Εικαστική έκθεση στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας με αφορμή την Παγκόσμια Ημέρα Γυναίκας
Με σύμβολο την πεταλούδα και τους συμβολισμούς ελευθερίας που φέρει φιλοξενείται από χθες το απόγευμα στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας εικαστική έκθεση Ελλήνων και Ιταλών καλλιτεχνών, στο πλαίσιο της σημερινής Παγκόσμιας Ημέρας για τη Γυναίκα.
Πρόκειται για πρωτοβουλία του Συλλόγου Γυναικών Μικρομάνης «Μαρία Πολυδούρη» να ενώσει την ελληνική και ιταλική «φωνή» μέσα από έργα καλλιτεχνών που αναδεικνύουν την ανάγκη για χειραφέτηση των γυναικών.
Ανάμεσα, δε, στα έργα που εκτίθενται μέχρι και σήμερα στο ισόγειο του Πνευματικού Κέντρου, υπάρχουν και μαθητών από σχολεία της Ανκόνα.
Μιλώντας σχετικά η πρόεδρος του Συλλόγου Γυναικών Μικρομάνης, Μαργαρίτα Πολυδούρη, σχολίασε ότι πρόκειται για μια ιδιαίτερη έκθεση που θίγει ζητήματα της επικαιρότητας που άπτονται των γυναικών. Απηύθυνε, δε, κάλεσμα σε όλους να παρακολουθήσουν από κοντά την έκθεση.
Από την πλευρά της, η Ιταλίδα πρόξενος για τη Νότια Πελοπόννησο, Μαργαρίτα Μποβιτσέλι, ανέφερε ότι με πολλή χαρά η Πρεσβεία της Ιταλίας αγκάλιασε τη συγκεκριμένη προσπάθεια.
Με τη σειρά της, η πρόεδρος του Πολιτιστικού Συλλόγου “Agape” της Ιταλίας, Μαρία-Γκαμπριέλα Ορμπάνι, εκπροσωπώντας μέρος Ιταλών καλλιτεχνών που παρουσιάζουν έργα στην έκθεση, δήλωσε πως έχουν ως στόχο να εκφράσουν την ψυχολογική και σωματική ανάγκη ελευθερίας των σύγχρονων γυναικών.
Κάνοντας λόγο για τη συμμετοχή της Δημοτικής Αρχής στη διοργάνωση της έκθεσης, η αντιδήμαρχος Καλαμάτας, Μαρία Αγγελή, σημείωσε ότι γνώμονας είναι η ανάδειξη του ρόλου της γυναίκας στη σύγχρονη κοινωνία, η αποφυγή περιστατικών βίας και η ενημέρωση του κοινού.
Εκ των συμμετασχόντων στη συγκεκριμένη έκθεση, η κα Φωτεινή Φαληρέα σημείωσε ότι, τιμώντας τη σημερινή Παγκόσμια Ημέρα για τη Γυναίκα, τόσο χθες όσο και σήμερα στο ισόγειο του Πνευματικού Κέντρου υπάρχει ειδικά διαμορφωμένο περίπτερο και εξειδικευμένο προσωπικό εκ μέρους του Διαγνωστικού Κέντρου «Φαληρέας», για ενημέρωση και δωρεάν γυναικολογικές εξετάσεις του Προγράμματος «Δοξιάδης».
Κλείνοντας, εκ των συμμετασχόντων καλλιτεχνών ο Γιάννης Μπαλόπουλος απηύθυνε επίσης ανοιχτό κάλεσμα στον κόσμο να δει από κοντά την έκθεση.
Να σημειωθεί πως κατά τα εγκαίνια της εικαστικής έκθεσης μίλησε η αντιδήμαρχος Οικονομικών και Θεμάτων Νομικής Υπηρεσίας του Δήμου Καλαμάτας, Πιπίνα Π. Κουμάντου. Τίτλος της ομιλίας της «Γυναίκες- Χθες – Σήμερα – Αύριο».
