Οι Βασίλης Κουμανάκος και Μαρκ Τοντ συναντήθηκαν «τυχαία» στον κοινό τους στόχο να τρέξουν 260 χλμ. στην έρημο Σαχάρα!
Η επική προσπάθεια του 28χρονου Γάλλου Patrick Bauer το 1984 να διασχίσει μια μοναχική πορεία 350 χιλιομέτρων στην αλγερινή Σαχάρα, ολομόναχος με ένα σακίδιο 35 κιλών, σε 12 μέρες, ήταν ο λόγος που δύο χρόνια αργότερα γεννήθηκε ένας από τους πιο σκληρούς αγώνες στον κόσμο, ο “Marathon des Sables” ή Μαραθώνιος της Άμμου.
Η ονομασία αδικεί τον εαυτό της, καθώς δεν πρόκειται για έναν «απλό μαραθώνιο», αλλά για μια περιπέτεια 6 ημερών! Η διαδρομή κινείται στο νότιο Μαρόκο, στις επαρχίες Errachidia και Tinghrir, καλύπτοντας συνολικά 260 περίπου χιλιόμετρα σε 5 ετάπ / 6 ημέρες και διασχίζοντας μερικά από τα εντυπωσιακότερα τερέν της μαροκινής ερήμου.
Ο καταξιωμένος πια αγώνας έχει τη φήμη της απόλυτης δοκιμασίας μέσα στο αφιλόξενο τοπίο της ερήμου και είναι ο πιο δημοφιλής στο είδος του. Οι αθλητές πρέπει να αντέξουν όλη την βδομάδα σε θερμοκρασίες που φτάνουν τους 50ο C, κουβαλώντας τον εξοπλισμό και το φαγητό που θα χρειαστούν καθ’ όλη τη διάρκεια του αγώνα, δηλαδή έχουν πλήρη αυτονομία. Το βράδυ κοιμούνται σε σκηνές, που αποτελούνται από ένα χαλί και μια τέντα, σε θερμοκρασίες κάτω των 10 βαθμών Κελσίου. Η διοργάνωση παρέχει μόνο νερό σε συγκεκριμένες ποσότητες. Θα πρέπει να διασχίσουν αμέτρητους αμμόλοφους, όπου κάθε προσπάθεια για τρέξιμο είναι μάταιη.
Ανάμεσα στους 1.200 αθλητές που προετοιμάζονται γι’ αυτό τον αγώνα-«μύθο» τον Απρίλιο του 2018, είναι και δυο «Καλαματιανοί»! Ο 39χρονος Βασίλης Κουμανάκος, που γεννήθηκε και ζει στην Καλαμάτα και ο 69χρονος Άγγλος… «από την Καλαμάτα», Μαρκ Τοντ, που κατοικεί στην πόλη μας απ’ το 1988.
Λίγους μόλις μήνες πριν από τη μεγάλη «πρόκληση» και καθώς η προετοιμασία τους ολοκληρώνεται, το «Θάρρος» συνάντησε τους δυο υπερ-αθλητές, οι οποίοι μας μίλησαν για την «τυχαία» τους συνάντηση, τον κοινό τους στόχο στην έρημο, τη σκληρή προετοιμασία, αλλά και τους φόβους που εμπεριέχει ένα τέτοιο εγχείρημα…
Η τυχαία» συνάντηση τρέχοντας από την Καλαμάτα στην Καρδαμύλη…
Ξεκινώντας την πολύμηνη και απαιτητική προετοιμασία γι’ αυτή τη μεγάλη πρόκληση και από διαφορετικές «αφετηρίες» και ξεχωριστούς στόχους, τόσο ο Μαρκ όσο και ο Βασίλης θεωρούσαν ότι ένας ακόμα καλός λόγος για τη συμμετοχή τους σ’ αυτή τη μεγάλη πρόκληση είναι ότι θα αποτελούσαν το «μοναδικό» αθλητή από την Καλαμάτα που θα έπαιρνε μέρος σ’ ένα τόσο μεγάλο αθλητικό γεγονός…
Τα σχέδιά τους «χάλασε» ένας κοινός τους γνωστός… Σε ένα ραντεβού για «δείπνο» στη Μεσσηνιακή Μάνη το καλοκαίρι που μας πέρασε, η σύζυγος του Μαρκ έφθασε χωρίς το σύντροφό της στο σπίτι των οικογενειακών φίλων, εξηγώντας ότι ο Μαρκ θα έρθει τρέχοντας από την Καλαμάτα λόγω του ότι προετοιμάζεται για τον “Marathon de Sables”.
