Θυμάμαι, σαν τώρα, τον υπουργό Αριστείδη Καλαντζάκο, εκεί, στο μικρό γραφείο του στις «βενζίνες του Καλαντζάκου» στην Κυπαρισσία να συζητά με συνεργάτες του, με τον πατέρα μου, το Βλάση Χηνόπουλο, το Μίμη Βασιλόπουλο, το Θανάση Δημητρακόπουλο, το Λάμπρο Ζαφειρόπουλο, το θείο μου τον Πάνο Δρούλια, το μακαρίτη τον Αντώνη Στίγκα, το μακαρίτη το Θοδωρή το Στρίγκα, τη νονά μου Πηνειώ Βασιλοπούλου, το νονό μου Γιάννη Βασιλόπουλο και άλλους, κι εγώ, μικρό παιδί του Δημοτικού να ακούω με ευλάβεια και δέος όσα έλεγε. Πόσες και πόσες περιοδείες, παντού, σε πόλεις και χωριά όλης της Μεσσηνίας, εγώ με τον πατέρα μου και συναγωνιστές του στην Τοπική με το μικρό το λευκό Seatάκι μας κι ο υπουργός με το, επίσης, μικρό μπλε Ford.
Θυμάμαι τις συζητήσεις, αργά τα βράδια, στην ψησταριά του Γιάννη Βλάχου στην πλατεία Κυπαρισσίας και τα γλέντια της Τοπικής, με τον υπουργό πρώτο στο χορό, στο κέντρο του Στρατικόπουλου στο Καλό Νερό.
Θυμάμαι που ο πατέρας μου ήταν μέσα στο γραφείο με τον υπουργό, και η μάνα μου με τη νονά μου και άλλες γυναίκες ήταν πάνω, στο σπίτι, και σταύρωναν ψηφοδέλτια, κι εγώ, με το Γιώργο Αποστολόπουλο κι άλλα παιδιά, στον ίσκιο της μουριάς, φτιάχναμε δέκα-δέκα τα στρογγυλά αυτοκόλλητα «ΝΕΑ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ – ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΣ» για τις περιοδείες και τις συγκεντρώσεις και τις ομιλίες του υπουργού. Θυμάμαι που, μαθητές Δημοτικού, με τα ξαδέρφια μου, το Δημήτρη, τον Κώστα και τη Γιώτα Πανταζοπούλου βγαίναμε για αφισοκόλληση και συνθήματα στο δρόμο και το ξενύχτι που ρίξαμε στον Αγιονικόλα…
Η, δε, λευκή κοντομάνικη μπλούζα που έγραφε «ΚΑΛΑΝΤΖΑΚΟΣ – ΜΕΣΣΗΝΙΑ», με μπλε και κίτρινα γράμματα, και τη φορούσα στο σχολείο, μου είχε στοιχίσει βαθμό στην Α’ Γυμνασίου. Λίγες μέρες πριν από τις εθνικές εκλογές του 2012, μου τηλεφώνησε ο υπουργός να συναντηθούμε, στο σπίτι όπου διέμενε στην Πάνω Πόλη Κυπαρισσίας.
Περισσότερες από πέντε ώρες διήρκεσε η συνάντησή μας. Οι δυο μας ήμασταν. Πόσα γεγονότα μου εξιστόρησε, πόσες αλήθειες είπε, πόσο δικαιώθηκε στην πράξη για τις πολιτικές του θέσεις και απόψεις και για την ίδια τη ΝΔ και ευρύτερα για το χώρο της Κεντροδεξιάς καθώς και για την πολιτική, κοινωνική και οικονομική κατάσταση της χώρας.
Ο ίδιος, τότε, ήταν πολύ ανήσυχος για όσα είχαν προηγηθεί, όσα συνέβαιναν και για όσα θα έρχονταν. Βαθύς γνώστης της πολιτικής και άνθρωπος του μέτρου και της μετριοπάθειας, διέβλεπε και προέβλεπε τι θα επακολουθούσε.
Η συζήτησή μας βέβαια είχε πολλές διακοπές, με το τηλέφωνό του είτε να χτυπά διαρκώς είτε κι ο ίδιος να τηλεφωνεί σε φίλους του, πολιτικούς παράγοντες και απλούς κι αγνούς υποστηρικτές του (καίτοι δεν ήταν πια βουλευτής) ανά την επικράτεια και δη τη Μεσσηνία και την Τριφυλία, με μόνη του έγνοια το εθνικό συμφέρον, το μέλλον της πατρίδας και των συμπατριωτών μας!
