Περί ασκήσεων ετοιμότητας…
Στο παρελθόν κάποιος με είχε αποκαλέσει «ανοικονόμητο», λέξη που οφείλω να ομολογήσω ότι δε γνώριζα και την είχα τότε αναζητήσει στο λεξικό.
Σύμφωνα, λοιπόν, με το λεξικό του Μπαμπινιώτη:
Ανοικονόμητος – η – ο (μτγν): 1. αυτός που δε βολεύεται ή δεν μπορεί να βολευτεί κάπου, που δεν μπορεί να τον τακτοποιήσει κανείς- παιδί, δεν κάθεται σε μια μεριά. Συν. άτακτος, ακατάστατος, ατσούμπαλος. Αντ. βολικός. 2. (ειδικοτ. ειρων.) αυτός που εξαιτίας του μεγέθους του δεν χωρά ή δεν είναι δυνατόν να τοποθετηθεί κάπου. συν. τεράστιος, πελώριος.
Η ερμηνεία, νομίζω, μου ταιριάζει γάντι, αφού κάπως έτσι εγώ βλέπω τη δουλειά του δημοσιογράφου, όσο κι αν ενοχλεί κάποιους αυτό.
Άλλωστε, το ανάποδο είναι το εύκολο. Πράγματι, δεν υπάρχει ευκολότερο πράγμα σε αυτή τη δουλειά από το να είσαι αρεστός και αγαπητός, κάτι που ξέρω ότι δεν είμαι, και ούτε με απασχολεί να γίνω.
Ως ανοικονόμητος, λοιπόν, ξεκινώ σήμερα μια στήλη στο αγαπημένο μου «Θάρρος», σχολιάζοντας για αρχή την άσκηση ετοιμότητας στο Δημαρχείο Καλαμάτας, η οποία, κατά τη γνώμη μου, απείχε πολύ από την πραγματικότητα…
Χθες, λοιπόν, στο Δημαρχείο Καλαμάτας πραγματοποιήθηκε μια ακόμα άσκηση ετοιμότητας, η οποία, όπως μπορούμε να φανταστούμε, στέφθηκε με επιτυχία, όπως άλλωστε και οι περισσότερες τέτοιες ασκήσεις.
Να ξεκαθαρίσουμε ότι είναι σημαντικό να πραγματοποιούνται ανάλογες ασκήσεις, αφού μόνο καλό μπορεί να κάνουν σε περίπτωση πραγματικού περιστατικού.
Ωστόσο, νομίζουμε ότι καλό θα ήταν να γίνονταν σε πιο ρεαλιστικές συνθήκες. Χθες, ας πούμε, από το πρωί το πάρκινγκ του Δημαρχείου ήταν κενό και είχε δοθεί εντολή να μην παρκάρει κανένα όχημα λόγω της άσκησης.
Σε παλιότερη άσκηση στο Πνευματικό Κέντρο είχε απαγορευτεί να παρκάρουν αυτοκίνητα για ώρες, ενώ είχε διακοπεί και η κυκλοφορία.
Σε άλλη άσκηση στο παλιό Δημαρχείο πάλι είχαμε τα ίδια με την κίνηση και τη στάθμευση.
Άραγε, υπάρχει περίπτωση να συμβεί κάτι στους παραπάνω χώρους και να μην είναι αυτοκίνητα παρκαρισμένα σε κάθε γωνία ή να μην υπάρχει κίνηση;
Επαναλαμβάνω, λοιπόν, πως καλό θα είναι οι ασκήσεις να γίνονται σε πιο
ρεαλιστικές συνθήκες, κι ας υπάρξουν προβλήματα και αστοχίες. Έτσι θεωρούμε πως
θα αντιμετωπιστεί σωστά ένα πραγματικό, απευκταίο, συμβάν.
Τέλος, δε γίνεται να μη σχολιάσουμε την τέντα – στέγαστρο που είχε στηθεί στο κενό πάρκινγκ από νωρίς, κάτω από την οποία υπήρχαν καρέκλες για τους «επισήμους». Βλέπετε, οι «επίσημοι», ακόμα και σε άσκηση, θέλουν ειδικό χώρο και, φυσικά, καρέκλες…
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
