Την προηγούμενη Κυριακή το “Θάρρος” κυκλοφόρησε με κύριο θέμα τη Μεσσηνία που παράγει και αντιστέκεται στην κρίση, χάρις στο μεράκι και τη διάθεση ανθρώπων και επιχειρήσεων. Μια πρακτική που, ασφαλώς, πάει αντίθετα στο κυρίαρχο ρεύμα αντιλήψεων.
Σήμερα θα παρουσιάσουμε μια προσπάθεια που “γεννήθηκε” στην καρδιά της κρίσης (2013), αλλά, δεν την πήρε το… κύμα της καταστροφής. Με προσεκτικές κινήσεις και υπομονή σήμερα…ταξιδεύει με τα προϊόντα της σε όλα τα σημεία του ορίζοντα. Η συνταγή της και συνάμα η φιλοσοφία των ανθρώπων που την πλαισιώνουν, είναι “όχι εκπτώσεις στην ποιότητα”.
Με όπλο το μότο αυτό, αλλά και πολύ δουλειά, έχοντας απέναντί της το τέρας της γραφειοκρατίας του δημοσίου, οι άνθρωποί της με πολύ ενθουσιασμό μας παρουσίασαν τα προϊόντα που παράγουν, όταν τους επισκεφτήκαμε. Ο λόγος για την εταιρεία παρασκευής σαπουνιών VOL (VIS OLIVAE).
Ποια είναι η εταιρεία
VOL είναι το αρκτικόλεκτο του ονόματος της εταιρείας μας, VIS OLIVAE . Η λατινική λέξη Vis σημαίνει ισχύς, δύναμη, ρώμη. Την βρίσκουμε στον φιλοσοφικό όρο vis vitalis που σημαίνει ζωτική δύναμη. Η λέξη olivae, είναι η γενική ενικού της λατινικής oliva που είναι η ελιά.
Οι δυο λέξεις μαζί σημαίνουν “Η Δύναμη της Ελιάς”, του ευλογημένου δέντρου της Μεσογείου, που με τους καρπούς του και το λάδι του αποτέλεσε την κινητήρια δύναμη του Ελληνικού και ευρύτερα του Μεσογειακού πολιτισμού με όρους ενεργειακούς, άρα οικονομικούς, αλλά και διατροφικούς.
Χωρίς αμφιβολία, αποτέλεσε τη “ζωτική δύναμη”, την “ουσία” που διέτρεχε εσωτερικά, εξελικτικά αλλά και συνδετικά τον πολιτισμού της Μεσογείου ανά τους αιώνες.
Χρησιμοποιήθηκε ως τροφή, πηγή φωτισμού, μέσο καλλωπισμού και περιποίησης του σώματος και λατρευτικό μέσο. Πολύ συχνά, σχεδόν πάντα, χρησιμοποιήθηκε και στην Ιατρική ως διαλύτης ή εκχυλιστής φαρμάκων και βοτάνων αλλά και ως αυθύπαρκτο φάρμακο, με συγκεκριμένες δικές του ενδείξεις .
Το VOL, στέκει και αυθύπαρκτα. Παραπέμπει στη ρίζα λατινικών λέξεων όπως Volo, Volu, Volare, Volatus, Voluntas, Voluptas, στα μοντέρνα Αγγλικά Volume, Volcano, στα Γαλλικά Volonte, volupte, voltiger, voler, volcan, στα Ελληνικά βούληση, βούλομαι. Στην ουσία της η ρίζα συνθέτει λέξεις που αναφέρονται στην θέληση, ευχαρίστηση, ηδονή, πτήση, ποσότητα ως όγκο και ένταση, εκρηκτικότητα.
Η βαθύτερη ουσία του προϊόντος εκφράζεται απολύτως από την γλωσσική ρίζα – αρκτικόλεκτο VOL. Λες και διέτρεξε στους αιώνες την γλώσσα και τον ανθρώπινο νου, για να σημάνει απόλυτα ένα προϊόν που είναι επιθυμητό, το ζητάει κανείς με επιμονή και ένταση, προσφέρει έντονη ευχαρίστηση στην χρήση του, απογειώνει αισθησιακά και γεμίζει ευεξία και ενέργεια.
Για μας, το σήμα μας σηματοδοτεί όλα τα παραπάνω. Είμαστε βέβαιοι, στηριζόμενοι στη γνώση, στην παράδοση, στην ποιότητα και στην συνέπεια μας απέναντί σας ότι σύντομα θα σημαίνει το ίδιο και για σας. (από την ιστοσελίδα της εταιρείας visolivae.com)
Υλικά
Ο παραδοσιακός του χαρακτήρας προσδιορίζεται από την χρήση παραδοσιακών και δοκιμασμένων υλικών που ο χρόνος, η εμπειρία αλλά και οι επιστημονικές αναλύσεις έχουν αποδείξει ότι είναι ασφαλή και αποτελεσματικά και για την καθαριότητα αλλά και για την περιποίηση του δέρματος.