Η Κυπαρισσία, η Τριφυλία και η Μεσσηνία του οφείλουν πολλά. Εμείς, οι κάτοικοι ετούτου του τόπου, του οφείλουμε πολλά. Ό,τι έχει γίνει, ιδιαίτερα στην πατρίδα μας, την Κυπαρισσία και την Τριφυλία, εδώ και 60 χρόνια έχει τη δική του σφραγίδα. Το έργο του και η προσφορά του είναι αποτυπωμένα παντού, σε κάθε πτυχή της δημόσιας ζωής και λειτουργίας της περιοχής μας, και τα οφέλη της πολιτικής του παρουσίας και δράσης τα αναγνωρίζουν πολιτικοί φίλοι του μα και «αντίπαλοι».
Ο Αριστείδης Καλαντζάκος «έφυγε» για το μεγάλο ταξίδι στην αιωνιότητα τη νύχτα της Κυριακής 26 Φεβρουαρίου 2017 σε ηλικίας 89 ετών. Αγωνιστής της Δημοκρατίας, της ΕΡΕ και της Νέας Δημοκρατίας, ακέραιος, έντιμος, εργατικός, μεθοδικός, δίκαιος, ανιδιοτελής, με ήθος, πολιτικό πολιτισμό και αξιοπρέπεια προσέφερε υπηρεσίες στη Δημοκρατία, τον κοινοβουλευτισμό, την παράταξή του, την πατρίδα μας και τους συμπατριώτες μας.
Άνθρωπος της συναίνεσης και της σύνθεσης, του μέτρου και της μετριοπάθειας, που στο κέντρο της πολιτικής επιλογής είχε τον άνθρωπο, συνέδεσε την πολιτική του ζωή με την προσφορά στη Μεσσηνία, την Τριφυλία, την Κυπαρισσία. Με ανυπόκριτο ενδιαφέρον και πραγματική αγάπη για τους συμπατριώτες μας. Γεννημένος το 1928 στην Κυπαρισσία, υπήρξε βουλευτής της ΕΡΕ από το 1958 έως το 1967 και της ΝΔ από το 1974 έως το 1996 και διετέλεσε υφυπουργός Οικονομικών (03/04/1967 – 21/04/1967) και Συντονισμού (10/09/1976 – 21/10/1977) και υπουργός Εμπορίου (11/10/1980 – 21/10/1981) και Εργασίας στην κυβέρνηση Κωνσταντίνου Μητσοτάκη (11/04/1990 – 12/10/1993).
Δικηγόρος το επάγγελμα, σπούδασε στη Νομική Σχολή Αθηνών, και στις Πολιτικές και Οικονομικές Επιστήμες στα Πανεπιστήμια Παρισίων και Νανσί, στη Γαλλία, ενώ ήταν διδάκτορας Αστικού Δικαίου στο Πανεπιστήμιο του Τίμπιγκεν Γερμανίας. Ήταν παντρεμένος με την Δωροθέα Λαντζούνη, με την οποία απέκτησαν μία κόρη, τη Σοφία, η οποία εξελέγη βουλευτής το 2000 και ορκίστηκε υφυπουργός Απασχόλησης το 2007.
Ο Αριστείδης Καλαντζάκος ήταν γόνος οικογένειας με μεγάλη πολιτική παράδοση. Τρισέγγονος του οπλαρχηγού της επανάστασης του 1821 Αναγνώστη Καλαντζάκου, ανιψιός του Νίκου Καλαντζάκου βουλευτή το 1920 και το 1926, ανιψιός του γιατρού Αλέξανδρου Καλαντζάκου που διετέλεσε υπουργός και βουλευτής από το 1928 έως το 1957 και γιος του Γεωργίου Καλαντζάκου που ήταν δήμαρχος Κυπαρισσίας με τελευταία του θητεία το 1964. Το 1959, εκπροσώπησε τη Βουλή των Ελλήνων στα Ηνωμένα Έθνη ως μέλος της ελληνικής αντιπροσωπείας.
Το 1960, μετείχε στη διάσκεψη των νέων πολιτικών ηγετών του ελεύθερου κόσμου στο Παρίσι. Το 1963, υπήρξε μέλος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής για την ΕΟΚ στις Βρυξέλλες. Το 1974, διετέλεσε πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής επί των Οικονομικών, μέλος της Κοινοβουλευτικής Συνταγματικής Επιτροπής, γενικός εισηγητής της Κοινοβουλευτικής Επιτροπής στην ΕΟΚ. Το 1979, διετέλεσε πρόεδρος της Κοινοβουλευτικής Ομάδας για την ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ.
