Ότι φεύγει ή, μάλλον, καλύτερα είναι απών από την πόλη μας ο δήμαρχος είναι γεγονός. Τελευταία είδαμε την προσπάθειά του να προχωρήσουν προς δημοπράτηση έργα αναπλάσεων από το επιδοτούμενο πρόγραμμα Βιώσιμης Αστικής Ανάπτυξης που συμμετέχουμε μαζί με άλλους Δήμους. Αναπλάσεις που έχουν μελετηθεί κυριολεκτικά με βιασύνη, χωρίς να έχουν ακόμα και την αποδοχή των δημοτών, χωρίς διαβούλευση, αλλά και το σημαντικότερο, χωρίς τις μελέτες ή εγκρίσεις που απαιτούνται από το νόμο.
Η ανάπλαση και όχι η ανακατασκευή της οδού Πλαστήρα στη Δυτική Παραλία γίνεται χωρίς τη διευθέτηση των υδατορεμάτων που διασχίζει και είχαν πλημμυρίσει πρόσφατα, με τεράστιες καταστροφές.
Ο κόμβος στο λιμάνι κρύβεται πίσω από τον ποδηλατοδρόμο και δεν αδειοδοτείται συγκοινωνιακά, με αποτέλεσμα εκεί μπροστά στο χώρο του Τελωνείου και δίπλα στο πιο επικίνδυνο σημείο της κυκλοφορίας, να έχουμε τραίνο, βαριά οχήματα Τελωνείου, ποδήλατα, τουρίστες κ.λπ. και να δημιουργούμε μια πολύ επικίνδυνη κατάσταση. Λείπει η συγκοινωνιακή μελέτη και η έγκριση των κυκλοφοριακών ρυθμίσεων, που θα έλυνε με ασφάλεια το πρόβλημα.
Η ανάπλαση της Αναγνωσταρά αφήνει πολλαπλά ερωτήματα, αφού για 650 μέτρα πεζοδρόμια υπολογίζεται να δώσουμε 850 χιλιάρικα, όταν για όλο τον Ταΰγετο θα δώσουμε 3.000.000. Το έργο δεν αλλάζει το πλάτος της οδού, που παραμένει στα 3,20, αλλά δημιουργεί ελάχιστες εξαιρέσεις για θέσεις στάθμευσης. Ας κατασκευάσουμε, τουλάχιστον, έναν ολοκληρωμένο εμπορικό πεζόδρομο όπως στην Ερμού.
Το έργο της ανάπλασης της ιστορικής πλατείας 23ης Μαρτίου έρχεται έπειτα από έναν αρχιτεκτονικό διαγωνισμό που θεωρήθηκε άγονος, αφού προτάθηκε λύση που προέκυψε από ανάθεση μελέτης επιλογής της Δημοτικής Αρχής Νίκα. Το αποτέλεσμα αυτών των επεμβάσεων αμφισβητείται έντονα από επαγγελματίες και κατοίκους των περιοχών αυτών. Διαφαίνεται ότι ο δήμαρχος βιάζεται να προχωρήσουν με συνοπτικές διαδικασίες τα παραπάνω έργα, που ήλθαν αμελέτητα προς έγκριση από τα αρμόδια όργανα του Δήμου. Γι’ αυτό λέμε, δήμαρχε, αν είναι να αφήσεις κάτι πίσω, κοίτα το καινούργιο να είναι καλύτερο.
Του Μιχάλη Αντωνόπουλου
