Η Ναταλία Σκλήκα είναι μια (πολύ όμορφη) νεαρή γυναίκα από την Καλαμάτα που εκπληρώνει το ιδανικό του κοσμοπολίτη τα τελευταία 11 χρόνια στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα και στις μεγάλες πόλεις, Ντουμπάι και εν συνεχεία Άμπου Ντάμπι.
Αρχικά ως ενθουσιώδης αεροσυνοδός και πλέον ως σύζυγος και μητέρα δύο πολύ μικρών παιδιών, με ορμητήριο την τέχνη της κεραμικής και το «Naos», το εργαστήρι της, η Ναταλία έχει κερδίσει τα ΗΑΕ και θέλει να κατακτήσει… όλο τον κόσμο. Μάλιστα, στο ξεκίνημά της, πριν από τρία χρόνια, διακρίθηκε σε κρατικό εικαστικό διαγωνισμό του υπουργείου Ανοχής και Συνύπαρξης. Πολύτιμος συνοδοιπόρος παλιότερα στην Emirates και πάντα στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, η αδελφή της Δανάη, η οποία επίσης άφησε την καριέρα της αεροσυνοδού και πλέον διδάσκει σε ένα πολύ μεγάλο σχολείο στο Άμπου Ντάμπι.
Η Ναταλία, εκτός από το προσωπικό της ταξίδι, μας έκανε και μια μικρή ξενάγηση στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, καταρρίπτοντας και κάποιους μύθους. Εκείνο, όμως, που λειτουργεί γλυκόπικρα είναι η απόφαση της οικογένειας να αφήσει πίσω της σχετικά σύντομα μια οργανωμένη χώρα που προσφέρει μια πολύ εύκολη και ασφαλή ζωή, για να επιστρέψει στην Ελλάδα. «Δεν έχουμε βρει ακόμα τις κατάλληλες συνθήκες για να το κάνουμε» εξηγεί η Καλαματιανή εικαστικός και σε κάνει να αναρωτιέσαι αν κάποτε η χώρα μας θα σταματήσει να διώχνει (και τρώει) τα παιδιά της…
Ευτυχώς, το οδυσσεϊκό δαιμόνιο δεν έχει χαθεί. «Μπράβο για την τόλμη για αλλαγές και άλματα», θαύμασα το δυναμισμό και την ευελιξία της Ναταλίας Σκλήκα κάποια στιγμή κατά τη διάρκεια της πολύ ευχάριστης επικοινωνίας μας, που, όπως όλη η συνέντευξη, ανοίγει τους ορίζοντες. «Η ζωή τα φέρνει όλα όπως τα θέλει αυτή! Αν απλά ακολουθήσουμε το δρόμο που μας λέει η καρδιά μας δε θα χάσουμε ποτέ! Έτσι πιστεύω και θεωρώ πάντα αυτό θα κάνω» ήταν η απάντησή της. Ολόκληρη η συνέντευξη με τη Ναταλία έχει ως εξής:
-Πώς/πότε προέκυψε το Ντουμπάι;
Το Ντουμπάι ήρθε στη ζωή μου πριν από 11 χρόνια, μόλις είχα τελειώσει τις σπουδές μου στην Εσωτερική Αρχιτεκτονική. Λατρεύω τα ταξίδια, τις νέες κουλτούρες, τους ανθρώπους. Όταν η Emirates έκανε συνεντεύξεις στην Αθήνα, σκέφτηκα: Γιατί όχι; Με επέλεξαν, κι έτσι, χωρίς να ξέρω τίποτα για τη χώρα ή τη δουλειά, έφυγα. Ήταν αυθόρμητο, αλλά ένιωθα πως ήταν το σωστό. Και ευτυχώς, ήταν.
-Πώς ήταν η εμπειρία ως αεροσυνοδός εκεί;
Η εμπειρία ως αεροσυνοδός ήταν φανταστική. Ταξιδεύαμε σε όλο τον κόσμο -Αφρική, Ασία, Αυστραλία, Αμερική, Ευρώπη- βλέποντας μέρη που ποτέ δε φανταζόμουν ότι θα επισκεφτώ τόσο νέα. Κάθε πτήση ήταν διαφορετική, με νέο πλήρωμα, νέους συναδέλφους, νέους επιβάτες, κάτι που έκανε τη δουλειά πάντα ενδιαφέρουσα.
