Πύλος, Μεθώνη, Κορώνη: οι τρεις κωμοπόλεις με τα ιστορικά οχυρά τους έχουν μπει δυναμικά στον τουριστικό χάρτη της χώρας, προσφέροντας στους επισκέπτες αυθεντική φιλοξενία
Η Σάλι και ο Γουίλ είναι Γάλλοι και ταξιδεύουν κάθε χρόνο στην Ελλάδα με το τροχόσπιτό τους, από το Νοέμβριο έως τον Απρίλιο. Τα καλοκαίρια τα περνούν στο Μπορντό. Φτάνουν οδικώς είτε μέσω Ιταλίας είτε από τα Βαλκάνια, που είναι φθηνότερα. Αγαπημένος τους προορισμός η Πελοπόννησος και η Γιάλοβα. Στήνουν την τροχήλατη κατοικία τους ανάμεσα στα καλάμια και περνούν λίγες εβδομάδες μπροστά στην τεράστια αμμώδη και άδεια παραλία, παρατηρώντας πουλιά και ψαρεύοντας. «Πριν από λίγο καιρό πέρασαν από εδώ φλαμίνγκο», μας λέει η Σάλι, εξηγώντας μας συγχρόνως γιατί τους αρέσει τόσο πολύ η λιμνοθάλασσα της Γιάλοβας, που είναι και σημαντικός υγροβιότοπος και προστατευόμενη περιοχή Natura.
Δεν πειράζει, σκέφτομαι με τη σειρά μου. Η καλύτερη εποχή είναι η άνοιξη, που μεταναστεύουν τα πουλιά από την Αφρική στην Ευρώπη. Τώρα θα έρθουν τα περισσότερα: ερωδιοί, ψαραετοί, φοινικόπτερα, καλαμοκανάδες, αβοκέτες, σκαλίδρες, μπεκατσίνια και πάρα πολλά ακόμη είδη.
Η Γιάλοβα είναι ο πρώτος μεγάλος σταθμός ξεκούρασης και ανεύρεσης τροφής στο μακρύ τους ταξίδι. Κρίμα που δεν έχουμε πολύ χρόνο να τα περιμένουμε.
Φεύγοντας από τη Γιάλοβα, συνεχίζουμε για το δεύτερο σταθμό μας στη νοτιοδυτική Μεσσηνία, την Πύλο. Στο δρόμο, ανάμεσα σε πυκνή αλλά ασυνήθιστα περιποιημένη βλάστηση, διακρίνουμε (μετά βίας) το γήπεδο γκολφ της Costa Navarino, το οποίο φαίνεται πως έχει αρκετή κίνηση και… δράση για την εποχή.
Λίγα χιλιόμετρα πιο κάτω, η Πύλος μάς υποδέχεται γαλήνια, αλλά πλέον διάσημος ταξιδιωτικός προορισμός σε όλο τον κόσμο μετά την τεράστια τουριστική επένδυση της οικογένειας Κωνσταντακόπουλου στην ευρύτερη περιοχή.
Κάνουμε βόλτα στην παραλία και οδεύουμε τάχιστα προς το Κάστρο. Αρκετά οργανωμένη πια η Πύλος, έχει εισιτήριο για το οχυρό της – 3 ευρώ μόνο για το χώρο του Κάστρου και το σύντομο βίντεο που αναφέρεται στη ναυμαχία του ΝαΥαρίνου ή 4 ευρώ, συμπεριλαμβανομένης και της εισόδου στο σπίτι-μουσείο του Ολυμπιονίκη Κώστα Τσικλητήρα, ο οποίος κατέκτησε δύο μετάλλια στους Ολυμπιακούς Αγώνες του 1908 στο Λονδίνο και άλλα δύο το 1912 στη Στοκχόλμη.
Εδώ εκτίθεται η αξιόλογη συλλογή του Γάλλου φιλέλληνα δημοσιογράφου Rene Puaux με θέμα την Ελληνική Επανάσταση.
Επόμενος προορισμός, συνεχίζοντας προς το Νότο, η Μεθώνη. Ακόμη πιο ήσυχη η παραθαλάσσια κωμόπολη, που ο Όμηρος αναφέρει ως μία από τις επτά πόλεις που πρόσφερε ο Aγαμέμνονας στον Aχιλλέα για να τον πείσει να επιστρέψει στην πολιορκία της Tροίας, προσφέρεται για πραγματική ξεκούραση και ηρεμία. Δίπατα σπίτια με κεραμίδια, γύρω από την κεντρική πλατεία, μια τεράστια παραλία στην ανοιξιάτικη -δίχως κόσμο- εκδοχή της και η αποκάλυψη όλων: το φανταστικό της Κάστρο με το πετρόκτιστο Μπούρτζι στο μυχό του κόλπου, ένα από τα σημαντικότερα οχυρωματικά σύνολα της Ελλάδας (είσοδος δωρεάν).
Για την ιστορία, στη διάρκεια της Επανάστασης το Κάστρο της Μεθώνης δεν κατελήφθη ποτέ από τους Ελληνες, παρά τις επανειλημμένες προσπάθειες που είχαν καταβάλει, και παραδόθηκε τελικά το 1828 στο συμμαχικό γαλλικό εκστρατευτικό σώμα.
Ο δρόμος από τη Μεθώνη στην Κορώνη, το τρίτο και τελευταίο κάστρο της Μεσσηνίας, περνάει από την παραλιακή Φοινικούντα, που αποτελεί το δημοφιλέστερο τουριστικό θέρετρο της περιοχής. Εδώ συγκεντρώνονται τα περισσότερα καταλύματα και κάμπινγκ, καφέ, ταβέρνες και εστιατόρια. Ακόμη και η Φοινικούντα, όμως, ετούτη την εποχή της ανθοφορίας είναι δεόντως χαλαρή και απολαυστική.
Το ίδιο και η Κορώνη. Με νησιωτικό χαρακτήρα, σπίτια μικρά, κολλημένα το ένα στο άλλο, και δρόμους στενούς, νιώθεις σαν σε λαβύρινθο καθώς κινείσαι μέσα και έξω από το βενετσιάνικο κάστρο, στο οποίο σώζονται εκκλησίες και σπίτια που κατοικούνται μέχρι και σήμερα. Μια γυναίκα σκουπίζει την αυλή της, τρεις-τέσσερις νεαροί μοναχοί σκαλίζουν τον κήπο της Μονής του Τιμίου Προδρόμου, μια παρέα Ελλήνων επισκεπτών φωτογραφίζουν την εκκλησία της Αγίας Σοφίας. Χαζεύεις τη θάλασσα από ψηλά κι έπειτα παίρνεις την κατηφόρα. Και φτάνεις στην παραλία. Πολυσύχναστη και ζωηρή ετούτο το ανοιξιάτικο απόγευμα. Μια τελευταία φωτογραφία. Το ταξίδι της επιστροφής μόλις ξεκίνησε.
kathimerini.gr
Νοτιοδυτική Μεσσηνία: Μία λιμνοθάλασσα και τρία κάστρα (φωτογραφίες)