Η θεμελιώδης διαφορά μας με τον ανταγωνισμό είναι ότι χρησιμοποιούμε ως βάση τα αγνότερα και ποιοτικότερα υλικά της περιοχής της Μεσσηνίας χωρίς να σκεφτόμαστε το επιπλέον κόστος παραγωγής.Για μας, η ποιότητα και η προβολή των προϊόντων του τόπου μας και η γνωριμία τους με τον πλανητικό καταναλωτή είναι σοβαρή πρόκληση και πηγή ευχαρίστησης.
Το λάδι μας, έξτρα παρθένο ελαιόλαδο ΠΟΠ Καλαμάτας, δεν χρειάζεται να συστηθεί ιδιαίτερα. Είναι εδώ χιλιάδες χρόνια, συλλέγεται με τον παραδοσιακό τρόπο όπως και πριν 20 αιώνες, και δεν έχει ανάγκη να τονιστεί η ωφέλειά του στην ανάπτυξη και την κίνηση του Μεσογειακού Πολιτισμού.
Για την αισθητική ολοκλήρωση και την επίταση της ευχαρίστησης που προσφέρει – και τελετουργικά – ένα θερμό λουτρό, αλλά και για την ιδιαίτερη συμβολή τους στην περιποίηση του σώματος, χρησιμοποιούμε και άλλα φυσικά προϊόντα, εξ ίσου υψηλής ποιότητας. Προτιμάμε αυτά που παράγονται στην περιοχή μας, τα οποία προσθέτουμε στο σαπούνι μας, δίδοντάς του μοναδικό χαρακτήρα, χρωματικά και καλλυντικά.
Χρησιμοποιούμε μέλι, κερί, γάλα κατσικίσιο, βρώμη, αφράλατο Μάνης και άλλα. Χρησιμοποιούμε αφεψήματα αρωματικών φυτών από την μοναδική χλωρίδα του Ταϋγέτου, όπως φασκόμηλο, τσάι, δίκταμο, βαλσαμόχορτο και φρέσκους χυμούς άριστης ποιότητας από Μεσσηνιακά φρούτα, όπως πορτοκάλι, λεμόνι, μανταρίνι, ρόδι, σταφύλι.
Φυσικά χρώματα και αιθέρια έλαια προστίθενται στις αρτιστικές σειρές του σαπουνιού μας. Χρησιμοποιούμε τα καλλίτερα τέτοιου είδους υλικά, υποαλλεργικά και εγκεκριμένα από τους αντίστοιχους οργανισμούς των χωρών που παράγονται. Προτιμούνται τα ελληνικά, για την συνέπεια με την προέλευση των πρώτων υλών (πληροφορίες από την ιστοσελίδα της εταιρείας)
Ο λόγος στους ανθρώπους της
Απέναντί μας έχουμε την Νάνσυ Ρόκα και τον Τάσο Πουλόπουλο, τους ανθρώπους που ξεκίνησαν το τόλμημα. Η ιδέα ήταν του Τάσου, ο οποίος κράτησε σαν…ευλογία τα μυστικά παρασκευής σαπουνιού, που έβλεπε μικρό παιδί από τη μητέρα του, τη γιαγιά του. Την προσπάθεια “όργωσε” στη συνέχεια η Νάνσυ.
Παρά τις δυσκολίες (1,5 χρόνο αναμονής για να πάρουν άδεια πιστοποίησης από τον ΕΟΦ), χωρίς κανένα…ΕΣΠΑ για βοήθεια, προχώρησαν στην παραγωγή σαπουνιού με αποκλειστική φυσική επεξεργασία και με εξαιρετική πρώτη ύλη, αρχίζοντας από το έξτρα παρθένο ελαιόλαδο που χρησιμοποιούν.
Μάλιστα, όταν ήρθαν κάποιοι ειδικοί από διεθνή οργανισμό πιστοποίησης, μεταξύ αυτών και ένας Ιταλός, αναρωτήθηκε γιατί δεν τρώνε το λάδι που χρησιμοποιούν, ενώ το χρησιμοποιούν στα σαπούνια!
Το μεγαλύτερο μέρος παραγωγής πηγαίνει στο εξωτερικό. Γαλλία, Αγγλία, Γερμανία, Σκωτία, Κίνα, Νότιο Κορέα, Σαουδική Αραβία, αλλά μπορεί να το βρει κάποιος ακόμα και σε επιλεγμένα καταστήματα της Καλαμάτας. Και οι προτάσεις για συνεργασία συνεχίζονται.
Στη διεθνή έκθεση εικαστική διοργάνωση documenta 14 που ξεκίνησε το ταξίδι της από την Αθήνα και θα φτάσει μέχρι τη Γερμανία, η εικαστικός Otobong Nkanga, θα χρησιμοποιήσει, μεταξύ άλλων για τη σύνθεση του έργου της, σαπούνια της καλαματιανής εταιρείας, μετά από ειδική παραγγελία!
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
