«Βλέποντας τον Γιώργο την Κυριακή να κάνει τη διαδρομή του Μαραθωνίου, αναρωτήθηκα γιατί εγώ παράτησα τις προπονήσεις και παραιτήθηκα της προσπάθειας». Αυτό σκέφθηκε ένας εκ των χιλιάδων θεατών, φίλος του Γιώργου Λαζαρίδη, του αθλητή τένις με αμαξίδιο, που αποφάσισε να κάνει την κλασική διαδρομή των 42,195 χλμ. με αμαξίδιο, προκαλώντας τον θαυμασμό μικρών και μεγάλων. «Ηταν για μένα μία ακόμη πρόκληση, στην οποία δύσκολα θα έλεγα όχι», απαντάει 42χρονος αθλητής από την Καλαμάτα. Η ιδέα «πέφτει» στο τραπέζι το καλοκαίρι από φίλο του Γιώργου, παθιασμένου δρομέα. «Ημουν στην αρχή επιφυλακτικός, καθώς οι αθλητικές υποχρεώσεις μου είναι αυξημένες», αναφέρει ο κ. Λαζαρίδης, που ετοιμάζεται το επόμενο διάστημα για αγώνες τένις σε Ιταλία και Πολωνία. Ωστόσο, οι δύο φίλοι ξεκινούν δειλά τις προπονήσεις, έως 21 χλμ., στην παραλία της Καλαμάτας.
O Γιώργος επέλεξε να προχωρήσει στο τολμηρό εγχείρημα με το καθημερινό του αμαξίδιο, αν και διαθέτει αγωνιστικά που θα έκαναν τη διαδρομή πιο εύκολη. Το συγκεκριμένο αμαξίδιο, βαρύ και άνευ ταχυτήτων, κινείται βασιζόμενο στη δύναμη των χεριών του αναβάτη. «Αυτά είναι τα καθημερινά μου πόδια», εξηγεί ο 42χρονος, που κινείται με αμαξίδιο έπειτα από ένα τροχαίο ατύχημα το 1993. Τα 42 χλμ. του Μαραθωνίου τα διέσχισε σε 4 ώρες και 49 λεπτά, έχοντας ως συνοδό τον πιστό του φίλο Διονύση Μάλαμα και κάνοντας συχνές στάσεις για να χαιρετήσουν φίλους, να βγάλουν selfies με συναθλητές. «Στόχος μου εξαρχής ήταν να τερματίσω», αναφέρει ο ίδιος ικανοποιημένος, «για μένα αυτό είχε μεγάλη συμβολική αξία». Τα περασμένα δύο χρόνια, 2013 και 2014, ο Γιώργος πέρασε έναν προσωπικό «μαραθώνιο υγείας». «Από αυτήν την περιπέτεια βγήκα πιο δυνατός και επέστρεψα δριμύτερος στο άθλημα», ομολογεί. Για τον 42χρονο αθλητή, που ασχολείται με τον αθλητισμό και πρωταθλητισμό από το 2004 (είχε συμμετάσχει στην Παραολυμπιάδα του 2008), «κάθε εμπόδιο είναι μια ευκαιρία για νέο άλμα».
Ενθάρρυνση και αγάπη
Μετά το πέρας του Μαραθωνίου επέστρεψε στην Καλαμάτα γεμάτος ενέργεια, «καθώς εισέπραξα τόσο πολλή ενθάρρυνση και αγάπη από γνωστούς και αγνώστους». Ετσι, φλερτάρει με την ιδέα να ξαναδώσει το «παρών» στην επόμενη διοργάνωση Μαραθωνίου. «Στον αθλητισμό χρωστάω πολλά», καταλήγει, «στάθηκε η αφορμή να κάνω πράγματα που δεν πίστευα ότι μπορούσα να καταφέρω, να ξεπεράσω τα ίδια τα όριά μου». Το σημαντικότερο όλων ίσως είναι ο βαθμός αυτονομίας που απέκτησε, «παίρνω το αυτοκίνητό μου, έρχομαι στο αεροδρόμιο της Αθήνας και επιβιβάζομαι στο αεροπλάνο με προορισμό κάποιο διεθνές τουρνουά…». Εχοντας στο ενεργητικό του 10 χρόνια αθλητισμού, αλλά και βιώματα από εποχές που η αναπηρία δεν ήταν τόσο αποδεκτή στην Ελλάδα, είναι πλέον σε θέση να δίνει συμβουλές και σε νεότερους. «Με προσεγγίζουν πολλά παιδιά, ενώ πριν από δύο μήνες ιδρύσαμε στην Καλαμάτα ένα Σωματείο για Ατομα με Αναπηρία, ώστε να δημιουργηθεί ένα δίκτυο επικοινωνίας και αλληλοβοήθειας».
ΙΩΑΝΝΑ ΦΩΤΙΑΔΗ, kathimerini.gr
