Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι ο διαμελισμός της Ιστορίας μας

Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι ο διαμελισμός της Ιστορίας μας


Με τη συμφωνία των Πρεσπών λύθηκε μια «ιστορική εκκρεμότητα» δήλωσε με περίσσια περηφάνια για το «κατόρθωμα» της κυβέρνησης, της οποίας αποτελεί προβεβλημένο στέλεχος, ο συντοπίτης μας υπουργός Εσωτερικών .
«Ιστορική εκκρεμότητα» είναι γι’ αυτόν και τους συντρόφους του ο Μακεδονικός Αγώνας και οι ήρωες που έχυσαν το αίμα τους στα τιμημένα χώματα της Μακεδονίας.
«Ιστορική εκκρεμότητα» είναι γι’ αυτόν και τους συντρόφους του οι επίπονες και αγωνιώδεις διαπραγματεύσεις των Ελλήνων διπλωματών από το 1993 και εντεύθεν για να μην υποκύψουν στις πανταχόθεν πιέσεις των προστατών των Σκοπίων.
Ε, λοιπόν, όχι! Η συμφωνία των Πρεσπών δεν είναι επίλυση εκκρεμότητας, ούτε καν έντιμος συμβιβασμός. Δε δίνει λύσεις αλλά αντιθέτως περιπλέκει περισσότερο την κατάσταση.
Η, επί 25ετία, αδυναμία εξεύρεσης λύσης στο πρόβλημα της γειτονικής χώρας (γιατί δικό τους ήταν το πρόβλημα, όχι δικό μας) δεν οφείλεται σε ανικανότητα, σε έλλειψη εμπειρίας, ευφυΐας και τόλμης. Οφείλεται στις κοπιώδεις προσπάθειες των διπλωματών μας να διαφυλάξουν την εθνική γραμμή της χώρας μας, όπως αυτή διαμορφώθηκε μέσα σε αυτά τα χρόνια. Μια εθνική γραμμή χωρίς ιδεολογικό πρόσημο, χωρίς χρώματα, μια γραμμή με χρώμα Πατρίδας και μόνο, που γι’ αυτό συγκέντρωσε γύρω της το σύνολο της «κοινής γνώμης».
Αυτή η εθνική γραμμή έλεγε πως οι λαοί δίνουν το όνομά τους στη χώρα τους και στη γλώσσα τους και όχι το αντίστροφο. Άρα έπρεπε να βρεθεί μια ονομασία που θα χαρακτηρίζει και τη νέα χώρα και το έθνος που την κατοικεί και τη γλώσσα του.
Π.χ. Το 1821 ξεσηκώθηκαν οι Έλληνες της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, απέκοψαν από αυτήν ένα κομμάτι γης, έφτιαξαν τη χώρα τους, την Ελλάδα, στην οποία μιλιέται η ελληνική γλώσσα. Είχαν όλοι τους ενιαία συνείδηση και ιστορία, άρα ταυτότητα. Δεν προβληματίστηκαν ποτέ πώς να ονομάσουν τη χώρα.
Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα των Σκοπίων. Το κομμάτι γης που απέμεινε στα βόρεια σύνορά μας μετά το διαμελισμό της Ομόσπονδης Γιουγκοσλαβίας, ένα κομμάτι γης που ο Τίτο είχε ονομάσει «Δημοκρατία της Μακεδονίας», «κλείνοντας το μάτι» στον Στάλιν που είχε όνειρο να δημιουργήσει ένα κράτος, το οποίο θα ελέγχει και θα βρέχεται από το Αιγαίο, δεν κατοικείται από ένα λαό με ενιαία συνείδηση και ταυτότητα. Η μεγαλύτερη πληθυσμιακή ομάδα είναι οι Αλβανοί που ομιλούν την αλβανική γλώσσα και κατά το υπόλοιπο κατοικείται από Βούλγαρους και λοιπούς σλάβους που μιλούν μια βουλγάρικη διάλεκτο. Πώς, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι θα ονομάσουν τη χώρα τους; Για να την ονομάσουν θα πρέπει να αποκτήσουν ενιαία εθνική συνείδηση. Δηλαδή, Ιστορία. Ποια ιστορία έχει βαθιές ρίζες στην γύρω περιοχή; Αυτή του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Τα υπόλοιπα τα γνωρίζετε. Μας έκλεψαν την Ιστορία. Αγάλματα του μεγάλου στρατηλάτη στήθηκαν σε πλατείες των Σκοπίων, κεντρικοί λεωφόροι και αεροδρόμια ονομάστηκαν με το όνομά του, βιβλία ιστορίας τυπώθηκαν που περιέγραφαν τα κατορθώματα του Μακεδόνα βασιλιά, στη σημαία τους αποτυπώθηκε το αστέρι της Βεργίνας… της δικής μας Βεργίνας!