Η ζωή ήταν οργανωμένη και σχετικά εύκολη: η εταιρεία παρείχε διαμονή, τα ταξίδια ήταν συνεχή. Το δύσκολο κομμάτι ήταν η κούραση-πολλές ώρες πτήσης, αϋπνία, jet lag. Όμως, αυτά τα θυμάμαι ελάχιστα. Αυτό που μένει είναι η μοναδική εμπειρία, που δε θα άλλαζα με τίποτα.
– Υπάρχει πολύ μεγάλη διαφορά στην κουλτούρα και τη ζωή εκεί; Ειδικά για τις γυναίκες είναι προβληματική η ζωή; Εσύ τι δυσκολίες είχες και πώς προσαρμόστηκες;
Κοίτα τώρα, η απάντηση αυτή είναι σχετική. Αν σου μιλήσω για το 2025, θα σου πω πως δεν υπάρχει καμία διαφορά στη ζωή μεταξύ των Εμιράτων και του δυτικού κόσμου. Καμία απολύτως.
Παρόλα αυτά, όταν ήρθα πριν από 11 χρόνια, τα πράγματα ήταν πιο συντηρητικά. Για παράδειγμα, δεν μπορούσα να φορέσω κοντό σορτσάκι και να πάω σε ένα mall -έπρεπε το ντύσιμό μου να είναι λίγο πιο διακριτικό. Αυτοί οι άτυποι κανόνες υπήρχαν ως ένδειξη σεβασμού προς την τοπική κουλτούρα. Σήμερα, ακόμα κι αυτό το μικρό παράδειγμα έχει αλλάξει εντελώς, οι γυναίκες δεν αντιμετωπίζουν κανέναν περιορισμό, αντιθέτως τις σέβονται και τις προσέχουν πολύ.
Το Ντουμπάι είναι ένα μωσαϊκό εθνικοτήτων-άνθρωποι από όλο τον κόσμο ζουν και εργάζονται εδώ, φέρνοντας μαζί τους τις κουλτούρες, τις αντιλήψεις και τον τρόπο ζωής τους. Αυτό δημιουργεί ένα περιβάλλον όπου ο καθένας σέβεται τον άλλον, χωρίς να προσπαθεί να του επιβάλει τις δικές του συνήθειες. Αυτή η πολυπολιτισμικότητα είναι που κάνει τη ζωή στα Εμιράτα τόσο ξεχωριστή.
-Ποια είναι αυτά που σε δυσκολεύουν ακόμα και τι σου αρέσει εκεί και πώς περνάτε το χρόνο σας;
Από άποψη ποιότητας ζωής και συνύπαρξης διαφορετικών κουλτούρων, δε με δυσκολεύει τίποτα. Αυτό που βρίσκω πιο δύσκολο-όπως και πολλοί που ζουν στο εξωτερικό-είναι οι φιλίες. Είναι δύσκολο να χτίσεις δυνατές, μακροχρόνιες σχέσεις όταν οι άνθρωποι γύρω σου έχουν διαφορετική κουλτούρα και συχνά έρχονται και φεύγουν. Στα Εμιράτα, πολλοί μένουν για λίγα χρόνια και μετά φεύγουν, κάτι που έχω δει ξανά και ξανά στα 11 χρόνια που είμαι εδώ. Παρόλα αυτά, τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι αποφασίζουν να κάνουν τα Εμιράτα μόνιμο σπίτι τους, γιατί η ζωή εδώ είναι πολύ εύκολη.
Όσο για τον ελεύθερο χρόνο, περνάμε πολύ χρόνο στην παραλία, αφού ο καιρός είναι καλός τις περισσότερες μέρες του χρόνου. Επίσης, τουλάχιστον μία φορά το μήνα πηγαίνουμε για κάμπινγκ στην έρημο. Είναι ο δικός μας τρόπος να έρθουμε πιο κοντά στη φύση, αφού εδώ δεν υπάρχουν βουνά και δάση όπως στην Ελλάδα. Η ηρεμία της ερήμου είναι η τέλεια απόδραση από την πόλη.
