Το «Θάρρος» συνεχίζει το ταξίδι του σε όλο τον κόσμο βρίσκοντας Καλαματιανούς που ζουν στο εξωτερικό, αναζητώντας ένα καλύτερο μέλλον. Αυτή τη φορά μάς φιλοξενεί η Ράνια στην Ολλανδία.
Η Ουρανία ή Ράνια Χαντζοπούλου γεννήθηκε το 1985 στην πόλη μας. Αφού τελείωσε το 1ο Λύκειο σπούδασε Ηλεκτρολόγος Μηχανικός & Μηχανικός Υπολογιστών στο ΕΜΠ με κατεύθυνση Πληροφορικής.
Δούλεψε για ένα χρόνο στην Αθήνα σε ιδιωτική εταιρεία Πληροφορικής και στη συνέχεια εξελέγη στο προεδρείο του Διεθνούς Δικτύου Φοιτητών Εράσμους στις Βρυξέλλες, στη θέση της Υπεύθυνης Πληροφοριακών Συστημάτων για ένα χρόνο.
Κατόπιν εργάστηκε για τρία χρόνια στις Βρυξέλλες και στο Άμστερνταμ, σε μεγάλη εταιρεία Πληροφορικής που εξειδικεύεται σε τραπεζικά συστήματα.
Σήμερα το «Θάρρος» τη συναντά στην καρδιά του Άμστερνταμ, στην εταιρεία Global Orange, μία από τις πιο γρήγορα αναπτυσσόμενες εταιρείες της Ολλανδίας, που αναλαμβάνει εξειδικευμένα πρότζεκτ για γνωστές ολλανδικές εταιρείες και ταυτόχρονα συνεργάζεται με νεοφυείς επιχειρήσεις (startups).
Μιλά αγγλικά, γαλλικά, γερμανικά, ολλανδικά, λίγα ισπανικά και ιαπωνικά, πάντα έχει στο μυαλό της να γυρίσει στην Ελλάδα, αλλά τελικά η θεωρία απέχει από την πράξη και σε αυτή την περίπτωση:
-Πόσο καιρό εργάζεσαι στο εξωτερικό και πόσο εύκολη ήταν η απόφασή σου να φύγεις;
Ζω και εργάζομαι στο εξωτερικό εδώ και 5 χρόνια. Νομίζω η απόφαση να φύγω από την Ελλάδα ήρθε σχετικά εύκολα μετά την ολοκλήρωση της συμμετοχής μου στο πρόγραμμα Εράσμους ως φοιτήτρια, στη Δρέσδη της Γερμανίας. Από τη μία, μου άνοιξε η όρεξη για περισσότερα ταξίδια και νέες εμπειρίες, από την άλλη η μικρή αυτή εμπειρία των 6 μηνών σε μια ξένη χώρα μού έδωσε την αυτοπεποίθηση ότι μπορώ να τα καταφέρω μόνη μου και μακριά από την Ελλάδα. Έτσι, με την επιστροφή μου άρχισα να ψάχνω για ευκαιρίες, είτε για πρακτική στο εξωτερικό είτε για άλλα ευρωπαϊκά προγράμματα, ενώ ασχολήθηκα ενεργά με το Δίκτυο Φοιτητών Εράσμους τόσο στο πανεπιστήμιο μου όσο και σε διεθνές επίπεδο. Το 2010 εξελέγην στο διεθνές προεδρείο του Δικτύου αυτού στις Βρυξέλλες και έτσι μετακόμισα μόνιμα πλέον στο εξωτερικό. Τότε, βέβαια, δε φανταζόμουν ότι η επιστροφή στην Ελλάδα θα γινόταν όλο και πιο δύσκολη τα επόμενα χρόνια.
-Δυσκολεύτηκες στην ανεύρεση εργασίας στη χώρα που βρίσκεσαι;
Δεν έχω δυσκολευτεί ως τώρα, είναι γεγονός ότι υπάρχει μεγάλη ζήτηση για προγραμματιστές στην Ολλανδία και δεν απαιτείται συνήθως γνώση της ολλανδικής γλώσσας. Υπάρχουν εταιρείες ευρέσεως εργασίας που ψάχνουν συνεχώς για προγραμματιστές. Βέβαια, αυτό δεν ισχύει για άλλες ειδικότητες και, κυρίως, για όσους έρχονται σε επαφή με πελάτες σε καθημερινή βάση. Εκεί η γνώση της ολλανδικής γλώσσας είναι σημαντικό προσόν.
-Πώς αντιμετωπίζουν τους Έλληνες στη χώρα που ζεις;
Στους Ολλανδούς αρέσει να πειράζουν γενικά και πολλές φορές φτάνουν σε ακραίο βαθμό. Αυτό είναι μέρος της κουλτούρας τους, η οποία διαφέρει πολύ από τη δική μας. Έτσι τα πρώτα χρόνια της κρίσης άκουγα συχνά αστεία με Έλληνες ή διάφορα πειράγματα. Στην αρχή με ενοχλούσε κάπως και προσπαθούσα να εξηγήσω τα πράγματα από τη δική μου οπτική γωνία. Με τον καιρό άρχισα να δίνω όλο και λιγότερη σημασία. Πάντως, παρά τα αστεία, θεωρώ ότι ποτέ δεν υπήρξε κάποιο ρατσιστικό περιστατικό εις βάρος μου στον επαγγελματικό τομέα και ποτέ δεν κρίθηκε η δουλειά μου από το ότι είμαι Ελληνίδα. Από την άλλη, δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι και στην Ελλάδα έχουμε πολλά ανέκδοτα για άλλους λαούς και, μάλιστα, πειράζουμε ανοιχτά και όχι πάντα καλοπροαίρετα ανθρώπους άλλων εθνικοτήτων που ζουν και εργάζονται στη χώρα μας.