Αυτά προσπαθούσε η ελληνική διπλωματία να υπερβεί επί 25 χρόνια και δε συναινούσε στην επίλυση του ονοματολογικού των Σκοπίων. Ώσπου ήρθαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και συμφώνησαν (άρθρο 7) πως: «1. Τα μέρη αναγνωρίζουν ότι η εκατέρωθεν αντίληψή τους ως προς τους όρους “Μακεδονία” και “Μακεδόνας” αναφέρεται σε διαφορετικό ιστορικό πλαίσιο και ιστορική κληρονομιά. 2. Αναφορικά με την Ελλάδα, με αυτούς τους όρους νοούνται, όχι μόνο η περιοχή και ο πληθυσμός της βόρειας Ελλάδας, αλλά και τα χαρακτηριστικά τους, καθώς και ο ελληνικός πολιτισμός, η ιστορία, η κουλτούρα και η κληρονομιά αυτής της περιοχής από την αρχαιότητα έως σήμερα. 3. Αναφορικά με την ΠΓΔΜ, με αυτούς τους όρους νοούνται η επικράτεια, η γλώσσα, ο πληθυσμός και τα χαρακτηριστικά τους, με τη δική τους ιστορία, πολιτισμό και κληρονομιά, διακριτώς διαφορετικά από αυτά που αναφέρονται στο παραπάνω εδάφιο (άρθρο 7.2)».
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνουν πως αναγνωρίσαμε μια εθνότητα που ονομάζεται «Μακεδονική» και όχι μόνο αυτό, αλλά αναγνωρίσαμε πως η Ιστορία της Μακεδονίας είναι και αυτή των Σκοπιανών και η δική μας. Ο απόλυτος παραλογισμός με σάρκα και οστά! Παραβίαση της κοινής λογικής με τη διάσπαση της μοναδικής μακεδονικής ιστορικής ενότητας, που ξεκινάει από το Βασιλιά Φίλιππο τον Β’ και το γιο του Μεγαλέξανδρο και καταλήγει στις νικηφόρες μάχες του Μακεδονικού Αγώνα. Έπειτα από αυτά, μην εκπλαγεί κανείς αν σε λίγο καιρό η ιστορία του Έθνους τους (Σκόπια) αρχίσει να υπερισχύει της Ιστορίας του Τόπου μας (Μακεδονία).
Η συμφωνία των Πρεσπών είναι το σβήσιμο της εθνικής γραμμής. Είναι άτακτη υποχώρηση και παράδοση άνευ όρων μιας ανιστόρητης κυβέρνησης, που διαμέλισε την Ιστορία μας.
Αναμενόμενο, θα πουν κάποιοι κυνικοί, από ανθρώπους που γνώριζαν ότι υπάρχει νεκρός στο Μάτι τέσσερις ολόκληρες ώρες πριν από το περιβόητο τηλεοπτικό σόου του πρωθυπουργού μπροστά στις κάμερες, όπου υποδυόταν τον ανήξερο, μόνο και μόνο για να κρατήσουν τις καρέκλες τους. Όπως και να έχει, πάντως, ένα είναι το σίγουρο: όσοι βουλευτές δώσουν σήμερα ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, θα της επιτρέψουν την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών και θα γραφτούν στην Ιστορία με τα ίδια μελανά χρώματα που γράφτηκαν ο Εφιάλτης και ο Πήλιος Γούσης.

Της Πιπίνας Π. Κουμάντου
Μέλους του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών της Ν.Δ.

