Τέλος Νοεμβρίου θα παίξει στο “Dogville” και το Γενάρη στο «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ»
Στη θεατρική παράσταση “Dogville” που θα ανέβει το Νοέμβριο, στην Αθήνα, θα πρωταγωνιστήσει η Καλαματιανή ηθοποιός Γιούλικα Σκαφιδά. Πρόκειται για το γνωστό από τον κινηματογράφο έργο του Δανού σκηνοθέτη Λαρς Φον Τρίερ, το οποίο θα σκηνοθετήσει η Έφη Γούση. Η πρεμιέρα έχει προγραμματιστεί για τις 20 Νοέμβρη και η παράσταση θα φιλοξενείται Δευτέρες και Τρίτες στο «Ακροπόλ».
Να προσθέσουμε ότι η βραβευμένη ηθοποιός θα παίξει και στο «Ποιος φοβάται τη Βιρτζίνια Γουλφ», που θα δούμε στο «Από Μηχανής Θέατρο» από το Γενάρη.
Προβοκάτορας όσο και πεσιμιστής, από τους πλέον αμφιλεγόμενους κινηματογραφιστές της εποχής μας, ο -αφορισμένος (λόγω φιλοναζιστικών αστεϊσμών) των Καννών- Δανός δημιουργός Λαρς φον Τρίερ εμπνέει φέτος Ελληνίδες σκηνοθέτριες του θεάτρου.
Η νεότατη Έφη Γούση ανεβάζει στο θέατρο Ακροπόλ το «Dogville», το πιο μπρεχτικό κινηματογραφικό έργο του Τρίερ. Η Γιούλικα Σκαφιδά θα είναι η νεαρή Γκρέης, η όμορφη φυγάς.
Όπως μας θυμίζει και το σχετικό δελτίο Τύπου: «Κυνηγημένη από μία ομάδα γκάγκστερ, θα αναζητήσει καταφύγιο σε μια παράξενη πόλη και, σε αντάλλαγμα, οι κάτοικοι θα επωφεληθούν απ’ την εργασία της. Οι μέρες θα περάσουν. Το Dogville θα δείξει τα δόντια του και η Γκρέης τη Χάρη της». Παίζουν επίσης οι Ευθύμης Ζησάκης, Ορέστης Καρύδας, Μιχάλης Λεβεντογιάννης, Ρομάνα Λόμπατς, Δημήτρης Πασσάς και Πηνελόπη Τσιλίκα. Τη μετάφραση υπογράφει ο Αντώνης Γαλέος».
Το έργο “Ποιος φοβάται την Βιρτζίνια Γουλφ” του Έντουαρντ Άλμπι είναι σκηνογραφικά και ως προς την πολυπλοκότητα της δράσης αρκετά περιορισμένο, αλλά πολύ πλούσιο σε αναφορές, κρυμμένα νοήματα και συμβολισμούς, που καλύπτουν όλο το φάσμα της κοινωνικής ζωής.
Το συγκεκριμένο θεατρικό έργο αναπαριστά την «κόλαση του οικιακού βίου». Το μεγαλύτερο μέρος της δραματικής κίνησης πραγματοποιείται μέσω γρήγορων, λεπτομερειακών λεκτικών ανταλλαγών.
Το γεγονός αυτό αποκαλύπτει και την επικοινωνιακή πολυπλοκότητα της αλληλεπίδρασης των τεσσάρων ρόλων-ηθοποιών, η οποία ταυτόχρονα αποκαλύπτει και λανθάνουσες σχέσεις εξουσίας, ιεραρχικούς ρόλους και συμβολικά μοτίβα, που σε αντίθετη περίπτωση δε θα ήταν δυνατόν να αναγνωσθούν, εάν ο συγγραφέας είχε προτιμήσει μία πιο «συμβατική» θεατρικά φόρμα ανάλυσης των συμβάντων, όπου τα γεγονότα θα έμοιαζαν περισσότερα «πραγματικά».
Το έργο χρονικά εκτυλίσσεται ένα ξημέρωμα Κυριακής, έπειτα από μία σαββατιάτικη έξοδο του ζευγαριού, που αποτελείται από τον Τζωρτζ και τη Μάρθα. Ο χώρος είναι το καθιστικό του σπιτιού τους, που διατηρούν σε μία πανεπιστημιούπολη της Νέας Αγγλίας.
Η Μάρθα είναι το μοναδικό παιδί του προέδρου του κολεγίου και ο Τζωρτζ είναι υφηγητής στο τμήμα Ιστορίας. Αυτή είναι μια μεγαλόσωμη γυναίκα, πενήντα δύο ετών, που ξεχειλίζει από ζωντάνια και μοιάζει κάπως νεότερη. Εκείνος είναι ένας λεπτός διανοούμενος περίπου σαράντα έξι ετών, που έχει αρχίσει να γκριζάρει. Είναι και οι δύο άτεκνοι. Κατά τη Μάρθα, η ίδια και ο πατέρας της περίμεναν ότι ο Τζωρτζ, ο οποίος ήρθε στο κολλέγιο σε νεαρή ηλικία, θα αναλάμβανε τη διεύθυνση του Τμήματος Ιστορίας και, τελικά, θα γινόταν ο επόμενος πρόεδρος του κολεγίου. Ο Τζωρτζ δεν ανταποκρίθηκε ποτέ σε αυτή την προσδοκία και τελικά έμεινε υφηγητής.
Α.Π.
