Την πλήρη εγκατάλειψη του σιδηροδρομικού δικτύου θίγει για άλλη μια φορά το Κίνημα Διάσωσης Επαναλειτουργίας του Σιδηρόδρομου Πελοποννήσου, τονίζοντας ότι «ένα μεγάλο κεφάλαιο του Μοριά καταστρέφεται».
Σε νέα του παρέμβαση το κίνημα τονίζει ότι ο σιδηρόδρομος είναι πρόοδος και αυτή την αλήθεια φαίνεται να αγνοούν τις τελευταίες δεκαετίες οι κυβερνήσεις και οι διοικήσεις του ΟΣΕ. Έτσι, όπως σημειώνουν, οδήγησαν σε αναστολή λειτουργίας μεγάλα τμήματα του σιδηροδρομικού δικτύου και στην πλημμελή και επικίνδυνη κυκλοφορία όπου συνέχιζε να λειτουργεί.
Απαξίωση
Υπογραμμίζουν, δε, ότι το ασφαλέστερο επίγειο μέσο μεταφοράς έγινε αιτία δυστυχημάτων, με αποκορύφωμα το έγκλημα των Τεμπών, και επισημαίνουν: «Όλοι γνωρίζουν ότι το τρένο είναι το οικονομικότερο και πλέον οικολογικό μέσο μεταφοράς, η απαξίωση του οποίου συντελεί στην οικονομική, κοινωνική και δημογραφική απογύμνωση πολλών περιοχών, καθιστώντας δύσκολη την επανάκαμψή τους.
Πρόσφατα, μετά τις παλλαϊκές κινητοποιήσεις, η κυβέρνηση ανακοίνωσε ότι μέχρι το 2027 θα λειτουργήσει με ασφάλεια η γραμμή Αθήνα – Θεσσαλονίκη! Δεν αναφέρθηκε σε συγκεκριμένα μέτρα για τη σύντομη επαναλειτουργία του δικτύου στις εθνικά κρίσιμες παραμεθόριες περιοχές της Ανατολικής Μακεδονίας – Θράκης, όπως και της Δυτικής Μακεδονίας. Τι θα πράξει για να επαναλειτουργήσει σύντομα το σιδηροδρομικό δίκτυο της Θεσσαλίας, ή η επέκταση του προαστιακού στην Πελοπόννησο και το μετρικό σιδηροδρομικό δίκτυο Αττικής –Πελοποννήσου. Ελλάδα ασφαλώς δεν είναι μόνο η Αθήνα και η Θεσσαλονίκη, αλλά και η περιφέρεια. Απαιτείται σχεδιασμός και προγραμματισμός για το σύνολο του σιδηροδρομικού δικτύου της χώρας με χρηματοδοτικούς πόρους και χρονοδιάγραμμα υλοποίησής του, γιατί όσο παραμένει ανενεργό καταστρέφεται κι αυξάνεται το κόστος ανάταξής του».
Προτάσεις
Εστιάζοντας στο δίκτυο της Πελοποννήσου, το Κίνημα υπενθυμίζει ότι η λειτουργία του μετρικού δικτύου έχει ανασταλεί από το 2010, παρά την ανακαίνιση της γραμμής (Κορίνθου- Τρίπολης Καλαμάτας) και την αγορά τροχαίου υλικού με δαπάνη 100 εκατομμυρίων ευρώ. «Κάποιες σχετικά πρόσφατες εξαγγελίες (πριν από 2-3 χρόνια) από κυβέρνηση, Περιφέρεια και διοίκηση του ΟΣΕ, αποδείχτηκαν “κούφια λόγια” και φαίνεται ότι επιδιώκεται συνειδητά η απαξίωσή του. Η γραμμή όχι μόνο δε συντηρείται στοιχειωδώς, αλλά γίνεται σιγά σιγά δάσος, δημιουργούνται κατολισθήσεις κι άλλες ζημιές ενώ δεν υπάρχει φροντίδα για φύλαξη από κλοπές και καταστροφές. Ένα μεγάλο κεφάλαιο του Μοριά καταστρέφεται. Το Πολυτεχνείο Ζυρίχης υπολογίζει σε δύο δισεκατομμύρια ευρώ την αξία του τμήματος Κορίνθου – Τρίπολης. Η διάσωση του δικτύου είναι ζήτημα προτεραιότητας. Ως άμεσα επείγοντα μέτρα προτείνονται:
1. Καθαρισμός του δασοποιούμενου δικτύου από τη βλάστηση (δένδρα, θάμνους κ.τ.λ). Υπάρχουν για την εργασία αυτή μηχανήματα στην Πάτρα, αρκεί να υπάρξει απόφαση και μια μικρή χρηματοδότηση για τη χρήση τους.
2. Στοιχειώδη αποκατάσταση του δικτύου από κατολισθήσεις κ.τ.λ. για εξασφάλιση δυνατότητας για διέλευση τουλάχιστον υπηρεσιακών οχημάτων επιθεώρησης και φροντίδας της γραμμής
3. Διατήρηση της πρόσβασης του δικτύου στην Αττική. Στην επέκταση του προαστιακού από Άνω Λιόσια – Μέγαρα που γίνεται πάνω στη γραμμή του μετρικού δικτύου, να τοποθετηθεί ενδιάμεση σιδηροτροχιά, για να μετακινείται και το μετρικό τραίνο, όπως είχε προβλεφθεί παλιότερα από τον ΟΣΕ στο τμήμα Κινέτα – Κακιά Σκάλα κι αλλού.
4. Καταγραφή και προστασία των κτηριακών συγκροτημάτων των σταθμών, που σε συνδυασμό με περίτεχνες γέφυρες κ.τ.λ. αποτελούν μεγάλη πολιτιστική κληρονομιά της περιοχής.
Το τρένο στην Πελοπόννησο δεν είναι χαμένη υπόθεση. Ο σιδηρόδρομος μπορεί να συμβάλει αποφασιστικά στην οικονομική και κοινωνική ανάκαμψη και ιδιαίτερα στην τουριστική ανάπτυξη. Να λειτουργήσει με επιβατικές κι εμπορευματικές μεταφορές ή με τοπικά δρομολόγια (π.χ. Μεσσηνία, Κόρινθος-Ναύπλιο, Πάτρα-Πύργο). Πρέπει, όμως, να υπάρξει πολιτική βούληση από την Πολιτεία και τους παραγωγικούς φορείς. Οι πολίτες κάνουν το χρέος τους με λόγια και πράξεις. Θα εισακουσθούν, ή “πάμε και όπου βγει”!».
