25.000 ευρώ ενοίκιο το μήνα, χωρίς να προβλέπονται από το επιχειρησιακό σχέδιο
«Κι ενώ κάποτε ήταν η πολιτική εκείνη που με τις επεμβάσεις της ρύθμιζε ως ένα βαθμό την πορεία της οικονομίας, σήμερα είναι η οικονομία αυτή που επιβάλλει τους δικούς της όρους, μετατρέποντας τις κυβερνήσεις σε κομπάρσους του συστήματος».
Την παραπάνω άποψη ενστερνίζονται αρκετοί ειδικοί επιστήμονες, ανεξάρτητα από τον κομματικό ή ιδεολογικό χώρο που ανήκουν.
Μια κλασική περίπτωση αυτής της κατάστασης είναι τα έργα που γίνονται με συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα, τα λεγόμενα ΣΔΙΤ.
Ας δούμε τι έγινε με το νέο πυροσβεστικό σταθμό στους Γαργαλιάνους, ο οποίος εγκαινιάστηκε με τη μεγαλύτερη δυνατή επισημότητα τον Οκτώβριο του 2013, πριν, δηλαδή, μερικούς μήνες.
Η περιοχή μας, λοιπόν, ετοιμάζεται να μπει στην καινούργια αντιπυρική περίοδο με ένα νέο οικολογικό πυροσβεστικό σταθμό, ο οποίος βασίζεται στις αρχές της βιοκλιματικής αρχιτεκτονικής, ενώ είναι εξοπλισμένος με αυτοματοποιημένα συστήματα τελευταίας τεχνολογίας, που μπορούν να μειώσουν κατά περίπου ένα τρίτο την ενέργεια που καταναλώνεται. Τα παραπάνω «εντυπωσιακά» δημιουργήθηκαν σε εκτάσεις που ανήκουν στο ελληνικό Δημόσιο με τη μέθοδο ΣΔΙΤ.
Αυτοματοποιημένο σύστημα
Βασικό στοιχείο λειτουργίας του είναι τα αυτοματοποιημένα συστήματα, που μειώνουν αισθητά τις περιττές σπατάλες ενέργειας. Στο κτήριο έχουν τοποθετηθεί κουφώματα αλουμινίου με θερμοδιακόπτη και τριπλά τζάμια, ώστε να αποτρέπεται η είσοδος της αυξημένης εξωτερικής θερμοκρασίας και να εξοικονομείται ενέργεια έως και 30% σε σύγκριση με τα απλά κουφώματα. Η σκίαση επιτυγχάνεται και με την τοποθέτηση ειδικών περσίδων στην πλευρά που «βλέπει» ο ήλιος, προκειμένου να μειωθεί το ηλεκτρικό φορτίο που χρειάζεται για να λειτουργήσει ο κλιματισμός.
Περιμετρικά του κτηρίου λειτουργούν αισθητήρες που παρακολουθούν συνεχώς την εξωτερική θερμοκρασία και επικοινωνούν ηλεκτρονικά με το λέβητα, ώστε κάθε φορά το πετρέλαιο που χρησιμοποιείται να θερμαίνεται ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες που επικρατούν και, έτσι, να μη χάνεται άσκοπα ενέργεια. Οι λέβητες είναι τριών αστέρων, δηλαδή υψηλής απόδοσης στην ενεργειακή τους κλάση, ενώ οι ψύκτες για τον κλιματισμό είναι ενεργειακής κλάσης Α. Έξυπνες λύσεις έχουν βρεθεί και για το φωτισμό του κτηρίου.
Επίσης, έχει δοθεί έμφαση στο χρωματισμό του κτηρίου, στην τοποθέτηση φωτοβολταϊκών πάνελ, ενώ στην ταράτσα συλλέκτες ηλιακής ενέργειας παράγουν ζεστό νερό.
Η άλλη πλευρά του νομίσματος
Δεν υπάρχει καμιά αμφιβολία ότι όλα τα παραπάνω είναι εντυπωσιακά. Τέτοιο πυροσβεστικό σταθμό δε διαθέτουν ούτε πρωτεύουσες χωρών, πόσω μάλλον η Καλαμάτα.
Μαθαίνοντας για όλα τα παραπάνω αποφασίσαμε να «ξύσουμε» λίγο περισσότερο το θέμα. Εκείνο που μάθαμε, από τα πλέον υπεύθυνα χείλη, είναι ότι, βάσει του σχεδιασμού της Πυροσβεστικής Υπηρεσίας, ο συγκεκριμένος σταθμός είναι «άχρηστος» επιχειρησιακά και σύμφωνα με το γενικότερο πνεύμα θα είχε καταργηθεί, αν δεν είχε ολοκληρωθεί η κατασκευή του. Μάλιστα, αυτό που προβλεπόταν από το Σώμα στη Μεσσηνία ήταν να δημιουργηθεί ένα επιχειρησιακό τρίγωνο, στο οποίο περιλαμβανόταν η Καλαμάτα, η Πύλος και η Κυπαρισσία!
Τούτων δοθέντων, το ερώτημα είναι γιατί δημιουργήθηκε ο σταθμός στους Γαργαλιάνους.
Η ιστορία, όμως, έχει κι άλλα ωραία. Πόσο κοστίζει στο ελληνικό Δημόσιο, στο φορολογούμενο πολίτη δηλαδή, η λειτουργία ενός τέτοιου σταθμού; Όσο κι αν ψάξαμε στη Μεσσηνία, κανείς δεν είχε ιδέα. Ή, καλύτερα, γνώριζαν, αλλά δε μιλούσαν. Κάποιοι στην Αθήνα, όμως, γνώριζαν. Λοιπόν, για το συγκεκριμένο σταθμό πληρώνουμε 25.000 ευρώ το μήνα! Αν πολλαπλασιάσει κανείς το παραπάνω ποσό με τα 25 χρόνια της σύμβασης, η εταιρεία που έφτιαξε το σταθμό θα κερδίσει 7,5 εκατομμύρια ευρώ! Κι όλα αυτά, ενώ ο επιχειρησιακός σχεδιασμός προέβλεπε τελείως διαφορετικά πράγματα.
Τώρα γιατί, παρ’ όλα αυτά, κατασκευάστηκε ένα τέτοιο πανάκριβο κτήριο και πότε θα γίνει η απόσβεση των χρημάτων μας, μόνο ένας Θεός ξέρει.
Όλα αυτά τι σημαίνουν; Αυτό που περιγράφαμε στην αρχή με άλλα λόγια. Όπου και να εφαρμόστηκε η λογική των ΣΔΙΤ, το κόστος για το λαό πολλαπλασιάστηκε και οι κατασκευαστές έβγαλαν μεγάλα κέρδη εις βάρος μας.
Έρευνα που πραγματοποιήθηκε από το Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο της Θεσσαλονίκης αποδεικνύει ότι οι περιβόητες συμπράξεις δημόσιου και ιδιωτικού τομέα (ΣΔΙΤ), όχι μόνο δεν προσφέρουν τα απαιτούμενα στους πολίτες, αλλά αντίθετα τους ζημιώνουν ακόμη και για τις επόμενες δεκαετίες!
Πρόκειται, δηλαδή, για «μια ψευδοοικονομική λύση, που σχεδιάστηκε, κυρίως, για να κατευνάσει τα λόμπι των εταιρειών τα οποία απεγνωσμένα ζητούν να εκμεταλλευτούν τον εθνικό πλούτο που ακόμη ελέγχεται από το κράτος».
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
