Η ταινία «Υπάρχω» που προβλήθηκε με πολύ μεγάλη επιτυχία τους προηγούμενους μήνες, επιβεβαίωσε ότι ο Στέλιος Καζαντζίδης παραμένει ένας θρυλικός τραγουδιστής στις καρδιές του κόσμου, ενώ ο θάνατος της Καίτης Γκρέυ στις 19 Ιανουαρίου 2025, σε ηλικία 101 ετών, ήρθε να σφραγίσει μια ολόκληρη εποχή για το λαϊκό ελληνικό τραγούδι.
Ο Κώστας Καντζιλιέρης (ο οποίος πήρε το δρόμο του δημοτικού τραγουδιού διακρίνοντας τους κινδύνους της νύχτας) είχε την ευκαιρία να γνωρίσει και τους δύο και με την αγάπη του για την καταγραφή και τη διάσωση της μνήμης, μοιράζεται μαζί μας φωτογραφικό υλικό της οικογένειάς του και παλιές ιστορίες, με επίκεντρο τη σπάνια 3ήμερη εμφάνιση των Καζαντζίδη-Γκρέυ το 1953 στην Καλαμάτα. Ο Κώστας ήταν μόλις 8 ετών, αλλά θυμάται πολύ καλά εκείνες τις βραδιές που διοργάνωσε ο πατέρας του.
Η πρώτη (έμμεση) επαφή του Γιώργου Παν. Καντζιλιέρη με τον Καζαντζίδη έγινε στις αρχές της δεκαετίας του 1950. Ο γιος του Κώστα διηγείται ότι ο αδελφός της μητέρας του, Κώστας Πουλουπάτης, βρισκόταν εξορία στη Μακρόνησο μαζί με το νεαρό τότε τραγουδιστή. Έτσι, όταν η οικογένεια Καντζιλιέρη ήταν δυνατόν να επικοινωνήσει και να στείλει κάποιο δέμα στον εξόριστο συγγενή, ο κυρ Γιώργης έστελνε και ένα μικρό πακέτο για τον Καζαντζίδη. Αυτή η καλοσύνη και δοτικότητα από έναν άγνωστο είχε συγκινήσει τον Στέλιο, ο οποίος όταν επέστρεψε από τη Μακρόνησο είχε μεγάλη επιθυμία να ανταποδώσει με κάποιον τρόπο, καθώς μάλιστα έμαθε ότι επρόκειτο για οικογενειάρχη με πέντε παιδιά τότε (και συνολικά 9).
Τελικά, κανονίστηκε να εμφανιστεί 3 βραδιές στην Καλαμάτα το καλοκαίρι του 1953. Ο Γιώργος Καντζιλιέρης ήρθε σε επαφή με τον Γιώργο Χριστόπουλο ή «Κεφάλα», ιδιοκτήτη του κέντρου Πράσινο Αστέρι στη Δυτική Παραλία, και ανέλαβε το συντονισμό και τη διαχείριση. Το αποτέλεσμα ήταν: κοσμοπλημμύρα! Οι μαρτυρίες λένε ότι ο κόσμος που πήγαινε να ακούσει τον Καζαντζίδη από την Καλαμάτα και άλλες περιοχές έφτανε μέχρι τον Νέδοντα, ενώ εκτός από το εσωτερικό του κέντρου και την αυλή, «επιτάχθηκαν» κάποια στιγμή και γειτονικές καλλιέργειες, με αποζημίωση των αγροτών, για να τοποθετηθούν τραπέζια στα χωράφια!
Η συμφωνία ήταν για 7.000 ευρώ, αλλά ο Καζαντζίδης επέμενε να μην πάρει αμοιβή και τελικά δέχθηκε να πληρωθεί 4.000. Είχε παρατηρήσει από το πάλκο ότι το βοηθητικό προσωπικό και τα γκαρσόνια δεν κατέγραφαν όλες τις παραγγελίες, ζημία του φίλου του. Οι δυο τους έφτασαν στα… πρόθυρα της κουμπαριάς και αλληλοαποκαλούνταν «κουμπάρε», με την πρόθεση Καζαντζίδη να βαφτίσει το 6ο παιδί της οικογένειας. Αυτό δεν ευοδώθηκε τελικά, καθώς στο μεταξύ ο Καζαντζίδης χώρισε με την Γκρέυ, ξεκινώντας τη σχέση του με τη Μαρινέλλα.
Μεταγενέστερα, ο Καζαντζίδης βρέθηκε το 1963 στην Καλαμάτα για μια ακόμη εμφάνιση στο νεότευκτο τότε κινηματοθέατρο «Ηλέκτρα», με παρουσιαστή τον Γιώργο Οικονομίδη, που είχε φυσικά και πάλι μεγάλη επιτυχία.
