Τις προηγούμενες ημέρες οι τοπικές εφημερίδες δημοσίευσαν ένα μακρύ κατάλογο επιχειρήσεων, που είχε “τσιμπήσει” η Οικονομική Αστυνομία και το μαζί με αυτή κλιμάκιο, να μην έχουν κόψει αποδείξεις και να έχουν εργαζόμενους ανασφάλιστους.
Φυσικά, μπροστά σε μια τέτοια είδηση οι περισσότεροι από εμάς νιώσαμε ικανοποίηση, μια και διαπιστώσουμε ότι οι μηχανισμοί ελέγχου του κράτους λειτουργούν κι έτσι δεν πληρώνουν φόρους μόνο τα “κορόιδα” οι μισθωτοί. Η είδηση, δε, συνοδεύτηκε με διάφορους φανταχτερούς τίτλους.
Μετά από το παραπάνω γεγονός, συναντήθηκα με έναν από τους επαγγελματίες που είχαν “κρεμαστεί στα μανταλάκια”. Με έκπληξη διαπίστωσα ότι ήταν ένα νέο παιδί, συνιδιοκτήτης του χώρου εστίασης που εργάζεται και μάλιστα στη θέση του σεφ! Επιπλέον, δε, η έκπληξη ήταν μεγαλύτερη διότι το συγκεκριμένο μαγαζί θεωρώ ότι είναι από τα καλύτερα στο είδος του και ποτέ δεν είχα διαπιστώσει κάτι…παράνομο στη λειτουργία του.
Ο λόγος του ήταν καθαρός και ξάστερος. “Στον έλεγχο που έγινε στο μαγαζί, ημέρα Σάββατο, από τα δεκάδες γεμάτα τραπέζια η υπηρεσία ελέγχου βρήκε και δύο όπου δεν είχαμε κόψει αποδείξεις. Αυτό δεν με πείραξε. Όταν πέρασαν και στο εσωτερικό του μαγαζιού ζήτησαν να δουν τον πίνακα εργαζομένων κι αν αυτοί είναι ασφαλισμένοι. Τη συγκεκριμένη ημέρα είχαν γίνει κάποιες ελάχιστες αλλαγές στο πρόγραμμα με τις βάρδιες και οι ελεγκτές θεώρησαν ότι αυτό είναι παράνομο και, επομένως, οι δύο εργαζόμενοι που είχαν αλλάξει βάρδια ήταν ανασφάλιστοι. Αυτό σημαίνει πρόστιμο 21.000 ευρώ! Προσπαθήσαμε να τους εξηγήσουμε μαζί με το λογιστή της εταιρείας μας ότι η διαδικασία είναι καθ’ όλα νόμιμη, συμβαίνει εδώ και τέσσερα χρόνια και σε όλους τους ελέγχους που είχαμε δεχτεί, δεν υπήρχε κανένα πρόβλημα.
Ο κύριος όμως επέμενε και έκοψε το πρόστιμο, αγνοώντας το σχετικό Νόμο. Βέβαια, όταν θα έρθει το χαρτί στο ΙΚΑ Καλαμάτας, θα δοθούν από την πλευρά μας εξηγήσεις και απ’ ότι μας είπαν, στην πρώτη συνάντηση που είχαμε μαζί τους, το θέμα θα λήξει. Εμείς, όμως, μέχρι να γίνουν όλα αυτά – όποτε γίνουν μια και ζούμε στην Ελλάδα – θα κουβαλάμε τη…ρετσινιά του ΄μπαταχτσή’, του ‘παράνομου’. Κι αυτό που αναρωτιέμαι είναι γιατί οι υπηρεσίες δίνουν στη δημοσιότητα καταστάσεις και… ραβασάκια, δημιουργούν εντυπώσεις, όταν όλα αυτά είναι λάθος”.
Ο λόγος του ήταν χειμαρρώδης. Έβλεπα ότι τον…έπνιγε το δίκιο του. Συνέχισε. “Θεωρώ ότι όπως λειτουργούν οι μηχανισμοί ελέγχου, το μόνο που καταφέρνουν είναι να θέλουν να σε κάνουν απατεώνα. Δεν θέλουν σωστούς επαγγελματίες”.
Ο Σπύρος, έτσι είναι το όνομα του συνομιλητή μας, μας μίλησε και για την ταλαιπωρία του με τις δημοτικές υπηρεσίες της Καλαμάτας. “Μέχρι το 2016 πληρώναμε τα όποια τέλη για τη χρήση του δημόσιου χώρου τον Οκτώβριο. Ποτέ δεν μας είχαν ενημερώσει, ότι ισχύει κάτι άλλο, Ξαφνικά, πριν από δύο χρόνια, μας εστάλη ένα έγγραφο από το δήμο Καλαμάτας, το οποίο μας ειδοποιούσε ότι επειδή δεν είχε πληρώσει τα τέλη χρήσης μέχρι το Μάιο, θα πρέπει να πληρώσουμε πρόστιμο περισσότερο από 2.000 ευρώ. Έτσι ψυχρά, χωρίς καμία ειδοποίηση. Τους εξηγήσαμε ότι αν μας είχαν στείλει μια ειδοποίηση, το ποσό θα είχα καταβληθεί κανονικά, αλλά αυτοί δεν καταλάβαιναν τίποτα. Περιέργως, κάποια καταστήματα που λειτουργούν δίπλα από εμάς, πληρώνουν ακόμα τον Οκτώβριο! Αναγκαστήκαμε να πάμε στα δικαστήρια, και, τελικά, πληρώσαμε το μισό ποσό. Κι όλα αυτά γιατί ο δήμος Καλαμάτας δεν έχει τον…επαγγελματισμό να στείλει έγκαιρα μια προειδοποίηση. Σκοπός τους, δηλαδή, δεν είναι να συνεργαστούν με τον επαγγελματία, αλλά να τον “πνίξουν” στα χρέη”.
Με τον Σπύρο μιλήσαμε και για άλλα πολλά. Για έναν Νομό που δεν έχει γαστρονομική προσωπικότητα, για πολίτες που δεν τους ενδιαφέρει το προϊόν του τόπου του, για τα λεμόνια Αργεντινής που αναγκάζεται να αγοράσει 1,60 ευρώ το κιλό (!) – απουσία εθνικής πολιτικής στον αγροτικό τομέα.
Στο τέλος, ο καθένας μας πήρε το δρόμο του, αλλά κράτησα στο μυαλό μου σαν ευχή, την υπόσχεσή του: Όποια εμπόδια και να συναντήσουμε δεν το βάζουμε κάτω. Δουλεύουμε με επαγγελματισμό και ποιότητα…
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