Το 1981, ήταν πρόεδρος της Ομάδας Κοινοβουλευτικού Έργου (ΟΚΕ) των υπουργείων Ενέργειας, Βιομηχανίας και Εμπορίου, μέλος του τομέα παραγωγής και μέλος της Κεντρικής και Εκτελεστικής Επιτροπής της ΝΔ. Την 1η Δεκεμβρίου 1989, ορίστηκε μέλος της Διαρκούς 15μελούς Επιτροπής, η οποία σύμφωνα με το νέο κανονισμό της Βουλής που ψήφισε η κυβέρνηση Τζαννετάκη, ανέλαβε να κρίνει και να εισηγείται την καταλληλότητα των διοικητών και των ανώτερων στελεχών των Δημόσιων Επιχειρήσεων Κοινής Ωφέλειας που θα διορίζονται από την εκάστοτε κυβέρνηση. Στις 4 Δεκεμβρίου 1989, εξελέγη μέλος της Γενικής Γραμματείας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της Νέας Δημοκρατίας. Στις 2 Ιανουαρίου 1995, ορίστηκε αναπληρωτής γενικός γραμματέας της Κοινοβουλευτικής Ομάδας της ΝΔ και μέλος της Εκτελεστικής Επιτροπής του κόμματος.
Ως βουλευτής, υφυπουργός, υπουργός και πολιτικό στέλεχος υπηρέτησε ευσυνείδητα τα καθήκοντά του και τίμησε την εμπιστοσύνη των συμπατριωτών μας, ανταποδίδοντας την αγάπη και το σεβασμό. Μια σειρά από μεγάλα έργα υποδομών και δομές στη Μεσσηνία και δη την Τριφυλία φέρουν την δική του πολιτική σφραγίδα, ενώ ο αδαμάντινος χαρακτήρας του, η πνευματική του οξυδέρκεια, η πολιτική του αντίληψη και η κοινωνική του ευαισθησία αναγνωρίζονταν ακόμη και από πολιτικούς του «αντιπάλους».
Σε κάθε αξίωμα που υπηρέτησε άφησε ανεξίτηλο το αποτύπωμά του, από τα πρώτα Μεταπολιτευτικά χρόνια μέχρι και την Κυβέρνηση του αείμνηστου Κωνσταντίνου Μητσοτάκη, ως υπουργός Εργασίας, σε μια ιδιαιτέρως σκληρή πολιτική περίοδο. Μέχρι και την τελευταία περίοδο της ζωής του, όσο οι δυνάμεις του επέτρεπαν, η παρουσία του στη Μεσσηνία και δη την Τριφυλία και την Κυπαρισσία ήταν συνεχής και διακριτική, με έντονο και έμπρακτο ενδιαφέρον για το κοινό καλό, την προκοπή και ευημερία των συμπατριωτών μας.
Στις 2 Μαρτίου 2017, στην Ιερά Μητρόπολη Αθηνών, σύσσωμη η ΝΔ και πολιτικοί όλων των κομμάτων, συγγενείς, συνεργάτες, παλιοί του συνάδελφοι στο Κοινοβούλιο, φίλοι, γνωστοί, αμίλητοι και με δακρυσμένα μάτια, είπαμε το στερνό αντίο στον ευπατρίδη πολιτικό, υπουργό Αριστείδη Καλαντζάκο, δίδοντας κουράγιο στη σύζυγό του, Δωροθέα, την κόρη του, Σοφία, με το σύζυγό της, Φίλιππο Μήτση, την αδερφή του Λέλα Βιτάλη – Καλαντζάκου με την οικογένειά της, τον ανιψιό του, Γιώργο Καλαντζάκο, και τους λοιπούς συγγενείς του.
Η προσφορά του στον τόπο μεγάλη, το, δε, κενό που άφησε πίσω του μεγαλύτερο, όμως, η πολιτική του παρακαταθήκη θα είναι πάντα ζωντανή!
Η Μεσσηνία, η Τριφυλία, η Κυπαρισσία κι εγώ προσωπικά μνημονεύουμε με ευγνωμοσύνη τον υπουργό Αριστείδη Καλαντζάκο για την προσφορά του στην πατρίδα μας και τους συμπατριώτες μας.
*του Ηλία Σωτ. Γιαννόπουλου