-Τι θα ήθελες να μεταφέρεις από την κουλτούρα της εκεί ζωής σου στην Ελλάδα;
Αυτό που πιστεύω πως θα είχε περισσότερο ανάγκη η Ελλάδα αυτή τη στιγμή είναι το επιχειρηματικό πνεύμα που έχουν οι Ολλανδοί, η τάση τους να καινοτομούν, το ότι όλοι προσπαθούν να βελτιστοποιούν τις διάφορες διαδικασίες κάνοντάς τες πιο αποδοτικές και μειώνοντας το κόστος, ότι πολλές νέες επιχειρήσεις από τη στιγμή που ανοίγουν έχουν υπόψη τους τη διεθνή επέκταση και πολλά άλλα. Γενικά στην Ολλανδία υπάρχει μια διαφορετική κουλτούρα σχετικά με το εμπόριο και τις επιχειρήσεις, ενώ υπάρχει και η ανάλογη νομοθεσία που ευνοεί την ανταγωνιστικότητα. Όσο για τους εργαζόμενους, από τη μέχρι τώρα εμπειρία μου, αυτό συνήθως σημαίνει πιο αποδοτική εργασία, με ελάχιστες υπερωρίες και με πιο ευχάριστο περιβάλλον από ό,τι στην Ελλάδα.
-Τρία πράγματα που πρέπει κάποιος να δει, αν επισκεφτεί την πόλη που βρίσκεσαι.
Το Άμστερνταμ είναι μια από τις πιο τουριστικές πόλεις της Ευρώπης και σίγουρα συνδυάζει πολλά διαφορετικά στοιχεία. Κατά τη γνώμη μου, ο καλύτερος τρόπος για να γνωρίσει κάποιος το Άμστερνταμ είναι κάνοντας μια βόλτα με ποδήλατο, ειδικά τους καλοκαιρινούς μήνες με λιακάδα. Η αγαπημένη μου διαδρομή είναι ξεκινώντας από τον κεντρικό σταθμό προς τα δυτικά και στη συνέχεια κατά μήκος του καναλιού Prinsengracht, όπου παίρνουμε μια γεύση από τη γραφική γειτονιά του Jordaan και περνάμε έξω από το σπίτι της Άννας Φρανκ. Έπειτα κατευθυνόμαστε στην πλατεία Leidseplein και όταν φθάσουμε στο πάρκο Vondelpark, μπορούμε να κάνουμε μια στάση για ξεκούραση και πικνίκ. Για την επιστροφή περνάμε από την πλατεία του Ρέμπραντ (Rembrandtplein) και καταλήγουμε στη Nieuwmarkt, σε ένα από τα πολλά καφέ, για να δοκιμάσουμε τις τοπικές μπύρες του Άμστερνταμ ή, ακόμα καλύτερα, συνεχίζουμε περισσότερο προς τα ανατολικά και επισκεπτόμαστε την ίδια τη ζυθοποιία Brouwerij ‘t Ij, που βρίσκεται σε ένα γραφικό ανεμόμυλο.
-Τι είναι αυτό που σου λείπει περισσότερο από την Καλαμάτα;
Στην αρχή δεν το συνειδητοποιούσα, αλλά όσο περνούν τα χρόνια μου λείπουν όλο και περισσότερα από την Καλαμάτα. Η παραλία, η θάλασσα, το Ιστορικό Κέντρο, η μαρίνα, η θέα από τη Βέργα, ο Ταΰγετος… Πλέον έχει αρχίσει να μου κάνει εντύπωση, όταν έρχομαι στην Ελλάδα, ακόμα και το ότι το έδαφος δεν είναι επίπεδο και ότι υπάρχουν παντού λόφοι, βουνά, πεδιάδες, σε συνεχή εναλλαγή. Επίσης, μου λείπει ότι στην Καλαμάτα σχεδόν ποτέ δεν ανησυχείς για το αν θα κάνει καλό καιρό. Εδώ το πρώτο πράγμα που κάνω, όταν ξυπνήσω, είναι να μπω σε μια εφαρμογή στο κινητό για να δω αν θα βρέξει τις επόμενες δύο ώρες, για να πάω στη δουλειά με το ποδήλατο χωρίς να βραχώ. Και φυσικά, μου λείπει το ελληνικό φαγητό και, κυρίως, τα αγνά υλικά. Παρ’ όλο που εδώ μαγειρεύω συχνά ελληνικά φαγητά, τίποτα δεν έχει την ίδια γεύση.
-Σκέψη για επιστροφή υπάρχει στο μυαλό σου;
Υπάρχει, φυσικά, και η σκέψη και η θέληση. Στην υλοποίηση δυσκολεύομαι λίγο… 🙂
Των Κώστα Γαζούλη- Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
Υ.Γ.: Αν έχετε κι εσείς κάποιον δικό σας που μεγάλωσε στην πόλη μας και πλέον ζει στο εξωτερικό, μπορείτε να μας στείλετε τα στοιχεία του για να έρθουμε σε επαφή.
Στείλτε email στο tharros1899@gmail.com ή μήνυμα στο Facebook στο https://www.facebook.com/TharrosNews