Ο οικογενειακός φίλος τότε του είπε ότι έχει ακόμα ένα γνωστό που κάνει την ίδια προπόνηση, προετοιμαζόμενος για την ίδια «πρόκληση»… Μέσω αυτού έγινε η γνωριμία του Βασίλη με τον Μαρκ, που από τότε κάνουν παρέα την αγαπημένη τους διαδρομή «Καλαμάτα – Καρδαμύλη» και πολλά ακόμα… σ’ ένα πλαίσιο σκληρής προετοιμασίας που θα τους επιτρέψει να αντεπεξέλθουν στον πιο απαιτητικό αγώνα δρόμου στον κόσμο…
Κάθε φορά που ο Βασίλης φθάνει αργοπορημένος στο «ραντεβού» τους, «κρατώντας» τις ελληνικές συνήθειες, ο Μαρκ τον υποδέχεται με το “Welcome my greek friend”. Ύστερα ξεκινούν την προπόνηση «φορτωμένοι» με τα σακίδιά τους (όπως στον αγώνα), «τραβώντας» τα βλέμματα των περαστικών στους δρόμους της Καλαμάτας και της Μεσσηνίας…
Η απόφαση για τη μεγάλη «πρόκληση»
Ο κοινός στόχος, που δεν είναι άλλος απ’ τον τερματισμό στον υπερ-μαραθώνιο των 6 ημερών στην έρημο, ξεκινά από διαφορετικές μεν «αφετηρίες», αλλά η αγάπη τους για το τρέξιμο ξεκίνησε από τον ίδιο σκοπό… Να χάσουν κιλά…
Η αναζήτηση του εαυτού του λίγο πριν από τη σύνταξη έστειλε τον Μαρκ στον “Marathon de Sables”
Ο Μαρκ ζει και εργάζεται εκτός Βρετανίας για πολλά χρόνια. Στην Καλαμάτα δε, κατοικεί από το 1988, όταν και αγόρασε σπίτι στην περιοχή της Βέργας. Ευρισκόμενος πριν από περίπου 16-17 χρόνια στη Μοζαμβίκη, σε μια συζήτηση με φίλους στην παραλία κάποιος σχολίασε ότι «πάχυνε». Αυτό ήταν το «καμπανάκι» για τον ίδιο… Ταξιδεύοντας συχνά και αλλάζοντας μέρη, η πιο καλή γυμναστική που θα μπορούσε να κάνει ήταν το τρέξιμο, το οποίο και ξεκίνησε δειλά δειλά…
Λίγο καιρό αργότερα αποφάσισε να δοκιμάσει τις δυνάμεις του στο «Μαραθώνιο» του Λιβάνου, όπου βρισκόταν εκείνη την περίοδο… Η ανακοίνωση των διοργανωτών ότι τα πήγε περίφημα στο ηλικιακό του «γκρουπ», που εκείνα τα χρόνια ήταν 50-60, τον γέμισε με αυτοπεποίθηση.
Λίγα χρόνια αργότερα έτρεξε και τον κλασικό Μαραθώνιο της Αθήνας…
Δύο χρόνια πριν, ευρισκόμενος για τα Χριστούγεννα στην Αγγλία, ο ανηψιός του, του ανακοίνωσε ότι προετοιμάζεται να τρέξει έναν «κανονικό» Μαραθώνιο. Όταν τον ρώτησε τι εννοεί, του απάντησε για το Μαραθώνιο στην έρημο, απόστασης 260 χλμ., που διαρκεί 6 ημέρες! Η αδελφή του δε, για «αστείο» του χάρισε ως δώρο Χριστουγέννων ένα βιβλίο με τους πιο δύσκολους μαραθωνίους στον κόσμο… Από τότε «καρφώθηκε» η ιδέα στον Μαρκ να δοκιμάσει τις δυνάμεις του…
Μεταφέροντάς του τις εμπειρίες από την περυσινή του συμμετοχή ο κατά 40 χρόνια νεότερος ανηψιός του, ο Μαρκ έχει ξεκινήσει εδώ και περίπου ένα χρόνο την προετοιμασία του. Ο λόγος, όπως μας εξηγεί, που αποφάσισε να πάρει μέρος σ’ αυτή τη μεγάλη πρόκληση είναι ότι σύντομα, έπειτα από πολλά χρόνια εργασίας και ταξιδιών ανά τον κόσμο, ετοιμάζεται να πάρει σύνταξη και επιζητά να «τεστάρει» τον εαυτό του, καθώς τον εξιτάρει και η ψυχολογική προετοιμασία που χρειάζεται ένα τέτοιο εγχείρημα…
Φυσικά, ήθελε να είναι και ο «μοναδικός» Καλαματιανός που θα έπαιρνε μέρος… Ο Βασίλης μπορεί να του πήρε τη μισή «δόξα», αλλά τουλάχιστον βρήκε έναν καλό φίλο για να προετοιμαστούν παρέα.
Ρωτώντας τον ποιος είναι ο μεγαλύτερός του φόβος, μας απαντά «να μη χαθεί στην έρημο»… Δεν τον φοβίζει οτιδήποτε άλλο παρά μόνο αυτό, έχοντας ακούσει και την περιπέτεια ενός Ιταλού αθλητή που χάθηκε κατά τη διάρκεια του αγώνα…
Αξίζει να σημειωθεί πως η διοργάνωση μετρά τρεις απώλειες αθλητών μέχρι σήμερα…
Ο Βασίλης σηκώθηκε από τον καναπέ 140 κιλά πριν από 3 χρόνια
Ο λόγος που ο Βασίλης ξεκίνησε το τρέξιμο είναι πάνω- κάτω κοινός με αυτόν του Μαρκ… Με τη διαφορά ότι ο Βασίλης άρχισε να αντιμετωπίζει και προβλήματα υγείας λόγω των κιλών του. Τότε, αποφάσισε να επισκεφτεί μια επαγγελματία διατροφολόγο, η οποία του άλλαξε τη ζωή, όπως υποστηρίζει… Τον έμαθε ότι μπορεί να κάνει τα πάντα, αλλά το κυριότερο να αγαπήσει τον ίδιο του τον εαυτό. Σηκώθηκε από τον «καναπέ» 140 κιλά πριν από 3 χρόνια και από τότε δεν ξανακάθισε…
Απ’ όλους τους τρόπους εκγύμνασης που τον συμβούλευσε η διατροφολόγος του, αγάπησε το τρέξιμο, γιατί του προσφέρει «επαφή» με τη φύση. Ένας ακόμα λόγος είναι ότι η Καλαμάτα προσφέρεται για τρέξιμο και διαθέτει ένα υπέροχο κίνημα «δρομέων», που στηρίζεται και από τον ΣΔΥΜ, οι άνθρωποι του οποίου προσφέρουν τις πολύτιμες γνώσεις τους σε κάθε ενδιαφερόμενο. Χάνοντας σε 6 μήνες τα πρώτα 25 κιλά πήρε μέρος και στον πρώτο του αγώνα 10 χλμ., ενώ ακολούθησαν άλλα 25 κιλά τον επόμενο χρόνο, τα οποία «συνοδεύτηκαν» και από τη συμμετοχή σε 4 μαραθωνίους και 4 δρόμους υπεραποστάσεων…
Σ’ αυτή τη διαδρομή γνώρισε και τον πρωταθλητή στο Τρίαθλο, Δημήτρη Κασίμη, που του εξιστόρησε την εμπειρία του από τη συμμετοχή του στον πιο «σκληρό» μαραθώνιο στον κόσμο, τον “Marathon De Sables”… Η «πρόκληση» για τη συμμετοχή σ’ έναν αγώνα στο εξωτερικό αλλά και τι …αγώνα, «καρφώθηκε» για τα καλά στο μυαλό του Βασίλη…
Ο Δημήτρης Κασίμης τον απέτρεψε δύο φορές στη σκέψη του, όταν όμως κατάλαβε το «πάθος» του, αποφάσισε να τον βοηθήσει να πετύχει το σκοπό του. «Το τρέξιμο και η επίτευξη στόχων που μερικά χρόνια δε θα τους έλεγα ούτε για αστείο, δίνουν ένα υπέροχο παράδειγμα στα παιδιά μου και τους γύρω μου» υπογραμμίζει ο Βασίλης στηρίζοντας την απόφασή του να πάρει μέρος σ’ αυτό το πρωτοφανές για τα μέχρι τώρα δεδομένα του εγχείρημα. Η χαρά του δε ήταν μεγάλη όταν βρήκε και ένα «συναθλητή», αλλά κυρίως έναν καλό φίλο σ’ αυτή τη δύσκολη «πορεία» μέχρι τον τελικό στόχο, που ξεκινά ανήμερα το Πάσχα στο μακρινό Μαρόκο.
Εν αντιθέσει με τον Μαρκ, ο Βασίλης δε φοβάται ότι θα χαθεί στην έρημο… Ο μεγαλύτερός του «εφιάλτης» είναι να μην υπολογίσει καλά τα «ενεργειακά» αποθέματα που θα πρέπει να έχει μαζί του και φθάσει στο σημείο να τον εγκαταλείψουν οι δυνάμεις του… Άλλωστε, δεν είναι εύκολο για κάποιον να συμμετάσχει κάθε χρόνο σ’ έναν τέτοιο αγώνα, λόγω και του υψηλού κόστους, αλλά και της ιδιαίτερα απαιτητικής και χρονοβόρας σκληρής προετοιμασίας.
Η Καλαμάτα ιδανική για την προετοιμασία
Όπως είναι φυσικό, η προετοιμασία για το Μαραθώνιο στην έρημο της Σαχάρα τον Απρίλιο του 2018 έχει ξεκινήσει πολύ καιρό πριν… Τη μέρα που συναντήσαμε τον Μαρκ παρέα με το Βασίλη στο καφέ «Deli» που διατηρεί ο δεύτερος στο κέντρο της Καλαμάτας, ο πρώτος μόλις είχε επιστρέψει από ένα εβδομαδιαίο προπονητικό καμπ από τα «Κανάρια» νησιά της Ισπανίας.
Εκεί, ακολουθώντας το τρίπτυχο «Eat – Sleep – Run – Repeat», έμαθε «μυστικά» και «τεχνικές» γι’ αυτό το πολύ μεγάλο εγχείρημα από τους καλύτερους αθλητές του συγκεκριμένου αγώνα. Γνώσεις που μετέφερε και στο Βασίλη. Παράλληλα, οι δύο υπερ-μαραθωνοδρόμοι τονίζουν ότι η Καλαμάτα αποτελεί ιδανικό μέρος για προετοιμασία αυτού του αγώνα… Έχει αμμώδεις αλλά και με βότσαλο παραλίες, έχει βουνό, ενώ και το καλοκαίρι με τους καύσωνες βοήθησε για προετοιμασία στις συνθήκες που αναμένεται να συναντήσουν τις ημέρες του αγώνα.
Ο Μαρκ ξεκίνησε την προετοιμασία του ένα χρόνο πριν, ενώ θεωρεί τυχερό τον εαυτό του που βρίσκεται στην Καλαμάτα, καθώς εκτός της γεωγραφικής τοποθεσίας που «προσφέρεται» για προπόνηση στις αποστάσεις, η διατροφή και η ποιότητα των προϊόντων βοηθούν για να βρίσκεται στην καλύτερη κατάσταση.
Επίσης, δίνει έμφαση στην ψυχολογική προετοιμασία γι’ αυτό τον αγώνα, αλλά και στις συνθήκες υπό τις οποίες θα τρέχουν κάτω από καύσωνα το πρωί, ενώ θα κοιμούνται σε σκηνές. Πάντως, σχολιάζει ότι η προετοιμασία εξαρτάται και από τους στόχους που έχει κάποιος για τον αγώνα… αν θέλει να διακριθεί ή να τερματίσει… Ο ίδιος, πάντως, δηλώνει ότι δε θέλει να «τερματίσει» μαζί με τις καμήλες (αποτελούν τη «σκούπα» του Μαραθωνίου).
Ο Βασίλης από την πλευρά του ακολουθεί ένα πρόγραμμα εκγύμνασης 72 εβδομάδων με τη βοήθεια του προπονητή του. Παράλληλα, σε συνεργασία με τη διατροφολόγο του, εξομοιώνει τον εαυτό του στις διατροφικές συνθήκες που θα έχει το 6ήμερο του μαραθωνίου. Προσθέτει δε, ότι κατά τη διάρκεια του αγώνα θα κουβαλούν τα πράγματά τους και την τροφή που θα χρειάζονται για αυτές τις ημέρες, συν το νερό τους. Συνολικά θα έχουν πάνω τους 6-10 κιλά επιπλέον… Πάντως, πιστεύει ότι η προπόνηση αποτελεί το 50% της προετοιμασίας και το άλλο 50% έχει να κάνει με την κατάλληλη οργάνωση, πάνω στην οποία τους βοήθησε σημαντικά ο ανηψιός του Μαρκ, που συμμετείχε στον περυσινό υπερμαραθώνιο.
