Μετά την Αγγλία το «Θάρρος» σάς μεταφέρει σήμερα στην Ολλανδία. Εκεί, συναντάμε έναν ειδικό στις τηλεπικοινωνίες, τον Κώστα Μπαρούνη, ο οποίος γεννήθηκε και μεγάλωσε στην Καλαμάτα, ενώ σπούδασε στο Τμήμα Μηχανικών Η/Υ και Πληροφορικής του Πολυτεχνείου Πάτρας.
Ύστερα από τις βασικές σπουδές συνέχισε για την απόκτηση μεταπτυχιακού διπλώματος με θέμα «Επιστήμη και Τεχνολογία των Υπολογιστών».
Κύρια επιστημονικά ενδιαφέροντά του είναι οι Τηλεπικοινωνίες, τα Κινητά Δίκτυα Επικοινωνιών, αλλά και οι Τεχνολογίες Διαδικτύου, όπως η κατασκευή διαδικτυακών εφαρμογών και ιστοσελίδων.
Αρχικά ο Κώστας δούλεψε στην Αθήνα στην Intracom ως προγραμματιστής, ενώ από τις αρχές του 2011 μετακόμισε στην Ολλανδία. Στην αρχή δούλεψε στην Jules Energy, μια εταιρεία με σκοπό τη δημιουργία μιας διαδικτυακής πλατφόρμας μέσω της οποίας επιτυγχάνονται ενεργειακά συμβόλαια για την πώληση και αγορά ηλεκτρικής ενέργειας μεταξύ καταναλωτών και ενεργειακών παρόχων.
Από το 2012 έως και σήμερα εργάζεται στην KPN, που είναι ο εθνικός πάροχος τηλεπικοινωνιών της Ολλανδίας, στο τμήμα «παροχής πολυμεσικού περιεχομένου (τηλεόραση) πάνω από δίκτυα οπτικών ινών (Internet Protocol TeleVision – IPTV)».
-Πόσο καιρό εργάζεσαι στο εξωτερικό και πόσο εύκολη ήταν η απόφασή σου να φύγεις;
Ζω και εργάζομαι στην Ολλανδία από τον Ιανουάριο του 2011. Ανέκαθεν με συνάρπαζε η ιδέα τού να ζήσω και να δουλέψω στο εξωτερικό. Ήθελα πολύ να ζήσω και να εξερευνήσω μια νέα χώρα. Να βρεθώ και να δουλέψω σε ένα μέρος όπου διασταυρώνονται πολλές διαφορετικές κουλτούρες και λαοί, καθώς και να γνωρίσω από κοντά εταιρείες που ασχολούνται με καινοτόμες ιδέες και χρησιμοποιούν υψηλή τεχνολογία.
Κάποιες φορές με φόβιζε λίγο το άγνωστο, η ανασφάλεια που όλοι έχουμε όταν πρόκειται να αλλάξουμε τη ζωή και τις συνήθειές μας, αλλά είχα ήδη αποφασίσει ότι ήθελα να το δοκιμάσω. Σίγουρα η εμφάνιση της «κρίσης» έπαιξε κι αυτή το ρόλο της. Η ανασφάλεια και απορία για το τι μέλλει γενέσθαι ήταν ήδη έντονες στο φιλικό μου περιβάλλον.
-Δυσκολεύτηκες στην ανεύρεση εργασίας στη χώρα που βρίσκεσαι;
Θα μπορούσα να πω ότι οι χώρες του Ευρωπαϊκού Βορρά, όπως η Ολλανδία, η Γερμανία, καθώς και οι Σκανδιναβικές, είναι ιδιαίτερα φιλικές ως προς το επάγγελμα της Πληροφορικής. Από μικρές start-up έως και μεγάλες πολυεθνικές εταιρείες, όλοι προσπαθούν να προσφέρουν νέα προϊόντα και υπηρεσίες σε μια ανταγωνιστική αγορά, όπου το κίνητρο και η θέληση για επαγγελματική επιτυχία είναι ιδιαιτέρως εμφανή.
