Γυρνάμε στο μακρινό 2012, όταν ξεκίνησαν οι εργασίες ανάπλασης της κεντρικής πλατείας Καλαμάτας, μιας ανάπλασης για την οποία αρκετοί διαμαρτυρήθηκαν, καθώς καταστράφηκε το επιδαπέδιο έργο τέχνης με τα ασπρόμαυρα μάρμαρα, ενώ μειώθηκε κατά πολύ το πράσινο.
Παρά τις διαμαρτυρίες, λοιπόν, ο τότε δήμαρχος προχώρησε στις εργασίες που ταλαιπώρησαν για καιρό το κέντρο της πόλης, ενώ όταν τελικά παραδόθηκε το έργο, τα πρώτα προβλήματα δεν άργησαν να φανούν.
Ειδικότερα, οι κινέζικες πλάκες που τοποθετήθηκαν σε αρκετά σημεία έσπαγαν, ενώ το πράσινο, που θεωρητικά αυξήθηκε, περιείχε μόνο κάποια μικρά δέντρα, κυρίως στο βόρειο τμήμα της πλατείας.
Μάλιστα, όταν είχαμε ρωτήσει τότε τον αρμόδιο υπάλληλο του Δήμου για τη σκιά που δεν υπάρχει, μας είχε ζητήσει να κάνουμε λίγη υπομονή, αφού σε μερικά χρόνια τα μικρά δέντρα θα μεγάλωναν.
Τελικά, πέρασαν 13 ολόκληρα χρόνια, αλλά ακόμα περιμένουμε να μεγαλώσουν τα δέντρα για να δημιουργούν σκιά.
Το αποτέλεσμα είναι τους θερινούς μήνες η πλατεία να μετατρέπεται σε ένα απέραντο τηγάνι… και μέχρι να δύσει ο ήλιος είναι αδύνατον να καθίσει κανείς στα δεκάδες παγκάκια που υπάρχουν, πλην δύο. Δηλαδή, σε ολόκληρη την πλατεία μόνο σε δύο παγκάκια υπάρχει σκιά και, ευτυχώς, σε κάποια σημεία περιμετρικά των αγαλμάτων, όπου ο Δήμος τοποθέτησε κατάλληλα ξύλα και μετέτρεψε τα πεζούλια σε χώρο για να μπορεί να καθίσει κάποιος.
Εκτός, όμως, από τα παγκάκια, τα οποία, όπως φαίνεται, καθημερινά ο κόσμος θέλει, γιατί του αρέσει να κάθεται, υπάρχουν εκατοντάδες σπασμένες πλάκες. Άλλες απλά ραγισμένες, άλλες πρόχειρα κολλημένες, με το αποτέλεσμα να είναι άσχημο, ενώ υπάρχουν κι αυτές που έχουν σηκωθεί στον αέρα, διότι είναι εντελώς σπασμένες.
Όσο για το υπόλοιπο πράσινο, ευτυχώς που ξέμειναν οι φίκοι, που στο πρόγραμμα ήταν να αντικατασταθούν, αλλά έπειτα από αντιδράσεις παρέμειναν, όπως παρέμειναν τα πλατάνια μπροστά στα καταστήματα στην πλατεία, αλλά και οι δύο λεύκες πίσω από τα αγάλματα.
Ειδικά δε το πράσινο στα παρτέρια, είναι είδος προς εξαφάνιση! Δυστυχώς, ο κόσμος βαριέται μάλλον να περπατήσει περιμετρικά, έτσι περνά μέσα από αυτά και το έχει καταστρέψει, όπως έχει καταστρέψει και τα επιδαπέδια φωτιστικά.
Τέλος, οι μεγάλες ζαρντινιέρες στο κέντρο της πλατείας με τον καιρό διαλύθηκαν. Πλέον ελάχιστες παραμένουν όρθιες με τα «πόδια τους», ενώ σε ορισμένες έχουν τοποθετηθεί πέτρες ή έχουν φτιαχτεί κάποιες βάσεις (διαφορετικές μεταξύ τους).
Θα μπορούσαμε να γράψουμε κι άλλα για την κεντρική πλατεία, όμως νομίζουμε πως τα παραπάνω είναι αρκετά για να κινητοποιηθούν οι του Δήμου και να εξετάσουν πώς μπορούν να βελτιώσουν την κατάσταση, που δείχνει να έχει ξεφύγει.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
Υ.Γ.: Επειδή το καλοκαίρι δεν αργεί και επειδή ούτε φέτος προβλέπεται να υπάρχει σκιά κατά τις πρωινές ώρες στην κεντρική πλατεία, ας τοποθετηθούν επιτέλους παγκάκια στο ανατολικό πεζοδρόμιο της Αριστομένους, όπου τα πλατάνια μαζί με τα κτήρια δημιουργούν εξαιρετική σκιά.
