Στο Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας συζητήθηκε την εβδομάδα που πέρασε, το θέμα της περίφραξης του Πάρκου των Σιδηροδρόμων και παραχώρησης αίθουσας στο Σύνδεσμο Εφέδρων Αξιωματικών Μεσσηνίας μέσα στο Πάρκο.
Δημότες της Καλαμάτας και εκπρόσωποι συλλογικοτήτων, του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης και του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων Δημοτικών Παιδικών Σταθμών, παραβρέθηκαν στη συνεδρίαση για να εκφράσουν την αντίθεση τους και στα δύο.
Και να βάλουν κάτω την άποψη για ένα Πάρκο «ανοιχτό, περιποιημένο, για όλο το λαό». Δε θα σταθούμε στην τακτική του προεδρείου του Δημοτικού Συμβουλίου να αγνοήσει την παρουσία των δημοτών και να καθυστερήσει τη συζήτηση του εν λόγω θέματος για πάνω από δύο ώρες.
Ούτε και στη συμπεριφορά του Συνήγορου του Δημότη Γιώργου Φερετζάκη, απέναντι στους δημότες που χαρακτήρισε «μαλακίες» αυτά που οι δημότες υποστήριζαν.
Θα σταθούμε στην ουσία του ζητήματος που είναι τα κάγκελα, τα «τείχη» που ήδη ανεγέρθηκαν αποκόπτοντας το πάρκο από την κοινότητα, πρακτικά και συναισθηματικά. Και στην επικίνδυνη, πολύ επικίνδυνη λογική της επιχειρηματολογίας του δημάρχου Παναγιώτη Νίκα και των υποστηρικτών της πολιτικής του στο ζήτημα.
«Υπάρχει παρανομία και παράνομοι», γι’ αυτό μπήκαν τα κάγκελα.
«Το Πάρκο τη νύκτα είναι χώρος διακίνησης ναρκωτικών, χώρος που συντονίζουν τη δράση τους εγκληματικά στοιχεία», είπε ο δήμαρχος Παναγιώτης Νίκας.
Στο ίδιο μοτίβο ο Συνήγορος του Δημότη, Γιώργος Φερετζάκης, αναφέρθηκε σε καταγγελίες δημοτών ότι νεαρά άτομα πετούσαν πέτρες μέσα από το Πάρκο σε διερχόμενα αυτοκίνητα. Για την αντιμετώπιση της παρανομίας και βίας λοιπόν ξεκινά ο Δήμαρχος τη μετατροπή της πόλης σε φυλακή; Με πρώτο βήμα το Πάρκο των Σιδηροδρόμων;
Μόνο που πρέπει να αναφέρει παραδείγματα ο Δήμαρχος, όπου η αύξηση της αστυνόμευσης με πρόφαση τη πάταξη της εγκληματικότητας, οδήγησε σε πραγματική πάταξη της εγκληματικότητας.
Καμιά σοβαρή ανάλυση οπουδήποτε δε δείχνει ότι η αύξηση της εγκληματικότητας σε μια κοινωνία είναι αποτέλεσμα της έλλειψης αστυνόμευσης και καγκελοφρουρημένων πάρκων. Αν έχει υπόψη του ο δήμαρχος, ας μας την υποδείξει.
Σοβαρές όμως αναλύσεις, ειδικών, ψυχολόγων, κοινωνιολόγων, έχουν κοινή τομή ότι η παιδική παραβατικότητα, η παρανομία και το έγκλημα, βρίσκουν το πιο πρόσφορο έδαφος να αναπτυχθούν σε κοινωνίες που δημιουργούν συνθήκες δυστυχίας και εξαθλίωσης.
Λίγοι έχουν αμφιβολία πια, ότι εκεί οδηγείται η ελληνική κοινωνία μέσα από τη δυστυχία και την εξαθλίωση που δημιουργούν η κρίση και τα μνημόνια.
Πρέπει να είναι αναμενόμενο ότι στην πορεία χειροτέρευσης των συνθηκών διαβίωσης, που δεν μπορεί να ανακοπεί χωρίς ριζικές αλλαγές στις κοινωνικές προτεραιότητες του κράτους, οι παράνομοι θα αυξάνονται. Καθώς επίσης και ο αριθμός των παιδιών που θα ρίχνουν πέτρες σε ό,τι βρουν, ως αντίδραση για τη ζωή και το μέλλον που τους κλέβουν.
Πώς θα αντιμετωπίσουν αυτή την εξέλιξη οι φορείς των αντιλήψεων Νίκα; Με την ανέγερση ολοένα και περισσότερων «φυλακών», που, ενώ δεν θα μπορούν να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα, θα φυλακίζουν την κοινωνία ολοένα και περισσότερο; Και τελικά την υιοθέτηση της θέσης ότι «μας χρειάζεται μια δικτατορία»;
Δεν πρέπει να θεωρείται παρατραβηγμένη μια τέτοια εκτίμηση. Πάνω στα αδιέξοδα της κοινωνίας που δεν μπορούσε να αντιμετωπίσει η πολιτική και οικονομική εξουσία, επιβλήθηκε η δικτατορία στην Ελλάδα για να βάλει τάξη στο έθνος. Πάνω σε αυτή τη λογική επιβάλλονται οι δικτατορίες. Μπροστά σε αυτή την πραγματικότητα βρίσκεται η Αριστερά και το κίνημα. Και πρέπει να δώσουν τη μάχη. Μια μάχη στην οποία δεν έχουν την πολυτέλεια του απεριόριστου χρόνου για να δώσουν λύσεις, να βγουν νικητές. Αν το κίνημα και η Αριστερά δεν ανακόψουν την πορεία αποσύνθεσης της κοινωνίας, τότε οι πιο ακραίες, αντικοινωνικές προτάσεις, θα βρίσκουν ολοένα και πιο πρόσφορο έδαφος.
