Από πολύ μικρή ηλικία άρχισε να γράφει ποιήματα η Ιωάννα Καπερνέκα, η οποία γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Κάτω Μέλπεια. Σπούδασε Δημόσιες Σχέσεις και Επικοινωνία, ενώ πλέον ζει μόνιμα στην Αθήνα, αλλά με κάθε ευκαιρία έρχεται στη Μεσσηνία. Πλέον η εικοσιπεντάχρονη Ιωάννα είναι έτοιμη να εκδώσει την πρώτη της ποιητική συλλογή και το «Θάρρος» μίλησε μαζί της:
-Ποια η σχέση σου με τη Μεσσηνία;
Είναι ιδιαίτερη. Εκεί μεγάλωσα, εκεί επιστρέφω τακτικά, όπου κι αν βρίσκομαι, γιατί η οικογένειά μου μένει εκεί. Αλλά και γιατί από τις εικόνες και την ενέργεια του τόπου μου δυσκολεύομαι να απέχω. Όταν αγαπάς κάτι, κάθε φορά το πλάθεις διαφορετικά στη φαντασία σου.
Κάθε φορά που πατώ τα πάτρια εδάφη είναι σαν πρωταρχική, και παράλληλα τόσο οικεία η αίσθηση που μου δημιουργείται. Είμαι και φυσιολάτρης, κι είναι ένας λόγος παραπάνω να θέλω να βρίσκομαι πλάι στο φυσικό της πλούτο.
-Πώς προέκυψε η ποίηση;
Με γοήτευε από μικρή η προσπάθεια να ενώνω λέξεις και να βγαίνει κάποιο νόημα. Αυτή η εσωτερική διαδικασία. Αν και διάβαζα από τότε και πεζογραφήματα, δεν ένιωθα την ίδια συγκίνηση με το να διαβάσω ένα ποίημα. Δεν αποκόμιζα το ίδιο. Ανέκαθεν έγραφα τις σκέψεις μου, παραγράφους ολόκληρες. Γράφω όσο θυμάμαι τον εαυτό μου. Αλλά από μικρές απόπειρες γύρω στα 19 μου όλο αυτό πήρε άλλη τροπή.
Περνώντας μια δοκιμασία προσωπική και διανύοντας αυτή τη δύσκολη περίοδο, ευεργετήθηκα εν τέλει με το να μη αφήσω χρόνο στον εαυτό μου να σκεφτεί πια, αν θέλει να κάνει κάτι τέτοιο ή όχι. Είχα ήδη αποφασίσει, καθοδηγούμενη από μια αστείρευτη έμπνευση, που άλλαξε όλη τη μέχρι τότε κοσμοθεωρία μου.
-Τι είναι για εσένα η ποίηση;
Η ποίηση για μένα είναι εκείνο το ατίθασο ψάρι που ενώ ο ψαράς το έπιασε στα δίχτυα του για να το αιχμαλωτίσει, αυτό έδωσε μία και ξαναβούτηξε στη θάλασσα, για να παρασυρθεί σε ωκεανούς ελευθερίας.
-Πώς γίνεται μια κοπέλα 25 χρόνων να γράφει ένα ποίημα;
Δε γνωρίζω. Γιατί ενώ συμβαίνει, δεν είμαι εκεί. Κι όταν είμαι εκεί με την ιδιότητα των 25 χρόνων, δε συμβαίνει. Τι είναι ο χρόνος τελικά; Όλα έχουν προϋπάρξει στην ψυχή μας, πιστεύω, και εκφράζονται την ιδανική στιγμή. Δηλαδή, όλα ίσως έχουν ειπωθεί πριν από εμάς, αλλά ο καθένας μέσω της διαφορετικότητας και του αυτοσκοπού του, μπορεί να βρει πολλούς τρόπους να τα εκφράσει.
Για αυτό εμείς οι νέοι δε θα έπρεπε να απογοητεύομαστε. Σίγουρα ρισκάρεις. Εκτίθεσαι. Το μόνο σίγουρο. Φέρνεις την ψυχή σου αντιμέτωπη με πολλά. Αλλά είναι και λυτρωτικό συνάμα.
-Όταν λες σε κάποιον ότι γράφεις, πώς αντιδρά;
Εξαρτάται τον άνθρωπο. Έχω εισπράξει διάφορες αντιδράσεις. Συνήθως ενθουσιάζονται όμως.