Πλέον, ως οικογένεια, η καθημερινότητά μας είναι γεμάτη με δραστηριότητες για τα παιδιά. Εδώ διοργανώνονται συνεχώς φεστιβάλ και εκδηλώσεις για μικρά παιδιά, οπότε πάντα υπάρχει κάτι να κάνουμε τα Σαββατοκύριακα. Αυτό κάνει τη ζωή πιο ευχάριστη και πιο εύκολη, ειδικά όταν μεγαλώνεις παιδιά.
-Υπάρχουν πολλοί άλλοι Έλληνες και Ευρωπαίοι; Έχετε επαφές;
Ναι, φυσικά! Υπάρχουν πολλοί Έλληνες στα Εμιράτα, όπως και πάρα πολλοί Ευρωπαίοι. Η ελληνική κοινότητα είναι πολύ δυνατή-συχνά διοργανώνουμε συναντήσεις και διατηρούμε επαφές. Υπάρχει επίσης ελληνικό σχολείο τόσο στο Αμπού Ντάμπι όσο και στο Ντουμπάι, όπου τα παιδιά πηγαίνουν μία φορά την εβδομάδα για να μάθουν τη γλώσσα και τις παραδόσεις μας. Επιπλέον, το ελληνικό φαγητό είναι εξαιρετικά δημοφιλές εδώ. Συνεχώς ανοίγουν νέα ελληνικά εστιατόρια-κάθε φορά που βλέπω μια νέα διαφήμιση, είναι σχεδόν πάντα για ένα μαγαζί με ελληνικό όνομα! Οπότε, και από γεύσεις δε μας λείπει τίποτα.
-Σκέψη επιστροφής υπάρχει; Τι σου λείπει από την Ελλάδα;
Ανοίγεις μεγάλη κουβέντα! Φυσικά και υπάρχει σκέψη επιστροφής, δεν έπαψε ποτέ να υπάρχει. Όσο όμορφη κι αν είναι η ζωή εδώ, η Ελλάδα είναι πάντα στο μυαλό μας, όπως συμβαίνει σε όλους όσοι ζουν στο εξωτερικό. Ο λόγος που δε γυρίζουμε – και αυτό ισχύει για τους περισσότερους – είναι γιατί δεν έχουμε βρει ακόμα τις κατάλληλες συνθήκες για να το κάνουμε. Παρ’ όλα αυτά, δουλεύουμε προς αυτή την κατεύθυνση και στόχος μας είναι μέσα στα επόμενα πέντε χρόνια να επιστρέψουμε στην Ελλάδα, και συγκεκριμένα στην Καλαμάτα, για να χτίσουμε τη ζωή μας εκεί, κάνοντας αυτό που αγαπάμε.
Όσο για το τι μου λείπει… αυτή είναι η πιο εύκολη ερώτηση! Μου λείπει η οικογένειά μου, οι γονείς μου, τα ξαδέρφια μου, οι θείοι, οι φίλοι, η γειτονιά μου. Έχω την αδερφή μου, τη Δανάη, εδώ στα Εμιράτα και δεν μπορώ να φανταστώ πώς θα ήταν η ζωή χωρίς αυτή. Είμαστε πάρα πολύ κοντά με τη Δανάη, γι’ αυτό ήρθε και ξεκίνησε να πετάει με την Emirates. Και επίσης μετακομίσαμε και οι δύο από το Ντουμπάι στο Άμπου Ντάμπι για να είμαστε κοντά. Αλλά, πέραν αυτού, οι δικοί μου άνθρωποι είναι εκείνοι που μου λείπουν περισσότερο από όλα.
-Η Τέχνη και η κεραμική πώς μπήκαν στη ζωή σου και με ποιες σκέψεις και στόχους ξεκίνησες το Naos Ceramics;
Με τον πηλό ήρθα σε επαφή από μικρή ηλικία. Όπως πολλά παιδιά στην Καλαμάτα, έτσι κι εγώ έκανα μαθήματα στη ΔΕΠΑΚ. Αργότερα, στη σχολή, γνώρισα γλύπτες και κεραμίστες, που με βοήθησαν να εξελιχθώ. Ο άνθρωπος όμως που με έκανε να αγαπήσω πραγματικά τον πηλό είναι η καθηγήτρια κεραμικής Αγγελική Πολίτη, που διδάσκει στο εικαστικό εργαστήρι της “Φάρις” στην Καλαμάτα. Είναι υπέροχη καλλιτέχνις και δασκάλα, ένας άνθρωπος που μεταδίδει την τέχνη της κεραμικής με ανιδιοτέλεια και αγάπη.
