Τον καταγόμενο από το Κεφαλληνού του Δήμου Μεσσήνης, Ηλία Κορμά, τίμησε μεταξύ άλλων αφανών αγωνιστών της Ελληνικής Επανάστασης ο Δήμος Ηλιούπολης.
Αξίζει να σημειωθεί ότι η παραπάνω εκδήλωση τιμής στη μνήμη των πεσόντων αγωνιστών του ’21 πραγματοποιήθηκε την Τετάρτη 19 Μαρτίου, στο πλαίσιο των ετήσιων συναντήσεων που γίνονται για το «Ανοικτό Πανεπιστήμιο» που λειτουργεί ο Δήμος.
Για τον αγωνιστή Κορμά, που έπεσε μαζί με τον Παπαφλέσσα στη μάχη του Μανιακίου, μίλησε ο απόγονός του Περικλής Κορμάς, χειρούργος θώρακος-καρδιάς, ταξίαρχος (Υ.Ι.) ε.α. Ο ίδιος, παίρνοντας το λόγο σημείωσε χαρακτηριστικά ότι “Θέλω να ευχαριστήσω τον δήμο Ηλιούπολης, και προσωπικά την Δήμητρα Κορμά, την πρόεδρο του δημοτικού συμβουλίου για την τιμητική πρόσκληση να είμαι εδώ ανάμεσα σας είμαι ιδιαίτερα συγκινημένος για δύο λόγους. Ο πρώτος είναι ότι βρίσκομαι στην πόλη που αγαπώ ιδιαίτερα που εδώ γεννήθηκα και μεγάλωσα. Ο δεύτερος είναι το θέμα της αποψινης ομιλίας ο Ήρωας της επαναστάσεως του 1821, ο Ηλίας Κορμάς. Έχω την τιμή να είμαι απόγονος πέμπτης γενιάς και αυτό μου δημιουργεί συγκινητική φόρτιση”.
Ο αγωνιστής Ηλίας Κορμάς
Ο Ηλίας Κορμάς ήταν από τους πιο ισχυρούς οπλαρχηγούς της ορεινής περιοχής Ιθώμης Μεσσηνίας που την εποχή εκείνη λέγονταν Κοντοβούνια. Γεννήθηκε στο μικρό χωριό Κεφαλληνού Ιθώμης, γύρω στο 1780 και ήταν πρωτότοκος γιος μιας πολυμελούς οικογένειας με έξι αγόρια και τέσσερα κορίτσια. Ο ίδιος μυήθηκε από νωρίς στην φιλική εταιρεία από τον ίδιο Γρήγορη Παπαφλέσσα με τον οποίο συνδέονταν με προσωπική φιλία.
Η πρώτη μάχη του Ηλία Κορμά
Μετά την κήρυξη της επανάστασης και μετά την ελευθέρωση της Καλαμάτας ο Ηλίας Κορμάς ήταν έτοιμος με το τμήμα που διηύθυνε κύρηξε την επανάσταση στην ορεινή Ιθώμη, καταφέρνοντας να καταλύσει της τουρκικές αρχές, ενώ έκανε τους Τούρκους να φύγουν από την περιοχή και να κλειστούν αρχικά στο κάστρο της Ανδρούσας και εν συνεχεία στα κάστρα Μεθώνης -Κορώνης.
Ο στρατός του ο ίδιος ήταν εγκλωβισμένος οπλαρχηγός της Ιθώμης και έτσι είχε την δυνατότητα να στρατολογεί γύρω στα εκατό με εκατόν πενήντα άτομα κάθε φορά ανάλογα την περίσταση και τη μάχη που θα έδιναν. Από τις περιοχές Ζερμπίσια, Κεφαλληνού, Ρευματιά, Χρυσόβα, Καλογέρεσι, αυτούς τους άνδρες τους μισθοδοτουσε και τους τροφοδοτούσε ο ίδιος με δικά του χρήματα. Έχουμε δει έγγραφο που ο Παπαφλέσσας απευθύνεται στον αδελφό του Νικήτα για την διευκόλυνση στον Ηλία Κορμά.
Μάχες στη συνέχεια
Ο Κορμάς ήταν επικεφαλής ενός ισχυρού τμήματος. Εκστρατευτικό σώματ από την περιοχή των Κοντοβουνίων, έλαβε μέρος στης μάχες Βαλτετσίου, στην πολιορκία της Τριπολιτσάς που εκεί πήγε με τον Παπαφλέσσα και έμεινε μέχρι την πλήρη απελευθέρωση της περιοχής, στο Άργος, στα Δερβενάκια κατά του Δράμαλη και εκεί διακρίθηκε για την ιδιαίτερη τόλμη του.
Στον Ισθμό της Κορίνθου το 1825 έλαβε μέρος στην πολιορκία των Τούρκων που ήταν κλεισμένοι στο κάστρο της Κορώνης με πενήντα δικούς του άνδρες υπό την γενική αρχηγία του Παναγιώτη Γιατράκου. Στη συνέχεια έλαβε διαταγή να μεταβεί στην παραλιακή περιοχή Μεθώνης-Κορώνης με σκοπό την ανασυγκρότηση ενός παλιού στρατοπέδου από την προηγούμενη κυβέρνηση Κουντουριώτη-Κολλάτου, και είναι κάτι το οποίο το κατόρθωσε. Το αποκορύφωμα, δε, της πολεμικής του δράσης ήταν η συμμετοχή του στη μάχη του Μανιακίου στις 20 Μάϊου του 1825, όπου έπεσε ηρωικά μαχόμενος δίπλα στον Παπαφλέσσα με τον αδελφό του Κωνσταντίνο, και με πολλούς ακόμα συμπολεμιστές και συγχωριανούς.
