ποιητής είναι η έκφραση πολλών ανθρώπων και χρέος του είναι να σεβαστεί την άποψή τους.
-Ετοιμάζετε κάτι άλλο λογοτεχνικά;
Η γραφή μου εξαρτάται από την έμπνευση και, κυρίως, τη διάθεση να γράψω. Όταν αυτά βρεθούν σε μια αρμονία, σε μια ισορροπία, μπορώ να καθίσω και να γράψω. Απολαμβάνω αυτό που γράφω για αυτό ποτέ δεν πίεσα τον εαυτό μου να γράψει. Μάλλον η ανάγκη μου για γραφή δε συνταιριάζει με την πίεση. Πάντα στο ξεκίνημα δε γνωρίζω την ολοκληρωμένη στόχευση ενός βιβλίου. Αυτό που γνωρίζω είναι τον τίτλο του και αυτός με καθοδηγεί στη συνέχεια.
-Τι σκέφτεστε για το χώρο των εκδόσεων και των βιβλίων;
Η λογοτεχνία, όπως και κάθε τέχνη, πρέπει να είναι οργανικό κομμάτι της κοινωνίας. Ο χώρος του βιβλίου είναι κάτι μεγάλο. Όλοι όσοι τον συναποτελούν, συγγραφείς, εκδότες, κριτικοί, αναγνώστες, ας δουλέψουν ο καθένας από τη μεριά του να ξανακάνουν τη λογοτεχνία επαναστατική.
-Ποια είναι η ευχή σας για το νέο έτος;
Ο καθένας μας το 2025 ας δώσει δύναμη στη σκέψη του να επιλέξει ενέργειες που θα επιφέρουν μεγαλύτερη κοινωνική ωφέλεια. Τότε σίγουρα θα ωφεληθούμε όλοι και η ελπίδα θα νικήσει το φόβο. Έτσι ο καθένας μας θα είναι πιο χρήσιμος στην οικογένειά του, στον τόπο του και στην πατρίδα μας.
Λίγα λόγια για τον Θ. Σταυριανόπουλο
Ο Θεόδωρος Σταυριανόπουλος γεννήθηκε το 1958 στη Βαλύρα Μεσσηνίας και σήμερα ζει στην Καλαμάτα. Είναι μαθηματικός και έχει MSc Ηθικής Φιλοσοφίας. Υπηρέτησε ως διευθυντής και ως εκπαιδευτικός σε σχολεία της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης, από όπου πρόσφατα συνταξιοδοτήθηκε. Είναι παντρεμένος με τη φιλόλογο Γεωργία Μαγκλάρα και έχουν δύο κόρες.
Έχει δημοσιεύσει εκατοντάδες άρθρα σε εφημερίδες, περιοδικά και ηλεκτρονικά site. Είναι μέλος της Ένωσης Μεσσήνιων Συγγραφέων (Ε.Μ.Σ.) και του Ομίλου UNESCO Τεχνών Λόγου και Επιστημών.
Έχει ασχοληθεί με την Τοπική Αυτοδιοίκηση και το συνδικαλισμό και έχει εκλεγεί περιφερειακός και δημοτικός σύμβουλος, καθώς και πρόεδρος στην Α΄ ΕΛΜΕ Μεσσηνίας.
Της Χριστίνας Ελευθεράκη
