Διαβάστε τι μου ήρθε στο μυαλό πριν από λίγες μέρες που έκανα μια συνέντευξη με ένα βοσκό για τις ανάγκες της εφημερίδας που κρατάτε («Θάρρος»), την οποία θα βρείτε στις μέσα σελίδες.
Σε κάποια στιγμή της κουβέντας βρέθηκα να κρατώ στα χέρια μου μια γκλίτσα. Κοιτώντας το βοσκό, που αναφέρεται στα βιβλία και ως ποιμένας ή τσοπάνης, αισθάνθηκα λίγο κι εγώ ως ποιμένας, αλλά και λίγο μητροπολίτης, έχοντας στο μυαλό μου την ποιμαντορική ράβδο που κρατούν.
Σκέφτηκα, ποιμένας ο ένας, ποιμένας κι ο άλλος, με κάποιες μικρές διαφορές, βέβαια, θα έλεγα. Έχουν όμως ένα κοινό: ο πρώτος ήταν η «θερμοκοιτίδα», καθώς με τα πρόβατά του ζέσταινε το μικρούλη Χριστό στις κρύες νύχτες, εκεί στη Βηθλεέμ, όπως λεν οι γραφές, κι ο δεύτερος μας διδάσκει αυτά που μας είπε μεγαλώνοντας ο Χριστός.
Μητροπολίτης ή βοσκός, τρέφω μεγάλο σεβασμό και για τους δύο, μ’ αρέσει όμως και η «εγκυκλοπαιδική» δημοσιογραφία, οπότε, όπως κάθε φορά στα κείμενά μου, ψάχνω να βρω τις έννοιες, τους όρους και τις ερμηνείες των λέξεων, κάτι που έχει πολύ ενδιαφέρον και για εσάς, φαντάζομαι. Έψαξα και βρήκα αυτά που γράφω παρακάτω:
Ο όρος ποιμένας, όπως και ο αντίστοιχος λατινογενής πάστορας – αμφότεροι κατά κυριολεξία σημαίνουν «βοσκός»- χρησιμοποιείται ως εκκλησιαστικός τίτλος-αξίωμα σε διάφορες χριστιανικές εκκλησίες.
Η ποιμαντορική ράβδος ή αγία ράβδος ή πατερίτσα είναι εξάρτημα – σύμβολο της αρχιεροσύνης στην Ορθόδοξη Εκκλησία (του επισκόπου, του μητροπολίτου, του βοηθού επισκόπου, του αρχιεπισκόπου και του πατριάρχου). Για την Ορθόδοξη Εκκλησία, είναι σύμβολο της πνευματικής, ποιμαντικής και δικαστικής εξουσίας που έχει ο επίσκοπος. Για πιο εύκολη μεταφορά και αποθήκευση, η ποιμαντορική ράβδος αποτελείται από συναρμολογούμενα επάργυρα ή επίχρυσα, σκαλιστά, μεταλλικά τμήματα. Στην κορυφή της φέρει ένα σταυρό μεταξύ δύο αντιτακτών φιδιών.
Η γκλίτσα, επίσης κλίτσα, αγκλίτσα ή κλούτσα, είναι μακρύ και στιβαρό ξύλινο ραβδί, κυρτό στο πάνω μέρος του (σε μορφή γάντζου), που χρησιμοποιείται από έναν βοσκό για να διαχειρίζεται και μερικές φορές να πιάνει πρόβατα. Επιπλέον, η γκλίτσα μπορεί να βοηθήσει στην άμυνα έναντι της επίθεσης από αρπακτικά.
Κατά τη διάσχιση σε ανώμαλο έδαφος, η γκλίτσα είναι ένα βοήθημα για την ισορροπία. Οι βοσκοί μπορούν, επίσης, να χρησιμοποιήσουν την γκλίτσα για να χωρίσουν πυκνά χαμόκλαδα όταν ψάχνουν για χαμένα πρόβατα ή πιθανά αρπακτικά.
Εγώ σας δίνω τις πληροφορίες, εσείς σκεφτείτε τα υπόλοιπα, με σεβασμό πάντα και καθώς σκέπτεστε, σας προτείνω κι ένα ωραίο τραγούδι του Γιάννη Μηλιώκα, που έγραψε το 1985, έτσι, για να είναι οι σκέψεις σας πιο χαλαρές.
Τίτλος: Ποιμενικόν Ροκ
Ιγώ απ’ τη ζουή πουλλά κατάλαβα / κι σ’ ούλα τα τιρτίπια είμι μέσα,
κι αν ίμπλιξα μι πρόβατα κι γάλατα, / ας όψιτ’ η ζουή η παλιουμπαμπέσα.
Ιμένα που μι βλέπς να βόσκου πρόβατα, / μι κάπα και μι σκαλισμένη αγκλίτσα,
του βράδυ πλιένω σβουνιές κι χώματα /κι τρέχω στο σιργιάνι για κουρίτσα.
Κι ιπειδή ούλη τη μέρα φκιάνου του τσουμπάν’
γινικά στου άρμιγμα κανένας δε μι φτάν’ .
Ιφτά γιλάδια κι ένα στρέμμα πώλησα / κι πήρα μια κουρσάρα απού πιτάει
στην τράπιζα κομπόδιμα κατάθισα / κι έχω η ψυχή μου ό,τι ζητάει.
Κολώνια ζιβανσί κι στα ποδάρια μο / κι ρούχα ιυρωπαϊκά φουράου
ας είν’ καλά τα αρνιά κι τα γιλάδια μο / μι τα κορίτσα να καλοπιρνάω….
Αυτά τα λίγα ποιμενικά αρμέγματα για σήμερα.
Τα λέμε πάλι…
Του Κώστα Δεληγιάννη