Μεταξύ άλλων ανέφερε: «[…] Μου ζητήθηκε σήμερα να μιλήσω ως μία από τις γυναίκες με πολλαπλές ιδιότητες: επιστήμονας, εργαζόμενη, σύζυγος, μητέρα τεσσάρων κοριτσιών, εκλεγμένη αυτοδιοικητικός. Και η αλήθεια είναι ότι σήμερα οι γυναίκες μπορούμε να είμαστε τα πάντα. Να έχουμε πολλαπλούς ρόλους και να προσπαθούμε καθημερινά να ισορροπήσουμε ανάμεσα σε αυτούς. Μια αέναη εσωτερική πάλη. Μια ευχάριστη όμως πάλη, που πάντα επιζητούσαμε και διεκδικούσαμε. Και λέω πάντα, γιατί πάντοτε οι γυναίκες αναζητούσαμε το κάτι παραπάνω, από το… περιθώριο που μας επιφύλασσαν οι διαμορφωτές της Ιστορίας. Στρεφόμασταν προς την έρευνα, την ανακάλυψη, τη δημιουργία, την τεχνολογία, τα μαθηματικά, την πολιτική, την ενεργή συμμετοχή. Μεγαλώσαμε όμως με το αφήγημα πως οι γυναίκες μόλις πρόσφατα, κάποιες δεκαετίες πριν, απέκτησαν ένα ρόλο εκτός σπιτιού, μέσα από διεκδικήσεις και διαμαρτυρίες. Και όμως δεν είναι έτσι. Πλήθος γυναικών, από την αρχαιότητα ακόμη, ασχολήθηκε με την επιστήμη, την τέχνη, τη φιλοσοφία, την τεχνολογία και την πολιτική, αλλά έμειναν γνωστές μόνο ως μητέρες ή κόρες ή σύζυγοι κάποιου διάσημου άνδρα.
[…] Οι γυναίκες εκτελούν τα 2/3 της παγκόσμιας εργασίας και όμως συγκεντρώνουν μόλις το 10% του παγκόσμιου εισοδήματος. Σκεφτείτε πως στην Ευρώπη, μια φαινομενικά αναπτυγμένη κοινωνία, το μισθολογικό χάσμα ανάμεσα στα δύο φύλα κινείται στο 15 %. Χάσμα το οποίο μεγαλώνει βέβαια όσο ανεβαίνουμε σε μισθολογική και βαθμολογική κλίμακα. Πρόκειται για το λεγόμενο φαινόμενο του glass ceiling – γκλας σίλινγκ , του γυάλινου ταβανιού δηλαδή. Εννοώντας ότι μπορούμε να δούμε τις υψηλότερες θέσεις και να πιστεύουμε ότι θα τις φτάσουμε λόγω της διαφάνειας του γυαλιού, στην πραγματικότητα όμως δεν παύει να είναι ένα ταβάνι που δεν μπορούμε να περάσουμε.
Και βέβαια όσο πιο ψηλά στην κλίμακα τόσο μικρότερη και η γυναικεία εκπροσώπηση, με μόλις 1 στις 10 διευθυντικές θέσεις μεγάλων εταιρειών να καταλαμβάνεται από γυναίκες.
Φαινόμενο, βέβαια, που δεν μπορεί να αποδοθεί σε διαφορές αντικειμενικών προσόντων.
Χρειαζόμαστε τη γυναικεία εκπροσώπηση στις επιχειρήσεις, στις επιστήμες, στην πολιτική, σε κάθε τομέα της ζωής, τώρα πιο πολύ από ποτέ.
Τώρα που κάποιοι συνεχίζουν να αμφισβητούν την αυτοδιάθεση του γυναικείου σώματος.
Τώρα που γνωρίζουμε πως κάθε 11 λεπτά δολοφονείται μια γυναίκα παγκοσμίως.
Τώρα που κάθε γυναίκα στην Ελλάδα κινδυνεύει περισσότερο από βιασμό ή ενδοοικογενειακή βία, παρά από τον καρκίνο ή από ένα τροχαίο.
Τώρα είναι που πρέπει να καταλάβουμε πως ο φεμινισμός δεν είναι απλά μια ταμπέλα. Δεν είναι μόδα ή σύνθημα, αλλά ενέργεια, κίνημα, στάση ζωής. Ένα κίνημα που δεν ήρθε για να μας κάνει δυνατές. Ήμασταν πάντα δυνατές. Ο φεμινισμός ήρθε απλά για να αλλάξει τον τρόπο που ο κόσμος βλέπει τη δύναμη αυτή».
