Διγλωσσία φαίνεται να χαρακτηρίζει τη Δημοτική Αρχή και ειδικότερα τη διοίκηση της ΔΕΥΑΚ στο θέμα της πολιτικής απέναντι στους οφειλέτες της. Σύμφωνα με καταγγελία που δεχτήκαμε χθες, το ύψος του ποσού πάνω από το οποίο κόβεται το νερό δεν είναι 1.000 ευρώ, αλλά ποικίλει.
Δημότης, με δύο παιδιά, μας κατήγγειλε ότι χωρίς καμιά προειδοποίηση, και για οφειλή 520 ευρώ, υπάλληλοι της επιχείρησης, έπειτα από εντολή της διοίκησης, προχώρησαν σε φραγή του ρολογιού ύδρευσης. Μάλιστα, όπως μας επισήμανε ο ίδιος, αυτό έγινε χωρίς καμία προειδοποίηση, αλλά και χωρίς να γνωρίζουν στη ΔΕΥΑΚ την οικονομική κατάσταση της οικογένειάς του. “Αυτή η οριζόντια πολιτική είναι ανάλγητη”, μας επισήμανε.
Λίγο αργότερα, κατά τη διάρκεια της συνεδρίασης του Δημοτικού Συμβουλίου, ο επικεφαλής της “Λαϊκής Συσπείρωσης”, Δημήτρης Οικονομάκος, έθεσε το θέμα στον πρόεδρο της ΔΕΥΑΚ, Δημήτρη Βεργόπουλο, σημειώνοντας ότι «η πολιτική αυτή, μια και το νερό είναι αγαθό και όχι εμπόρευμα, είναι, τουλάχιστον, ανεπίτρεπτη. Κι αυτό, γιατί υπάρχουν πολύ μεγαλύτερες οφειλές, στάδιο από το οποίο θα έπρεπε να ξεκινήσει η ΔΕΥΑΚ να παίρνει μέτρα και, δεύτερον, σε ένα τόσο ευαίσθητο θέμα, θα έπρεπε να υπάρχει διαρκής ενημέρωση προς τους καταναλωτές».
Από την πλευρά του, ο πρόεδρος της ΔΕΥΑΚ προσπάθησε να δώσει κάποιες απαντήσεις, αλλά δεν έπεισε κανέναν, ενώ ούτε ο δήμαρχος… μπήκε στον κόπο να πάρει θέση.
Υπενθυμίζουμε ότι σε προχθεσινό ρεπορτάζ του “Θάρρους” ο κ. Βεργόπουλος είχε επισημάνει μεταξύ άλλων: “Η φιλοσοφία που μας οδήγησε στην παραπάνω απόφαση είναι διττή. Από τη μια, υπάρχουν 45.000 χρήστες που εκπληρώνουν κανονικά τις υποχρεώσεις τους και 5.000 που δεν πληρώνουν είτε λόγω κρίσης είτε λόγω νοοτροπίας. Αυτό δεν είναι δίκαιο για τους συνεπείς καταναλωτές. Από την άλλη πλευρά, η ΔΕΥΑΚ, προκειμένου να υλοποιήσει μια σειρά από έργα, θα πρέπει να έχει στο ταμείο της χρήματα. Διαφορετικά δε γίνεται τίποτα. Έτσι, αποφασίσαμε να προχωρήσουμε σε αναγκαστική είσπραξη. Μόλις ολοκληρωθεί ο έλεγχος για ποσά πάνω από 1.000 ευρώ, θα προχωρήσουμε και στις κατώτερες οφειλές”, συμπλήρωσε.
Σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε ότι μπορεί η πολιτική της αναγκαστικής είσπραξης να είναι σε γενικές γραμμές σωστή, πλην όμως, η επιχείρηση θα έπρεπε να έχει προχωρήσει σε ενημέρωση των καταναλωτών και όχι αιφνιδιαστικά να ξεκινήσει να μαζεύει χρήματα.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη