Ο αείμνηστος Γιώργος Κοιλάκος συνήθιζε να δηλώνει παραμονές των εκάστοτε δημοτικών εκλογών ότι σκέπτεται να θέσει υποψηφιότητα για δήμαρχος.
Τόλμησα μια φορά να του πω: «Tο λες, αλλά δεν το κάνεις». Με κοίταξε, χαμογέλασε και μου είπε: «Γιωργάκη, λέω ότι πάω για δήμαρχος για να γίνω αντιδήμαρχος».
Τον Γιώργο σκεφτόμουν τις προηγούμενες μέρες διαβάζοντας τα ρεπορτάζ των τοπικών εφημερίδων για την πληθώρα υποψήφιων δημάρχων που ξαφνικά ενδιαφέρονται για το Δήμο Καλαμάτας.
Λογικό, θα μου πείτε, αφού ο δήμαρχος αφήνει ανοιχτό το ενδεχόμενο αποχώρησής του. Όμως… Υπάρχει πάντα ένα «όμως». Δεν είναι η πιθανή αποχώρηση του Π. Νίκα από το Δήμο που τους έκανε ν’ αρχίσουν να εκδηλώνουν ενδιαφέρον, αλλά η απλή αναλογική με την οποία θα γίνουν κατά πάσα πιθανότητα οι επόμενες δημοτικές εκλογές. Με το νέο εκλογικό νόμο θα έχουμε δήμαρχο αλλά χωρίς πλειοψηφία συμβούλων στο νέο Δημοτικό Συμβούλιο, και εκεί θ’ αρχίσουν τα παζάρια με τα διάφορα γκρουπούσκουλα που θα έχουν εκλεγεί με 3.0, 3.5, 4.0 τοις εκατό, προκειμένου να διαμορφωθεί η απαραίτητη δημοτική πλειοψηφία. Οι μικροί του 3 τοις εκατό θα θέλουν το κατιτίς τους για να συνδράμουν το νεοεκλεγέντα δήμαρχο, μια αντιδημαρχία for example που λένε στο χωριό μου, για παράδειγμα, στα απλά ελληνικά.
Ποιος δήμαρχος θα τους φέρει αντίρρηση; Ουδείς. Άλλωστε, σε πόλεις σαν την Καλαμάτα ο νόμος προβλέπει 6 αντιδημάρχους. Ζωή να ’χουν, δηλαδή, να φάν’ κι οι κότες!
 
Του Γιώργου Κυριακόπουλου