Από τη στιγμή που ανέβασα το βιογραφικό μου σε κάποια ξένα σάιτ ανεύρεσης εργασίας, είχα ήδη αρκετά e-mail και τηλεφωνήματα από εταιρείες που αναζητούσαν μηχανικούς Πληροφορικής. Πολλές, βέβαια, από τις συνεντεύξεις ήταν πολύωρες και επίπονες, αλλά, τουλάχιστον, σου δίνεται η ευκαιρία να παρουσιάσεις τον εαυτό σου, να μιλήσεις με έμπειρους ανθρώπους και να τεστάρεις τις ικανότητές σου, άλλες φορές με αρνητικά και άλλες φορές με θετικά αποτελέσματα.
-Πώς αντιμετωπίζουν τους Έλληνες στη χώρα που ζεις;
Από την αρχή της κρίσης είναι γεγονός ότι παντού στις εφημερίδες και στα κανάλια έβλεπα ειδήσεις και αφιερώματα για την Ελλάδα. Μεγάλοι τίτλοι και στενάχωρες φωτογραφίες με μια Ελλάδα να καταρρέει. Όχι και το καλύτερο συναίσθημα κάθε πρωί στο τρένο, πηγαίνοντας στη δουλειά, να βλέπω τον Ολλανδό στο απέναντι κάθισμα να διαβάζει άρθρα και αφιερώματα για το πόσο δύσκολη είναι η κατάσταση στην Ελλάδα, καθώς και από τις στερεότυπες ερωτήσεις για το αν, τελικά, η χώρα θα τα καταφέρει. Η αλήθεια είναι ότι κατά καιρούς έχω γίνει δέκτης ορισμένων ειρωνικών σχολίων σε σχέση με την κρίση και την εικόνα της Ελλάδας στο εξωτερικό, αλλά θα μπορούσα να το αποδώσω, κυρίως, σε μια γενικότερη διάθεση ειρωνείας που χαρακτηρίζει το χιούμορ τους στην καθημερινότητά τους.
Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορώ να πω ότι αισθάνθηκα ποτέ άβολα ή μειονεκτικά σαν ένας ξένος που ζει σε μιαν άλλη χώρα. Οι Ολλανδοί είναι ένας χαλαρός και ήρεμος λαός. Στο άκουσμα ότι είμαι Έλληνας οι περισσότεροι έδειχναν κάποιο ενδιαφέρον για να μάθουν περισσότερες πληροφορίες για το πώς είναι η κατάσταση στην Ελλάδα, καθώς και τι έφταιξε για να καταλήξουμε εδώ. Γενικότερα, θα μπορούσα να πω ότι δεν τους ενδιαφέρει τόσο πολύ από ποια χώρα έρχεσαι ή τι απόψεις έχεις. Τους αρκεί να σέβεσαι τη χώρα τους και όσο πιο πολύ καταβάλλεις προσπάθειες να μάθεις τη γλώσσα και την κουλτούρα τους, τόσο πιο πιθανό είναι να σε εντάξουν στον κύκλο και στην καθημερινότητά τους.
-Τι θα ήθελες να μεταφέρεις από την κουλτούρα της εκεί ζωής σου στην Ελλάδα;
Πιστεύω ότι δεν υπάρχει κάποια χώρα στην οποία όλα λειτουργούν τέλεια. Παρ’ όλα αυτά, δεν μπορώ να μην αναγνωρίσω κάποια θετικά που έχει η Ολλανδία. Μου αρέσει ότι οι άνθρωποι είναι απλοί και λιτοί. Χρησιμοποιούν το ποδήλατό τους για να πάνε το πρωί στη δουλειά και επικεντρώνονται στον τελικό στόχο, παραμερίζοντας τις όποιες διαφορές και διαφωνίες τους.
Σε επίπεδο καθημερινότητας θα ήθελα να μεταφέρω αυτή την αίσθηση της κοινωνικής συνείδησης και του σεβασμού προς τον άνθρωπο, τη γειτονιά, το περιβάλλον και την πόλη γενικότερα. Καθαρές πόλεις, περιποιημένα κτήρια, πράσινα πάρκα, ευγενικοί περαστικοί που χαμογελούν, όλα αυτά σε κάνουν να αντιμετωπίζεις την καθημερινότητα με άλλη διάθεση. Επίσης, οι Ολλανδοί τρέφουν μια εμπιστοσύνη προς το κράτος και τους θεσμούς χωρίς να υπάρχει καχυποψία, αίσθημα αδικίας ή αναξιοκρατία, κάτι που θεωρώ πολύ σημαντικό για την πρόοδο και την ευημερία μιας κοινωνίας.