Γενικότερα η Τέχνη ήταν πάντα στη ζωή μου. Κατάγομαι από μια καλλιτεχνική οικογένεια και σπούδασα Εσωτερική Αρχιτεκτονική και Διακόσμηση στην Αθήνα. Παρόλο που για ένα διάστημα είχα απομακρυνθεί από το αντικείμενο, όταν έμεινα έγκυος και είχα περισσότερο χρόνο, άρχισα να ξανασχολούμαι με την τέχνη, και συγκεκριμένα με την κεραμική, που πάντα αγαπούσα.
Μετά τη γέννηση του πρώτου μου παιδιού, αποφάσισα να αφοσιωθώ σε αυτήν, όχι απλώς ως χόμπι, αλλά επαγγελματικά. Ήταν η καλύτερη απόφαση της ζωής μου, γιατί μου άνοιξε δρόμους που δεν περίμενα. Έτσι γεννήθηκε το στούντιό μου, το Naos Ceramics, όπου δημιουργώ αντικείμενα εμπνευσμένα από την Ελλάδα.
-Πώς πάει το νέο εγχείρημα; Πόσο καιρό το δουλεύεις;
Είναι ο τρίτος χρόνος που το δουλεύω και πάει πολύ καλά. Μπορώ να πω πως με εξέπληξε η θετική ανταπόκριση που είχε η δουλειά μου στα Εμιράτα. Δουλεύω πάντα με τις τεχνικές και την αισθητική που έμαθα στη σχολή, εμπνευσμένη από την αρχαία και τη σύγχρονη ελληνική τέχνη. Oι Άραβες – και ιδιαίτερα οι Εμιρατιανοί – εκτιμούν βαθιά την Ελλάδα και τον πολιτισμό μας. Αυτή η σύνδεση με το κοινό βοήθησε το στούντιο να αναπτυχθεί γρήγορα και είμαι πολύ ευγνώμων γι’ αυτό.
-Τι σου αρέσει να φτιάχνεις; Υπάρχουν κάποια χαρακτηριστικά που ξεχωρίζουν τα έργα σου; Πότε το αποτέλεσμα σε ικανοποιεί;
Μου αρέσει να φτιάχνω καλλιτεχνικά έργα που έχουν και λειτουργικό χαρακτήρα. Δημιουργώ βάζα, πιατέλες, κηροπήγια – αντικείμενα που δεν είναι απλώς όμορφα, αλλά έχουν και πρακτική αξία. Μου αρέσει να είναι μοναδικά, να τραβούν το βλέμμα με το που μπαίνεις σε έναν χώρο και να μη μοιάζουν με κάτι που μπορείς να βρεις στο εμπόριο.
Δουλεύω κυρίως με οργανικές φόρμες και φυσικές υφές. Δε χρησιμοποιώ τον τροχό της κεραμικής σχεδόν ποτέ – δουλεύω με τα χέρια, χρησιμοποιώντας την τεχνική coiling (μακαρόνι). Έτσι, κάθε κομμάτι είναι μοναδικό και, ακόμα κι αν προσπαθήσω να το αναπαράγω, ποτέ δε θα είναι ακριβώς το ίδιο.
Όσο για το πότε με ικανοποιεί ένα έργο… η αλήθεια είναι πως σχεδόν ποτέ! Νομίζω ότι αυτό το συναίσθημα το έχουν πολλοί καλλιτέχνες. Η διαρκής αναζήτηση της τελειότητας είναι αυτό που με κάνει να εξελίσσομαι κάθε φορά που πιάνω τον πηλό στα χέρια μου.
-Γιατί Naos;
Το όνομα Ναός το επέλεξα γιατί ήθελα κάτι ελληνικό, αλλά και εύηχο για όσους δε μιλούν ελληνικά. Επιπλέον, στα αγγλικά ο ναός μεταφράζεται ως «temple», ένας χώρος ιερός, ένας χώρος που αγαπάς, όπως όταν λέμε “My house is my temple”. Με αυτή τη σκέψη, τα κεραμικά μου γίνονται κομμάτι του χώρου των ανθρώπων, αποκτώντας τη δική τους σημασία στην καθημερινότητά τους.
