«Νησί Σαπιέντζα, Μεσσηνία, Ελλάδα: Το μόνο μέρος στον κόσμο όπου πιστεύεται ότι ζει το πιο αγνό κρι – κρι». Αυτή είναι μόνο η αρχή ενός προωθητικού μηνύματος σε μεγάλη ιστοσελίδα του εξωτερικού για τον κυνηγετικό τουρισμό. Κι όταν στο εξωτερικό λέμε «κυνηγετικό τουρισμό», μην πάει στο μυαλό σας, σε τσίχλες, ορτύκια και αγριογούρουνα, αλλά ακριβοπληρωμένα σαφάρι με βίσωνες, ελάφια, ιαπωνικούς λαγούς, ακόμα και… λιοντάρια.
Σ’ αυτό το είδος κυνηγετικού τουρισμού, έχει τη δική του ξεχωριστή θέση η νήσος Σαπιέντζα, όπου κάθε χρόνο τέτοια εποχή ανοίγει η κυνηγετική περίοδος για πολύ συγκεκριμένο χρονικό διάστημα. Και διαφημίζεται ανάμεσα σε περιοχές για κυνήγι, στην Αφρική, τον Καναδά, την Τουρκία, και αλλού.
Λάτρεις από πολλές χώρες του κόσμου, έρχονται στην Ελλάδα, αποκλειστικά για να κυνηγήσουν στη Σαπιέντζα. Η οποία όμως, αν και είναι περιοχή Natura, υστερεί σημαντικά σε υποδομές, καθαριότητα, αλλά παρόλα αυτά, το κράτος είχε απορρίψει προτάσεις ιδιωτών για μίσθωσή της.
Ακριβό σπορ
Την προηγούμενη εβδομάδα έφτασαν απευθείας από την Ισπανία δύο κυνηγοί, με κρατήσεις και προπληρωμένες δαπάνες για μία εβδομάδα, προκειμένου να ικανοποιήσουν το πάθος τους για άγριο κυνήγι.
Το ταξίδι ολόκληρο, μαζί με τα έξοδα διαμονής στην περιοχή και πληρωμής των θηραμάτων, ανήλθαν περίπου σε κόστος που αγγίζει τις 15.000 ευρώ! Την Πέμπτη από τους δύο Ισπανούς χτυπήθηκαν 3 ζώα (δύο κρι- κρι και ένα μουφλόν- είδος άγριου προβάτου). Αυτό ικανοποίησε τα κυνηγετικά τους πάθη και χωρίς να περιμένουν τη συμπλήρωση της εβδομάδας που είχαν προπληρώσει, όπως προείπαμε ακριβά, έφυγαν για τον επόμενο προορισμό τους, που ήταν σαφάρι την Κένυα.
Φέτος το κυνήγι στη Σαπιέντζα διαρκεί 3 εβδομάδες και ήδη έχουν γίνει κρατήσεις. Οι δε τιμές στη Σαπιέντζα εμάς μπορεί να μας φαίνονται ιδιαίτερα τσιμπημένες, αλλά από ανθρώπους που γνωρίζουν, θεωρούνται οι χαμηλότερες ανά τον κόσμο για τους λάτρεις. Προτέρημα θεωρείται ότι δε χρειάζεται να μένουν σε σκηνές ή παραπήγματα περιμένοντας να κυνηγήσουν στο Περού ή το Πακιστάν, αλλά σε ξενοδοχεία στη Μεθώνη.
Το κρι κρι που ζει στην Σαπιέντζα είναι σπάνιο και γενετικά αυθεντικό γι’ αυτό και προκαλεί το ενδιαφέρον. Μάλιστα, μέχρι και πέρυσι ένας 91χρονος από τη Αμερική ερχόταν ανελλιπώς εδώ και 15 χρόνια για να τα κυνηγήσει. Φυσικά, το κυνήγι δεν γίνεται μόνο με όπλα, όπως λέει η σχετική διάταξη που εκδίδεται, αλλά και με άλλα κυνηγετικά μέσα , όπως τόξα.
Σε εγκατάλειψη
Η κατάσταση όμως στο νησί, δεν είναι η καλύτερη, αφού οι υποδομές είναι σχεδόν ανύπαρκτες και όποιες υπάρχουν είναι στα όρια της κατάρρευσης.
Υπάρχουν διάσπαρτα σκουπίδια, ενώ στο ίντερνετ κυκλοφορούν φωτογραφίες με σκοτωμένα και εγκαταλελειμμένα ζώα στην παραλία.
Πριν μερικούς μήνες, υπήρξε ενδιαφέρον από Βούλγαρους, ζητώντας από το ελληνικό δημόσιο με σύμβαση παραχώρησης την ελεγχόμενη κυνηγετική περιοχή της νήσου.
Οι ενδιαφερόμενοι πρότειναν μίσθωμα, έδιναν δεσμεύσεις για συντηρήσεις, κατασκευή μικροέργων, ενέργειες προστασίας (χλωρίδας, πανίδας, ανανέωση πληθυσμών), με αντάλλαγμα τη διαχείριση της κυνηγετικής περιοχής.
Ωστόσο, η απάντηση του αρμόδιου Υπουργείου ήταν αρνητική με την επισήμανση ότι κάτι τέτοιο δεν είναι στην ιδιοσυγκρασία του, ενώ για να προχωρήσει μια τέτοια κίνηση θα έπρεπε να υπάρξει και αλλαγή νομικού καθεστώτος, καθώς πρόκειται για δημόσια έκταση.Έτσι, το εγχείρημα αυτό πάγωσε, παρά το γεγονός ότι είχε συσταθεί και ανάλογη εταιρία.
Το παγκόσμιο ενδιαφέρον όμως που υπάρχει στους λάτρεις των σαφάρι, επιβάλλει να υπάρξει μέριμνα και αξιοποίηση της μοναδικής αυτής περιοχής και ίσως μεγαλύτερη προβολή από την ίδια τη Μεσσηνία, την Πελοπόννησο και την Ελλάδα γενικότερα και όχι μόνο από ξένες ιστοσελίδες που ασχολούνται με αυτό το είδους του τουρισμού. Και αν και η συγκεκριμένη περιοχή είναι Natura και είναι επιβεβλημένο από την νομοθεσία της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακόμα δεν υπάρχει ούτε διαχειριστική μελέτη.
Της Βίκυς Βετουλάκη
