Η χειμερινή του παραγωγή σε σκηνοθεσία Έλενας Πέγκα
Ο φόβος, ως αποτέλεσμα πράξης συζυγικής απιστίας. Οι διαβαθμίσεις της έντασής του, από την ανατριχίλα μέχρι τον πανικό. Το φάσμα των συναισθημάτων που τον συνοδεύουν, από την ηδονή μέχρι την επιθυμία του θανάτου.
Η ακτινογραφία του κοινωνικού σώματος που τον εκτρέφει, της μεγαλοαστικής τάξης. Με ρεαλιστική ψυχολογική περιγραφή, με διεισδυτική κοινωνική ανάλυση και αμείωτη δραματική ένταση παρατηρεί και ανατέμνει το φόβο: το ατομικό βίωμα και τις κοινωνικές συνιστώσες του.
Τα παραπάνω είναι μια μικρή εισαγωγή στη νουβέλα του αυστροεβραίου συγγραφέα, Στέφαν Τσβάιχ, “Φόβος”, η οποία θα είναι η νέα παραγωγή του ΔΗΠΕΘΕΚ, σε σκηνοθεσία της Έλενας Πέγκα, καλλιτεχνικής διευθύντριας και του Γραφείου Υποψηφιότητας της Καλαμάτας για την Πολιτιστική Πρωτεύουσα.
Αυτό ανακοινώθηκε στην προχθεσινή συνεδρίαση του Διοικητικού Συμβουλίου της “Φάρις”. Το κόστος της παραγωγής ανέρχεται στα 90.500 ευρώ και η πρεμιέρα του έχει προσδιοριστεί για το τέλος Νοεμβρίου, ενώ το έργο θα παίζεται στην Καλαμάτα μέχρι το τέλος Δεκεμβρίου. Μετά η παραγωγή θα μεταφερθεί σε θέατρα της Αθήνας και της Θεσσαλονίκης.
Λίγα λόγια για τον συγγραφέα
Τον Αύγουστο του 1941 ο μακροχρονίως αυτοεξόριστος – λόγω της φονικής επέλασης του ναζισμού – ο Stefan Zweig εγκαταλείπει το ενοικιασμένο σπίτι του στη Νέα Υόρκη, όπου ολοκλήρωσε τη διάσημη πλέον αυτοβιογραφία του «Ο κόσμος του χθες», και ταξιδεύει για τελευταία φορά στη Βραζιλία.
Ο ξένος, έκλεινε εκείνο το συγκλονιστικό του γράμμα ο Στέφαν Τσβάιχ, νιώθει ακόμα πιο ξένος στην ξένη χώρα «σ’ αυτούς του καιρούς που ζούμε». Στις 22 Φεβρουαρίου του 1942, έχοντας παραδώσει στον εκδότη του το ύστατο έργο του, τη «Σκακιστική νουβέλα» όπου αποτυπώνονται η βαρβαρότητα και το έρεβος του ολοκληρωτισμού, αυτοκτονεί μαζί με τη δεύτερη σύζυγό του Λότε Αλτμαν.
Ο εκούσιος θάνατός του προκάλεσε αίσθηση στις εφημερίδες της εποχής – μην ξεχνάμε ότι ο Τσβάιχ ήταν ο πλέον πολυμεταφρασμένος και πολυδιαβασμένος συγγραφέας του Μεσοπολέμου, μια παγκόσμια λογοτεχνική διασημότητα ιδιαιτέρως παραγωγική-, πράξη που συγκλόνισε καλλιτεχνικούς και πνευματικούς κύκλους, που θεωρήθηκε από πολλούς ακατανόητη.
Ο Τόμας Μαν μάλιστα εκφράστηκε αποδοκιμαστικά για την αυτοχειρία του, την οποία θεώρησε έναν ιδιάζοντα εγωισμό μάλλον, μια εύκολη φυγομαχία. «Χαιρετώ όλους μου τους φίλους. Εύχομαι να δουν και πάλι τις αυγές που θα ξημερώσουν μετά τη μακριά νύχτα! Εγώ, που ήμουν πάντα μου ανυπόμονος, προπορεύομαι» έγραφε το σημείωμα που άφησε πίσω του ο συγγραφέας και εντόπισαν ύστερα οι βραζιλιανικές Αρχές στο ταπεινό του μπανγκαλόου.
του Αντώνη Πετρόγιαννη