-Γιατί επέλεξες το ποίημα και όχι άλλο είδος;
Γράφω και πεζά. Αλλά δεν έχω ακόμα κάτι ολοκληρωμένο. Αυτοτελείς ιστορίες μόνο.
-Γράφεις για κάτι συγκεκριμένο;
Δεν υπάρχει συγκεκριμένη θεματολογία. Δε θα μπορούσε να υπάρξει. Αφού όλα ρέουν και εναλλάσσονται συνεχώς στη ζωή μας. Ο συμπαντικός παλμός με γεμίζει με ερεθίσματα συνεχώς. Όταν τα βιώνω, είναι έντονα. Κι έτσι έρχεται η λεγόμενη έμπνευση και με παίρνει από το χέρι.
-Εκδοτικά τι να περιμένουμε από εσένα;
Μέσα στο 2016 θα εκδώσω την πρώτη μου ποιητική συλλογή.
-Πόσο δύσκολο είναι ένας ποιητής, και μάλιστα νέος, να εκδώσει μια συλλογή;
Δεν είναι τόσο δύσκολο. Αλλά εξαρτάται τι ζητά ο καθένας από τη ζωή του. Και πότε αισθάνεται έτοιμος. Συνήθως κρύβονται παγίδες πίσω από αγνές προθέσεις. Αλλά αυτό το συναντάμε παντού.
Σημασία έχει να μη νιώσει κανείς να αποθαρρύνεται από εκδοτικούς και την αίσθηση ότι «βιάζονται» τα κείμενά του, πράγμα που έχω ακούσει να συμβαίνει σε εγχειρήματα νέων.
Πρέπει να επιλέγουμε με σύνεση αυτόν – ούς που θα μας εκπροσωπήσουν για το οτιδήποτε.
-Ο κόσμος γενικά διαβάζει βιβλία; Υπάρχουν ακόμα ρομαντικοί που θα αγοράσουν μια ποιητική συλλογή;
Ο κόσμος διαβάζει βιβλία, παρότι η τηλεόραση έχει αντικαταστήσει κατά πολύ τον ποιοτικό χρόνο που περνά κάποιος με τον εαυτό του. Τυχαίνει να πηγαίνω σε παρουσιάσεις βιβλίων και να βλέπω πως ο κόσμος, και εν μέσω της κρίσης, θέλει να διαβάσει, προσπαθεί να ξεφύγει, έστω και λίγο, από τη ρεαλιστική, σκληρή υπόσταση της κοινωνίας. Φυσικά και υπάρχουν ρομαντικοί. Οι αγαπημένες μειοψηφίες που πάντα θα στέκουν για να κάνουν τη διαφορά.
-Τις προηγούμενες ημέρες σε ακούσαμε στην ΕΡΤ. Πες μας για αυτή την εκπομπή και πώς ένιωσες που ήσουν η επόμενη καλεσμένη μετά την Αλκυόνη Παπαδάκη;
Ήταν μια πολύ έντονη εμπειρία, καθώς πραγματικά μέσα στο στούντιο είχαμε νιώσει ένα εκτόπισμα από την πραγματικότητα και τα τυπικά της διαδικασίας. Μέσα από τον επαγγελματισμό της κας Βίκυς Τσιανίκα κατάφερα να ακουστώ κι εγώ σε όσους δεν είχαν την ευκαιρία πριν να διαβάσουν ή να με ακούσουν κάπου. Νιώθω ιδιαίτερα ευλογημένη για αυτές τις στιγμές και για το γεγονός πως ήμουν η επόμενη καλεσμένη μετά την κα Αλκυόνη Παπαδάκη. Δεν πιστεύω στην τυχαιότητα, καθώς όλα έχουν το λόγο τους. Αλλά, στ’ αλήθεια, αισθάνθηκα δέος και απέραντη ευγνωμοσύνη.
-Τα σχέδιά σου;
Τώρα ασχολούμαι με τα διαδικαστικά της έκδοσης. Το καλοκαίρι θα συμμετάσχω στη «Λίμνη των ποιητών», που διοργανώνει κάθε χρόνο το «Τέχνης Παίδευσις» στη λίμνη Πλαστήρα, μαζί με τη λεγόμενη από τους διοργανωτές τράπεζα των ποιητών.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