-Είσαι και νέα μητέρα. Ποιες είναι οι δυσκολίες αυτού του ρόλου; Πώς βιώνεις τη μητρότητα;
Αυτή είναι η πιο όμορφη ερώτηση! Η μητρότητα είναι το πιο σημαντικό κομμάτι της ζωής μου, και τίποτα δεν μπορεί να το ξεπεράσει. Έχω δύο μικρά κοριτσάκια, δυόμισι ετών και εφτά μηνών, και είναι αυτά που μου δίνουν δύναμη κάθε μέρα.
Όπως όλοι οι γονείς ξέρουν, το να μεγαλώνεις παιδιά είναι απαιτητικό, πόσω μάλλον όταν παράλληλα προσπαθείς να χτίσεις μια νέα επιχείρηση. Και τα δύο χρειάζονται χρόνο και η μέρα έχει μόνο 24 ώρες! Παρόλα αυτά, για μένα τα παιδιά μου είναι πάντα η προτεραιότητα, και το στούντιο κεραμικής έρχεται δεύτερο. Μέχρι στιγμής, καταφέρνω να τα συνδυάζω, αν και υπάρχουν μέρες που δεν κοιμάμαι καθόλου – αλλά αυτό είναι κάτι που όλοι οι γονείς καταλαβαίνουν, ειδικά όταν μεγαλώνεις παιδιά στο εξωτερικό, μακριά από την οικογένεια, που είναι ανεκτίμητη βοήθεια.
-Τι άλλα σχέδια έχεις για την τέχνη και τη ζωή;
Το επόμενο καλλιτεχνικό μου βήμα είναι να δημιουργήσω μια νέα κολεξιόν με επτά γλυπτά, που θα αντιπροσωπεύουν τα επτά Εμιράτα. Στόχος μου είναι να λάβω μέρος σε διεθνείς εκθέσεις, όπως το Dubai Art και το Abu Dhabi Art, και να ανοίξω τους ορίζοντές μου προς αυτή την κατεύθυνση.
Σε προσωπικό επίπεδο, αυτό που θέλουμε είναι να είμαστε καλά – εμείς και τα παιδιά μας. Ερχόμαστε όσο πιο συχνά μπορούμε στην Ελλάδα, και ειδικά στην Καλαμάτα, ώστε τα παιδιά μας να αποκτούν ελληνικές ρίζες και να γνωρίζουν τον τόπο τους. Ο άντρας μου, αν και Αμερικανός, είναι πλέον πιο Καλαματιανός κι από μένα, οπότε η Ελλάδα είναι πάντα στο μυαλό μας και επιστρέφουμε όποτε μπορούμε!
—
-Τι αξίζει να δει κάποιος στο Ντουμπάι (σημαντικότερο οικονομικό-τουριστικό κέντρο και πολυπληθέστερη πόλη-πρωτεύουσα του ομώνυμου εμιράτου) και στο Άμπου Ντάμπι (πρωτεύουσα των ΗΑΕ, κυβερνητικό κέντρο και έδρα της βασιλικής οικογένειας);
Αυτή είναι μια ερώτηση που μου κάνουν συχνά φίλοι και γνωστοί που έρχονται εδώ!
Στο Ντουμπάι:
Burj Khalifa & Dubai Mall – Το ψηλότερο κτήριο στον κόσμο και ένα τεράστιο εμπορικό κέντρο με ενυδρείο και αμέτρητα μαγαζιά.
Old Dubai & Al Fahidi – Η πιο αυθεντική πλευρά της πόλης, με παραδοσιακά σοκάκια, παζάρια και βόλτα με βαρκούλα στο ποτάμι.
Desert Safari – Σαφάρι στην έρημο με οδήγηση στους αμμόλοφους, καμήλες και δείπνο κάτω από τα αστέρια.
Στο Άμπου Ντάμπι:
Sheikh Zayed Grand Mosque – Το πιο εντυπωσιακό τζαμί, με μαρμάρινες λεπτομέρειες και μοναδική ατμόσφαιρα.
Louvre Abu Dhabi – Ένα από τα κορυφαία μουσεία στον κόσμο, σε ένα αρχιτεκτονικό αριστούργημα.
Της Χριστίνας Ελευθεράκη
