Υπάρχει ένα δένδρο που ευδοκιμεί στη χώρα μας (και όχι μόνο), που λέγεται «Λαμογιά». Είναι χαμηλό και φύεται συνήθως όπου υπάρχουν βάτα, γι’ αυτό και μερικοί το λέμε «βατοκρυμμένο». Δε χρειάζεται ούτε πότισμα, ούτε λίπασμα, έχει τόσο μεγάλες ρίζες που απλώνεται σε πολλά μέτρα. Τρώει από τα γύρω φυτά, ελιές, αμπέλια, σύκα και κάποιες φορές από ανθρώπους, αν βρεθούν κοντά του, κι έτσι επιβιώνει.
Το περίεργο με αυτό το δένδρο είναι ότι έχει καρπούς όλες τις εποχές του χρόνου και το ακόμα πιο περίεργο είναι ότι οι καρποί του έχουν διάφορα σχήματα που θυμίζουν μπανάνα, μήλο, αχλάδι, ακόμα και αγγούρι.
Κάποιοι το λεν παραφυάδα, ζιζάνιο και άλλοι μεγάλο πρόβλημα, γιατί ξεραίνει τα πάντα όπου φυτρώνει. Εάν δε, φας τους καρπούς του, εθίζεσαι και ψάχνεις συνεχώς να βρεις Λαμογιές.
Γι’ αυτό το λόγο, φίλες και φίλοι, προτείνω όπου το βρείτε να το ξεριζώσετε χωρίς δεύτερη σκέψη. Ίσως έτσι μπορέσετε να γλιτώσετε (δύσκολο) τους κόπους της ζωής σας.
Από την άλλη, ψάχνοντας όλως τυχαίως τις έννοιες των λέξεων, όπως κάνω συνήθως στα γραπτά μου, βρήκα τη λέξη «λαμόγιο», η οποία χρησιμοποιείται πολλά χρόνια και προέρχεται από την αργκό, αν και η ετυμολογία της παραπέμπει σε ισπανική ή ιταλική λέξη.
Το «λαμόγιο», λοιπόν, είναι ένας τύπος που συνεργάζεται με έναν άλλον τύπο με το όνομα, πάλι στην αργκό, «παπατζής», ο οποίος έπαιζε το γνωστό παιχνίδι δρόμου «εδώ παπάς, εκεί παπάς, πού είναι ο παπάς;».
Για να γίνω πιο σαφής, το «λαμόγιο», πότε κέρδιζε, δείχνοντας έτσι ότι ο παπατζής είναι κορόιδο, προσελκύοντας αυτούς που ήθελαν να εκμεταλλευτούν την ευκαιρία, και πότε έχανε, διαλέγοντας πάντα λανθασμένο φύλλο, ενώ ήταν πασιφανές ότι ο «παπάς» ήταν άλλος.
Με αυτόν τον τρόπο τα υποψήφια θύματα που έβλεπαν τον παπά να είναι σε εμφανή θέση και το «λαμόγιο» να χάνει, έριχναν τα λεφτά τους με μεγάλη ευκολία στον «παπά» και φυσικά έχαναν, αφού συνήθως «παπάς» ήταν το τρίτο φύλλο.
Επίσης σε χαρτοπαικτικούς όρους η λέξη «λαμόγιο» σημαίνει «ο στημένος παίκτης, που γδέρνει το κορόιδο».
Κλείνοντας, να σας πω ότι όλοι μας έχουμε συναντήσει το δένδρο «Λαμογιά» χωρίς να το γνωρίζουμε, όπως και ένα «λαμόγιο» να ψάχνει τον «παπά» για να κερδίσει λίγα ευρουλάκια, γι’ αυτό προτείνω εκρίζωση γενικώς, μήπως σώσουμε τα «χωράφια» μας.
Αν μπερδευτήκατε με αυτά που γράφω, αρκεί να σκεφτείτε λίγο και θα ξεμπερδευτείτε αμέσως.
Τα λέμε πάλι…
Του Κώστα Δεληγιάννη
