«Άνοιγμα» στην αχανή αγορά της Ινδίας επιχειρεί να κάνει το ελληνικό υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, με αφορμή την επικείμενη τριήμερη επίσκεψη του Ινδού υπουργού Γεωργίας, Σρι Ράντα Μόχαν Σινγκ, στη χώρα μας την ερχόμενη Τετάρτη.
«Η Ινδία είναι μια χώρα που θέλουμε να κατευθυνθούμε. Είναι η δεύτερη σε πληθυσμό χώρα στον κόσμο, με 1,3 δισ. ανθρώπους, ενώ πρόκειται για την τρίτη και, μάλιστα με ανοδικές τάσεις, αγροτική χώρα παγκοσμίως» δήλωσε στο Αθηναϊκό-Μακεδονικό Πρακτορείο Ειδήσεων ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων, Βαγγέλης Αποστόλου.
Στόχος είναι επίσης και η βελτίωση του εμπορικού ισοζυγίου μεταξύ των δύο χωρών, με τους κλάδους των γαλακτοκομικών, των φρούτων και τον λαχανικών να είναι οι “ατμομηχανές” αυτής της προσπάθειας.
Σύμφωνα με στοιχεία του υπουργείου Αγροτικής Ανάπτυξης, το εμπορικό ισοζύγιο μεταξύ των δύο χωρών είναι ελλειμματικό για τη χώρα μας, ωστόσο τα τελευταία χρόνια παρατηρείται σαφής τάση συρρίκνωσης.
‘Ανοδο παρουσιάζουν οι εξαγωγές στα φρούτα, τα λαχανικά, το βαμβάκι, το λάδι και τη σταφίδα. Αντίθετα, τα κυριότερα προϊόντα που εισάγονται από την Ινδία είναι τα ψάρια, τα δημητριακά, τα φρούτα και τα λαχανικά, το κακάο, ο καφές, το τσάι, τα μπαχαρικά, οι ζωοτροφές και ο καπνός.
«Μπορούμε να έχουμε αύξηση των εξαγωγών π.χ. στα γαλακτοκομικά, στα φρούτα και στα λαχανικά. Φαίνεται ότι γνωρίζουν την μεσογειακή κουζίνα και γνωρίζουν ότι τα ελληνικά προϊόντα είναι ποιοτικά», δήλωσε σχετικά ο κ. Αποστόλου και συμπλήρωσε «από την άλλη πλευρά μπορούν και αυτοί να μας δώσουν τροπικά φρούτα όπως το μάνγκο, τα οποία ήδη εισάγουμε από αυτούς αλλά και από άλλες χώρες. Μπορούμε να λειτουργήσουμε συμπληρωματικά».
Επίσης, επιδίωξη της ελληνικής πλευράς είναι η αύξηση στο μερίδιο των εισαγωγών φρούτων και λαχανικών που κάνει η Ινδία, όπως π.χ. το ακτινίδιο και το πορτοκάλι, προϊόντα τα οποία παράγει και η Ελλάδα.
Κατά την πρώτη μέρα της επίσκεψής του, πέρα από τη συνάντηση που θα έχει με τον Έλληνα ομόλογό του, ο κ. Σινγκ θα συναντηθεί με τον πρόεδρο της Βουλής, Νίκο Βούτση, ενώ θα έχει και την ευκαιρία θα γνωρίσει τον ελληνικό πολιτισμό κατά την επίσκεψή του στο Μουσείο της Ακρόπολης.
Κατά τη δεύτερη μέρα, θα επισκεφτούν μαζί με τον κ. Αποστόλου μεγάλη μονάδα ελαιόλαδου στην Καλαμάτα, όπου και θα έχουν την ευκαιρία να συναντηθούν και με επιχειρηματίες του χώρου. Στη συνέχεια, θα μεταβούν στη Νεμέα, σε οινοποιείο και θα συναντηθούν με οινοπαραγωγούς.
Τέλος, την Παρασκευή, όπου θα είναι και τελευταία μέρα παραμονής του Ινδού υπουργού Γεωργίας στη χώρα μας, θα γίνει συνάντηση με επιχειρηματίες, από τον χώρο των φρούτων, των λαχανικών και των ξηρών καρπών στην πρεσβεία της Ινδίας.
Μεσσηνία
Βέβαια, η είδηση μπορεί να είναι σημαντικά θετική για την περιοχή, αλλά το μεγάλο ερώτημα είναι κατά πόσο μπορεί να ανταποκριθεί ποσοτικά και ποιοτικά η Μεσσηνία σε ένα ενδεχόμενο συνεργασίας.
Αν κρίνει κάποιος από τον παραγόμενο όγκο στα δύο αυτά προϊόντα, σίγουρα με τον τρόπο που είναι διασκορπισμένος ο γεωργικός κλήρος, μοιάζει, μάλλον με όνειρο, να καταφέρουμε να ανταποκριθούμε.
Αναγκαία προϋπόθεση για να δούμε το μεσσηνιακό ελαιόλαδο και τις ελιές σε ποσότητες στην αχανή χώρα της Ινδίας, είναι να ξεπεραστεί ο κατακερματισμένος χαρακτήρας της αγροτικής μας παραγωγής με τον αγροτικό συνεργατισμό των παραγωγών και τη συνεργασία με τους μεταποιητές σε ευρύτερα συνεργατικά σχήματα.
Προφανώς η πρωτοβουλία για τη συνεργασία αυτή ανήκει στους ίδιους τους αγρότες. Η πολιτεία όμως πρέπει να αναλάβει το ρυθμιστικό και συντονιστικό ρόλο που της αναλογεί.
Πρωτίστως, χρειάζεται όμως σοβαρότητα και επαγγελματισμός από όλους τους εμπλεκομένους, ώστε όταν το ελληνικό τυποποιημένο ελαιόλαδο βρει τη θέση που του αξίζει στις διεθνείς αγορές να κρατήσει αυτή την θέση, μένοντας μακριά από σκάνδαλα νοθείας, υποβαθμισμένης ποιότητας κ.λπ.
Ο Μεσσήνιος παραγωγός πρέπει να κάνει αυτό που είναι υποχρεωμένος να κάνει. Δηλαδή, να σεβαστεί την ελληνική φύση που αποδεδειγμένα μπορεί να παράξει αγροτικά προϊόντα ανώτερης ποιότητας από αυτά των ανταγωνιστριών χωρών και να συνεργαστεί μαζί της χρησιμοποιώντας ορθές καλλιεργητικές πρακτικές στο χωράφι, αλλά και στην επεξεργασία των προϊόντων και την τυποποίηση τους.
Επίσης, θα πρέπει να αποκτήσει παραγωγική παιδεία ολόκληρη η αλυσίδα που εμπλέκεται σε αυτό. Δηλαδή από τον παραγωγό, μέχρι τον ελαιουργό, αλλά και τον τυποποιητή εν συνεχεία.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη * Με πληροφορίες από το ΑΠΕ
Η Ινδία…ανοίγει τις πόρτες της στη Μεσσηνία