Και σε ό,τι αφορά το επάγγελμά μου, θα ήθελα να τονίσω πόσο δεκτικοί είναι και πόσο γρήγορα αφομοιώνουν τις νέες τεχνολογίες στην ψηφιακή εποχή που ζούμε. Με τη βοήθεια του ίντερνετ διεκπεραιώνουν αρκετές από τις υποχρεώσεις τους από τον υπολογιστή ή το κινητό τους, άνετα, γρήγορα, χωρίς γραφειοκρατία ή αναμονή σε κάποια ουρά.
-Τρία πράγματα που πρέπει κάποιος να δει, αν επισκεφτεί την πόλη που βρίσκεσαι…
Η Ουτρέχτη βρίσκεται στο κέντρο της Ολλανδίας και έχει γύρω στους 327.000 κατοίκους. Όπως και το Άμστερνταμ, η πόλη διαθέτει αρκετά κανάλια, αλλά το πιο φημισμένο είναι το λεγόμενο “παλιό κανάλι” ή Oudegracht, το οποίο διασχίζει το κέντρο. Γύρω από αυτό, ο επισκέπτης μπορεί να βρει αμέτρητα μαγαζιά και γραφικά καφέ.
Ο καθεδρικός ναός ή Dom Tower είναι σίγουρα το σήμα κατατεθέν της πόλης, καθώς είναι ο υψηλότερος εκκλησιαστικός ναός στην Ολλανδία με ύψος 112 μέτρων. Ως τρίτη και τελευταία επιλογή θα πρότεινα μια επίσκεψη στα πολλά και περίεργα μουσεία της πόλης. Πάντως, ό,τι και να επιλέξει να επισκεφτεί κάποιος στην Ουτρέχτη, καλό θα ήταν να μην ξεχάσει να πάρει ένα ποδήλατο και να προσπαθήσει να χαθεί στα γραφικά στενά της και στους ατελείωτους ποδηλατόδρομούς της!
-Τι είναι αυτό που σου λείπει περισσότερο από την Καλαμάτα;
Κάθε φορά που σκέφτομαι την Καλαμάτα σίγουρα οι σκέψεις μου και το μυαλό μου πάνε στην οικογένειά μου και τους φίλους μου. Κάθε φορά που τους επισκέπτομαι, προσπαθώ να αφιερώνω όσο περισσότερο χρόνο γίνεται μαζί τους. Το καλοκαίρι, όμως, που δυστυχώς η θερμοκρασία στην Ολλανδία δεν ξεπερνά τους 20 βαθμούς, μου λείπει πολύ μια βουτιά στη θάλασσα και η καθιερωμένη βόλτα με το ποδήλατο στην παραλιακή της Ναυαρίνου.
-Σκέψη για επιστροφή υπάρχει στο μυαλό σου;
Νομίζω ότι είναι πολύ μεγάλη απόφαση για κάποιον να πει ότι θα μείνει για πάντα έξω και ότι δε θα ήθελε να ξαναγυρίσει. Όσο και να απογοητευόμαστε από την κατάσταση, δεν πιστεύω ότι θα πάψει ποτέ να μας λείπει η ανάγκη να είμαστε κοντά στην οικογένειά μας και τους φίλους μας. Να βρισκόμαστε στα στέκια που αγαπήσαμε και να απολαμβάνουμε τις όμορφες πλευρές της πόλης μας. Πρωταρχικός σκοπός μου είναι να αποκτήσω μια εμπειρία και τεχνογνωσία πάνω σε θέματα τα οποία στην Ελλάδα δεν είναι ευρέως διαδεδομένα και στη συνέχεια να γυρίσω πίσω, θεωρώντας ότι έκλεισα τον κύκλο μου.
Των Παναγιώτη Μπαμπαρούτση & Κώστα Γαζούλη