Η Συμφωνία των Πρεσπών είναι ο διαμελισμός της Ιστορίας μας


Με τη συμφωνία των Πρεσπών λύθηκε μια «ιστορική εκκρεμότητα» δήλωσε με περίσσια περηφάνια για το «κατόρθωμα» της κυβέρνησης, της οποίας αποτελεί προβεβλημένο στέλεχος, ο συντοπίτης μας υπουργός Εσωτερικών .
«Ιστορική εκκρεμότητα» είναι γι’ αυτόν και τους συντρόφους του ο Μακεδονικός Αγώνας και οι ήρωες που έχυσαν το αίμα τους στα τιμημένα χώματα της Μακεδονίας.
«Ιστορική εκκρεμότητα» είναι γι’ αυτόν και τους συντρόφους του οι επίπονες και αγωνιώδεις διαπραγματεύσεις των Ελλήνων διπλωματών από το 1993 και εντεύθεν για να μην υποκύψουν στις πανταχόθεν πιέσεις των προστατών των Σκοπίων.
Ε, λοιπόν, όχι! Η συμφωνία των Πρεσπών δεν είναι επίλυση εκκρεμότητας, ούτε καν έντιμος συμβιβασμός. Δε δίνει λύσεις αλλά αντιθέτως περιπλέκει περισσότερο την κατάσταση.
Η, επί 25ετία, αδυναμία εξεύρεσης λύσης στο πρόβλημα της γειτονικής χώρας (γιατί δικό τους ήταν το πρόβλημα, όχι δικό μας) δεν οφείλεται σε ανικανότητα, σε έλλειψη εμπειρίας, ευφυΐας και τόλμης. Οφείλεται στις κοπιώδεις προσπάθειες των διπλωματών μας να διαφυλάξουν την εθνική γραμμή της χώρας μας, όπως αυτή διαμορφώθηκε μέσα σε αυτά τα χρόνια. Μια εθνική γραμμή χωρίς ιδεολογικό πρόσημο, χωρίς χρώματα, μια γραμμή με χρώμα Πατρίδας και μόνο, που γι’ αυτό συγκέντρωσε γύρω της το σύνολο της «κοινής γνώμης».
Αυτή η εθνική γραμμή έλεγε πως οι λαοί δίνουν το όνομά τους στη χώρα τους και στη γλώσσα τους και όχι το αντίστροφο. Άρα έπρεπε να βρεθεί μια ονομασία που θα χαρακτηρίζει και τη νέα χώρα και το έθνος που την κατοικεί και τη γλώσσα του.
Π.χ. Το 1821 ξεσηκώθηκαν οι Έλληνες της Οθωμανικής αυτοκρατορίας, απέκοψαν από αυτήν ένα κομμάτι γης, έφτιαξαν τη χώρα τους, την Ελλάδα, στην οποία μιλιέται η ελληνική γλώσσα. Είχαν όλοι τους ενιαία συνείδηση και ιστορία, άρα ταυτότητα. Δεν προβληματίστηκαν ποτέ πώς να ονομάσουν τη χώρα.
Αυτό ακριβώς είναι το πρόβλημα των Σκοπίων. Το κομμάτι γης που απέμεινε στα βόρεια σύνορά μας μετά το διαμελισμό της Ομόσπονδης Γιουγκοσλαβίας, ένα κομμάτι γης που ο Τίτο είχε ονομάσει «Δημοκρατία της Μακεδονίας», «κλείνοντας το μάτι» στον Στάλιν που είχε όνειρο να δημιουργήσει ένα κράτος, το οποίο θα ελέγχει και θα βρέχεται από το Αιγαίο, δεν κατοικείται από ένα λαό με ενιαία συνείδηση και ταυτότητα. Η μεγαλύτερη πληθυσμιακή ομάδα είναι οι Αλβανοί που ομιλούν την αλβανική γλώσσα και κατά το υπόλοιπο κατοικείται από Βούλγαρους και λοιπούς σλάβους που μιλούν μια βουλγάρικη διάλεκτο. Πώς, λοιπόν, αυτοί οι άνθρωποι θα ονομάσουν τη χώρα τους; Για να την ονομάσουν θα πρέπει να αποκτήσουν ενιαία εθνική συνείδηση. Δηλαδή, Ιστορία. Ποια ιστορία έχει βαθιές ρίζες στην γύρω περιοχή; Αυτή του Μεγάλου Αλεξάνδρου! Τα υπόλοιπα τα γνωρίζετε. Μας έκλεψαν την Ιστορία. Αγάλματα του μεγάλου στρατηλάτη στήθηκαν σε πλατείες των Σκοπίων, κεντρικοί λεωφόροι και αεροδρόμια ονομάστηκαν με το όνομά του, βιβλία ιστορίας τυπώθηκαν που περιέγραφαν τα κατορθώματα του Μακεδόνα βασιλιά, στη σημαία τους αποτυπώθηκε το αστέρι της Βεργίνας… της δικής μας Βεργίνας!
