Βρίσκομαι 22 χρόνια στην Καλαμάτα και δεν είχα την τιμή να γνωρίσω την πριγκίπισσα Ιζαμπώ, αν και έχω μεγάλη αδυναμία στις πριγκίπισσες.
Η ευκαιρία να τη γνωρίσω μου δόθηκε εδώ και λίγα χρόνια πριν μέσω των καρναβαλικών εκδηλώσεων που διοργανώνει ο Δήμος μας, μιας και ήταν το κεντρικό πρόσωπο. Μόνο που κάθε φορά είναι διαφορετικό πρόσωπο και μπερδευόμουν. Σκέφτηκα ότι η πριγκίπισσα θα ήταν ένα πρόσωπο που είχε σχέση με καρναβαλικές εκδηλώσεις της εποχής της.
Περίεργος είμαι, κάθισα και διάβασα, μήπως και καταλάβω τη σύνδεσή της με τα αποκριάτικα δρώμενά μας.
Η Ισαβέλλα, λοιπόν, είχε και επίθετο, Βιλλεαρδουίνη ή Βιλλαρδουίνη. Επίσης ήταν γνωστή και ως Ιζαμπώ ή Ζαμπέα, όπως την αναφέρει το Χρονικόν του Μορέως. Γεννήθηκε γύρω στο 1260 στην Καλαμάτα, πέθανε το 1311 ή 1312 και ήταν πριγκίπισσα της Αχαΐας.
Ήταν η μεγαλύτερη κόρη του Γουλιέλμου Β΄, πρίγκιπα της Αχαΐας. Μητέρα της ήταν η Άννα Αγγελίνα, κόρη του Μιχαήλ Β’, δεσπότη της Ηπείρου. Η Άννα Αγγελίνα ήταν τρίτη σύζυγος του Γουλιέλμου. Ο γάμος έγινε στην Πάτρα, κατά πάσα πιθανότητα το 1258. Ο Γουλιέλμος, όμως, δεν είχε αποκτήσει παιδιά από τους πρώτους δύο γάμους του, ενώ από τον τρίτο απέκτησε δύο κόρες, πρώτα την Ισαβέλλα και μετά τη Μαργαρίτα. Κατά συνέπεια, η Ισαβέλλα ήταν η κύρια κληρονόμος του πριγκιπάτου της Αχαΐας, ενώ στη Μαργαρίτα δόθηκε το κάστρο της Άκοβας.
Το 1268 ο Γουλιέλμος επισκέφθηκε το βασιλιά της Νάπολης Κάρολο Α΄ τον Ανδεγαυό και συμφώνησε μαζί του το γάμο της κόρης του Ισαβέλλας με το γιο του Καρόλου, Φίλιππο, πρίγκιπα της Σικελίας. Η μέλλουσα νύφη, όμως, δεν ήταν ακόμη σε ηλικία γάμου και ο Φίλιππος έστειλε μία γαλέρα στη Γλαρέντζα να τη φέρει στη Νάπολη. Ο γάμος έγινε τρία χρόνια αργότερα, στις 28 Μαΐου 1271, στο Τράνι της Ιταλίας, όταν η Ισαβέλλα ήταν σε ηλικία 11 ετών, ως επισφράγιση της Συνθήκης του Βιτέρμπο, που όριζε ότι μετά το θάνατο του πατέρα της το πριγκιπάτο θα περάσει στο σύζυγο ή τον πεθερό της. Ο Φίλιππος, όμως, πέθανε πρόωρα (1277) και η Ισαβέλλα έμεινε χήρα, αν και νεότατη. Στη συνέχεια πέθανε ο πατέρας της (1278), οπότε το δουκάτο πέρασε στον πεθερό της Κάρολο Α’.
Η χήρα παρέμεινε στο κάστρο του Αυγού, κοντά στη Νάπολη. Το Σεπτέμβριο του 1289 η Ισαβέλλα σε ηλικία 28 ετών ήλθε σε δεύτερο γάμο με τον Φλωρέντιο του Αινώ. Ο Κάρολος Β΄ συναντήθηκε με το νέο ζευγάρι της Αχαΐας και συναίνεσε στο να δοθεί στο ζεύγος η διακυβέρνηση του πριγκιπάτου, με τον όρο ότι η Ισαβέλλα δε θα προχωρούσε σε νέο γάμο χωρίς τη συγκατάθεσή του, σε περίπτωση που ο νέος σύζυγος πέθαινε επίσης πρόωρα.
Τελικά, το ζευγάρι έκανε μία κόρη, τη Ματθίλδη του Αινώ. Ο Φλωρέντιος πέθανε κι αυτός και μετά το θάνατό του η Ισαβέλλα διόρισε εκπρόσωπό της (βάιλο) τον Ριχάρδο της Κεφαλληνίας και αποσύρθηκε στο κάστρο Νησί της Καλαμάτας.
Το 1298 πάντρεψε την 5 ετών κόρη της Ματθίλδη με τον Γκυ Β’ ντε λα Ρος, δούκα των Αθηνών.
Με βάση όλα αυτά που διάβασα για το βίο της πριγκίπισσας τεκμηρίωσα στο μυαλό μου το γιατί η Ιζαμπώ κυριαρχεί στο καρναβάλι μας.
Καρναβάλι η ζωή της, έτσι κι αλλιώς, αλλά και ιστορικός. Και στο φινάλε, κάθε καρναβάλι θέλει την πριγκίπισσά του, αυτή είχαμε, αυτή βάλαμε.
Με πολλές καρναβαλικές ευχές σάς χαιρετώ.
Τα λέμε πάλι…
Του Κώστα Δεληγιάννη