Οι αντιπολιτευόμενες στον Νίκα δημοτικές ομάδες, εναντιώθηκαν στην πολιτική Νίκα σε σχέση με το Πάρκο των Σιδηροδρόμων. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων όμως με αδύνατα πολιτικά επιχειρήματα.
Σημαντική ήταν η τοποθέτηση του Μανώλη Μάκαρη ο οποίος ανάφερε ότι υπάρχει χαρτί από την Πυροσβεστική Υπηρεσία ότι το Πάρκο δεν πρέπει να κλειδώνει διότι πρόκειται για χώρο καταφυγής μετά από σεισμό. Το ίδιο επίσης του ανέφεραν και από τον Οργανισμό Αντισεισμικού Σχεδιασμού και Προστασίας. Αυτά όμως δεν αρκούν για να αντιμετωπιστεί η επιχειρηματολογία Νίκα. Το πιο σημαντικό είναι να αναδειχθεί η ακραία επικίνδυνη πολιτική διάσταση της. Το πιο σημαντικό είναι η πολιτική κατεδάφιση της επιχειρηματολογίας Νίκα.
Μόνο ο Οικονομάκος, ο δημοτικός σύμβουλος του ΚΚΕ, κινήθηκε προς αυτή την κατεύθυνση.
Πολύ σημαντική ήταν η κατάθεση της εκπροσώπου του Συλλόγου Εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης Μεσσηνίας, Χριστίνας Λαδά, που ανέγνωσε στο Δημοτικό Συμβούλιο ψήφισμα του Συλλόγου. Στο οποίο υπογραμμίζεται «η έντονη αντίθεση με τη παραχώρηση αίθουσας στο Σύνδεσμο Εφέδρων Αξιωματικών Μεσσηνίας μέσα στο Πάρκο, διότι οι σκοποί του δεν συνάδουν με τα ιδανικά της ισότητας και της δημοκρατίας».
Στο κείμενο υπογραμμίζεται επίσης ότι «το φράξιμο του Πάρκου δημιουργεί στους δημότες το αίσθημα του αποκλεισμού τους από αυτό».
Το ίδιο σημαντική ήταν και η κατάθεση της εκπροσώπου του Συλλόγου Γονέων και Κηδεμόνων των Δημοτικών Παιδικών Σταθμών Καλαμάτας, Ελένης Λούρα, που διάβασε μέρος της απόφασης του Διοικητικού Συμβουλίου, σύμφωνα με την οποία «αφενός η παραχώρηση της αίθουσας στο Σύνδεσμο Εφέδρων Αξιωματικών και αφετέρου η περίφραξη με τα κάγκελα δημιουργούν ένα κλίμα φόβου στα παιδιά και τους γονείς τους».
Αυτά μπορούν να αποτελέσουν την αρχή μιας καμπάνιας που οι πιο πάνω δύο φορείς θα χρησιμοποιήσουν για να εντάξουν στη μάχη ολοένα και περισσότερους φορείς του Δήμου Καλαμάτας, αλλά και ευρύτερα. Μπορούν να αποτελέσουν την αρχή συμπαράταξης τους με τις αντιπολιτευτικές στον Νίκα δημοτικές δυνάμεις. Στη λογική και πολιτική Νίκα πρέπει να αντιταχθεί η ενεργοποίηση ολοένα και περισσότερων φορέων και δημοτών που θα μπορούσαν εύκολα να υλοποιήσουν εισηγήσεις που ακούστηκαν τη βραδιά της συνεδρίασης. Όπως τη δημιουργία Πρωτοβουλίας για την διαχείριση του Πάρκου των Σιδηροδρόμων. Στα κάγκελα να αντιταχθεί η εισήγηση για εργοδότητση νυκτοφύλακα /ων –κάτι που υπήρχε παλιά.
Στους έφεδρους να αντιταχθεί η εισήγηση για παραχώρηση χώρων σε νεολαιίστικες οργανώσεις, πολιτιστικούς και αθλητικούς συλλόγους, με ευθύνη για τη διαφύλαξη του Πάρκου, τη συντήρηση και βελτίωση του.
Αυτή η μάχη είναι μια σημαντική μάχη και πρέπει να οργανωθεί.
Δεν μπορεί από μόνη της να κρατήσει τη νίκη μακρόχρονα σε μια κοινωνία που θα διαλύεται.
Μπορεί όμως να αποτελέσει σπινθήρα για πολλές μάχες που θα αποτελούσαν ανάχωμα στην κοινωνική διάλυση.
Του Σωτήρη Βλάχου