Ο Κώστας Καντζιλιέρης θυμάται και τη φιλοξενία του ζεύγους Καζαντζίδη-Μαρινέλλα στο σπίτι τους στην οδό Μπουλούκου και τη στιχομυθία με τον πατέρα του, ο οποίος χαρακτήρισε τη νεαρή τότε τραγουδίστρια… αραποτσούκαλο. «Ναι, αλλά έχει φωνή αηδόνι», ήταν η απάντηση του Στέλιου, για τη Μαρινέλλα, η οποία είχε κάνει εντύπωση στους οικοδεσπότες με την κατακόκκινη βελούδινη ρόμπα της.
Οι επαφές συνεχίστηκαν και αργότερα, με τον Κώστα Καντζιλιέρη να αναλαμβάνει να πηγαίνει τα μεσσηνιακά καλούδια που ο πατέρας του έστελνε στο σπίτι της κυρας-Γεσθημανής, της μητέρας του Καζαντζίδη, στη Νέα Ιωνία. Παστέλια, σύκα, ελιές, παστό.
Επί χούντας η υποστήριξη του Καζαντζίδη στην οικογένεια Καντζιλιέρη έμελλε να έχει σημαντικό αντίκτυπο. Τα σχέδια για τη θερινή λειτουργία, με ένα μεγάλο δάνειο μάλιστα, των δύο καλοκαιρινών μαγαζιών στη Ναυαρίνου που διαχειριζόταν ο κυρ Γιώργης, ναυάγησαν με την απόφαση της κυβέρνησης της Επταετίας να παραχωρήσει μεγάλο μέρος του παραλιακού μετώπου για εκμετάλλευση σε φίλα προσκείμενο εφοπλιστή.
Η ανατροπή αυτή εκτός από οικονομικό είχε μεγάλο ψυχολογικό κόστος για τον Γιώργο Καντζιλιέρη, ο οποίος, όπως μεταφέρει ο γιος του, έκανε μήνες να βγει από το σπίτι. Όταν ο Στέλιος Καζαντζίδης έμαθε για τις δυσκολίες του φίλου του, πρότεινε διάφορες λύσεις για νέα μαγαζιά στην Καλαμάτα, στην Αθήνα ή σε γύρω περιοχές και, τελικά, τον βοήθησε να βρει κάποιες δουλειές έως ότου «πατήσει στα πόδια του», ανοίγοντας τελικά καφενείο στην οδό Πατησίων.
Η τύχη το έφερε η οικογένεια του Κώστα Καντζιλιέρη να αποκτήσει στενές οικογενειακές σχέσεις με την Καίτη Γκρέυ. Ήταν αυτή τη φορά μέσω της συζύγου του, Καλυψώ, η οποία είχε βιωματικά ταυτιστεί με το τραγούδι «Τα ξένα χέρια» -κάτι που είχε την ευκαιρία να εκμυστηρευτεί στην αγαπημένη τραγουδίστρια και έκτοτε άρχισε μια στενή φιλική σχέση.
Ο Κώστας Καντζιλιέρης μεταφέρει ότι η Καίτη Γκρέυ συνέχισε να λατρεύει σε όλη της τη ζωή τον Καζαντζίδη. Κάνοντας μια σύγκριση των δύο επισημαίνει ότι εκείνη κατάφερνε να διαχειρίζεται με σύνεση τα οικονομικά της. Και οι δύο τους είχαν βοηθήσει πολύ κόσμο που βρισκόταν σε ανάγκη.
«Είχε εγκεφαλική φωνή» σχολιάζει ακόμη ο κ. Καντζιλιέρης για το μοναδικό φαινόμενο-χάρισμα του Καζαντζίδη.
Τέλος, τονίζει την ανάγκη η Πολιτεία να φροντίζει για τη διατήρηση και την ανάδειξη του έργου των σημαντικών ανθρώπων της Τέχνης, συμπεριλαμβανομένης της λαϊκής μουσικής, προς όφελος του πολιτιστικού πλούτου της χώρας μας.
Ο Καζαντζίδης με τους κορυφαίους Καλαματιανούς μπουζουξήδες της εποχής, Γιάννη Βούλγαρη και Βασίλη Τσαπατσάρη, στη Μακρόνησο, σε αφιερωματική φωτογραφία 
Διακρίνονται οι μουσικοί Τάσος Αναγνώστου, Χρήστος Ηλίας και στην πίσω σειρά οι Ηλίας Μαυρέας και Σωτήρης Ζωιόπουλος (ακορντεόν), ενώ στην άκρη δεξιά είναι ο μικρός αδελφός του τραγουδιστή, Στάθης