Προβάλλοντας το έργο του «Χαμόγελου του παιδιού» και τους «Δότες του Μυελού των Οστών»
Η τελευταία ημέρα του “Marathon De Sables” ονομάζεται και “Charity race”, δηλαδή αγώνας φιλανθρωπίας. Οι αθλητές δε χρονομετρούνται, ωστόσο πρέπει να τερματίσουν για τις ανάγκες του αγώνα. Ο Βασίλης και ο Μαρκ, στο πλαίσιο αυτού του φιλανθρωπικού αγώνα, ήρθαν σε επαφή με το «Χαμόγελο του Παιδιού» και θα φορούν το διεθνές σήμα της φιλανθρωπικής οργάνωσης, προβάλλοντας παράλληλα το σπουδαίο έργο που επιτελεί στην ελληνική κοινωνία.
Εκτός του «Χαμόγελου του παιδιού», οι «Καλαματιανοί» αθλητές θα προβάλουν και το Σύλλογο Δοτών Μυελού του Οστών στην Καλαμάτα, ύστερα από επικοινωνία που είχαν με τον ιατρό Ιωάννη Αδαμόπουλο, διευθυντή του Αιματολογικού στο Γενικό Νοσοκομείο Καλαμάτας.
Τα σχέδια για το μέλλον…
Αυτό που προέχει και για τους δύο αθλητές είναι να τερματίσουν υγιείς… Ο Βασίλης τονίζει ότι αυτό είναι το βασικό του μέλημα, όπως επίσης ελπίζει να τα δώσει όλα στον αγώνα, καθώς δεν έχει κανείς τη δυνατότητα να παίρνει μέρος κάθε μέρα σε μια τέτοια διοργάνωση… Για το μέλλον, όταν με το καλό επιστρέψει και έχουν πάει όλα καλά, τους επόμενους 3 μήνες θα έχει τη δυνατότητα «εκ του προγράμματος» να ξεκουραστεί και να διηγείται σε φίλους και γνωστούς την εμπειρία του.
Ο ίδιος δηλώνει κατηγορηματικά, πάντως, ότι θα ξαναέμπαινε σε μια διαδικασία προετοιμασίας και συμμετοχής στον “Marathon De Sables” μόνο και μόνο αν του το ζητούσαν στο μέλλον τα παιδιά του να τρέξουν μαζί. Σ’ όλη αυτή την προσπάθεια ο Βασίλης Κουμανάκος νιώθει την ανάγκη να ευχαριστήσει τους: Δημήτρη Κασίμη, προπονητή του, Το «Κέντρο Μεταβολισμού» και την Αριστέα Γαζούλη και το συνεργάτη της Γιάννη Πετρακόπουλο για τη διατροφή του, τον Κώστα Βλαχονικολό και το κατάστημα “COSMOS #KALAMATA” για τον ρουχισμό του, τον Γιάννη Αβραμέα και το κατάστημα “2407 Mountain Activities” για τον εξοπλισμό, το Γυμναστήριο “εν δράσει” και τον Γιώργο Διαμαντόπουλο, τον Χρήστο Βασιλείου, “X-treme stores Καλαμάτα” για τις προμήθειες και τις τροφές και, τέλος, τον Γιώργο Χιουρέα και το “aquarella Καρδαμύλη””.
Με τη σειρά του, ο Μαρκ μετά τον αγώνα, και αφού θα έχει «τεστάρει» τον εαυτό του, ετοιμάζεται για τη «μετάβαση» που θα επιφέρει στη ζωή του η συνταξιοδότηση… Επιθυμία του είναι λιγότερα ταξίδια, καθώς λόγω δουλειάς ταξίδεψε αρκετά, αλλά και να μάθει καλά τα ελληνικά.
Τόσο ο Βασίλης όσο και ο Μαρκ υπογραμμίζουν ότι όταν τελειώνεις το “Marathon De Sables” είσαι «διαφορετικός» από τη μέρα που ξεκίνησες… και ανυπομονούν να ζήσουν αυτή τη μοναδική εμπειρία…
Από την πλευρά μας, τους ευχόμαστε καλή επιτυχία, θα τους «παρακολουθούμε» στη διάρκεια του υπερμαραθωνίου και τους ευχόμαστε να γυρίσουν «πιο δυνατοί» απ’ αυτό το «Μαραθώνιο ζωής», εκπληρώνοντας κάθε επιθυμία τους.
Του Κώστα Γαζούλη