Πεσόντες επιζώντες
Εκτός από τον Ηλία Κορμά και τον αδελφό του Κωνσταντίνο, σκοτώθηκαν επίσης οι συγχωριανοί του: Κατσιάρας Παναγιώτης, Κορμάς Νικόλαος, Πανούσης Παναγιώτης, Σκρεπέτος Κωνσταντίνος, Σκρεπέτος Φωτεινός, Τσεκούρας Δημήτριος και άλλοι Ιθωμιτες από τα γύρω χωριά. Επέζησε όμως ο αδελφός του Γεώργιος Κορμάς που στη συνέχεια ανέλαβε και την ηγεσία της οικογένειας όπου συνέχισε τον αγώνα της ελευθερίας της πατρίδας.
Βαθμός Η. Κορμά
Ο Ηλίας Κορμάς προβιβάστηκε διαδοχικά στο βαθμό του ταξίαρχου και του υποχιλίαρχου, ενώ τον Οκτώβριο του 1824 του δόθηκε ο βαθμός του χιλίαρχου. Ωστόσο στις 7 Μαΐου του 1825 το εκτελεστικό σώμα τον προήγαγε στο βαθμό του Αντιστράτηγου. Σε είκοσι μέρες, στις 25 Μαΐου του 1825 έπεσε ηρωικά μαχόμενος -όπως προαναφέρθηκε- στη μάχη του Μανιακίου.
Πολιτική δράση
Εκτός από τη στρατιωτική, ο Ηλίας Κορμάς είχε και πολιτική δράση το 1823, αφού ως υποχιλίαρχος εξελέγη πληρεξούσιος της περιοχής Ανδρούσης, και με την ιδιότητα αυτή έλαβε μέρος στην εθνοσυνέλευση του Άστρους και της Επιδαύρου. Αυτές είναι οι δράσεις του χιλίαρχου από τα ιστορικά γεγονότα που έχουν καταγραφεί ιστορικά.
Δράσεις απογόνων
Οι απόγονοι και συγχωριανοί του Ηλία Κορμά αποδίδουν φόρο τιμής στην μνήμη του ήρωα, καθώς έφτιαξαν και τοποθέτησαν στην είσοδο του χωριού την προτομή του, την οποία φιλοτέχνησε ο γλύπτης Βασίλειος Φαληρέας. Η επίσημη τελετή των αποκαλυπτηρίων έγινε στις 31 Αυγούστου 1969, ημέρα που το χωριό πανηγυρίζει την εορτή της Τιμίας Ζώνης της Θεοτόκου. Για την κατασκευή της προτομής φρόντισαν για να γίνει η κοινότητα του χωριού με τον αείμηστο πρόεδρο Κωνσταντίνο Κορμά, ο μορφωτικός σύλλογος του χωριού μ τον τότε πρόεδρο του Δημήτριο Μπαλαφούτη. Παράλληλα, ιδιαίτερο ενδιαφέρον για το θέμα αυτό είχε επιδείξει ο συγγενής και συγχωριανός, ανώτερος αξιωματικός χωροφυλακής τότε αείμνηστος, Ιωάννης Κορμάς.
Με πρωτοβουλία ενός άλλου συγχωριανού του Φωτίου Κορμά, ο οποίος ήταν και αυτός αξιωματικός χωροφυλακής και απόφοιτος νομικής, και με διάφορες ενέργειες που έκανε κατάφερε στο δήμο Αθηναίων να δοθεί η ονομασια του ήρωα. Σε έναν μικρό δρόμο της Αθήνας κάπου στην περιοχή των Αμπελοκήπων κοντά στη στάση Πανόρμου του μετρό.
Επιμνημόσυνη δέηση
Με αφορμή ότι το χωριό ανήκει στο δήμο Μεσσήνης, έπειτα από αίτημα του Γεώργιου Αν. Κορμά, και τη θετική εισήγηση του εντεταλμένου τότε συμβούλου επί των πολιτιστικών, Γεωργίου Δεβίλλα, ελήφθη ομόφωνα η απόφαση, ώστε κάθε χρόνο την πρώτη Κυριακή του Ιουνίου να τιμάται η μνήμη του ήρωα και των υπολοίπων αγωνιστών που έπεσαν από το χωριό και την γύρω περιοχή.
Γιατί στο Μανιάκι
Σε ό,τι αφορά τον λόγο που στάθηκαν τόσο ο Παπαφλέσσας όσο και οι υπόλοιποι οπλαρχηγοί να πολεμήσουν στο Μανιάκι, έχει να κάνει με την αυτοθυσία τους για την πατρίδα. Κι αυτό γιατί, παρότι γνώριζαν ότι δεν υπήρχε περίπτωση να νικήσουν, εντούτοις έμειναν πολέμησαν κι έπεσαν υπέρ της πατρίδας. Στόχος του Παπαφλέσσα ήταν να παρακινήσει τους υπόλοιπους Έλληνες να συνεχίσουν τον αγώνα.