Αυτά προσπαθούσε η ελληνική διπλωματία να υπερβεί επί 25 χρόνια και δε συναινούσε στην επίλυση του ονοματολογικού των Σκοπίων. Ώσπου ήρθαν οι ΣΥΡΙΖΑΝΕΛ και συμφώνησαν (άρθρο 7) πως: «1. Τα μέρη αναγνωρίζουν ότι η εκατέρωθεν αντίληψή τους ως προς τους όρους “Μακεδονία” και “Μακεδόνας” αναφέρεται σε διαφορετικό ιστορικό πλαίσιο και ιστορική κληρονομιά. 2. Αναφορικά με την Ελλάδα, με αυτούς τους όρους νοούνται, όχι μόνο η περιοχή και ο πληθυσμός της βόρειας Ελλάδας, αλλά και τα χαρακτηριστικά τους, καθώς και ο ελληνικός πολιτισμός, η ιστορία, η κουλτούρα και η κληρονομιά αυτής της περιοχής από την αρχαιότητα έως σήμερα. 3. Αναφορικά με την ΠΓΔΜ, με αυτούς τους όρους νοούνται η επικράτεια, η γλώσσα, ο πληθυσμός και τα χαρακτηριστικά τους, με τη δική τους ιστορία, πολιτισμό και κληρονομιά, διακριτώς διαφορετικά από αυτά που αναφέρονται στο παραπάνω εδάφιο (άρθρο 7.2)».
Τι σημαίνουν όλα αυτά; Σημαίνουν πως αναγνωρίσαμε μια εθνότητα που ονομάζεται «Μακεδονική» και όχι μόνο αυτό, αλλά αναγνωρίσαμε πως η Ιστορία της Μακεδονίας είναι και αυτή των Σκοπιανών και η δική μας. Ο απόλυτος παραλογισμός με σάρκα και οστά! Παραβίαση της κοινής λογικής με τη διάσπαση της μοναδικής μακεδονικής ιστορικής ενότητας, που ξεκινάει από το Βασιλιά Φίλιππο τον Β’ και το γιο του Μεγαλέξανδρο και καταλήγει στις νικηφόρες μάχες του Μακεδονικού Αγώνα. Έπειτα από αυτά, μην εκπλαγεί κανείς αν σε λίγο καιρό η ιστορία του Έθνους τους (Σκόπια) αρχίσει να υπερισχύει της Ιστορίας του Τόπου μας (Μακεδονία).
Η συμφωνία των Πρεσπών είναι το σβήσιμο της εθνικής γραμμής. Είναι άτακτη υποχώρηση και παράδοση άνευ όρων μιας ανιστόρητης κυβέρνησης, που διαμέλισε την Ιστορία μας.
Αναμενόμενο, θα πουν κάποιοι κυνικοί, από ανθρώπους που γνώριζαν ότι υπάρχει νεκρός στο Μάτι τέσσερις ολόκληρες ώρες πριν από το περιβόητο τηλεοπτικό σόου του πρωθυπουργού μπροστά στις κάμερες, όπου υποδυόταν τον ανήξερο, μόνο και μόνο για να κρατήσουν τις καρέκλες τους. Όπως και να έχει, πάντως, ένα είναι το σίγουρο: όσοι βουλευτές δώσουν σήμερα ψήφο εμπιστοσύνης στην κυβέρνηση, θα της επιτρέψουν την κύρωση της Συμφωνίας των Πρεσπών και θα γραφτούν στην Ιστορία με τα ίδια μελανά χρώματα που γράφτηκαν ο Εφιάλτης και ο Πήλιος Γούσης.
 
Της Πιπίνας Π. Κουμάντου
Μέλους του Μητρώου Πολιτικών Στελεχών της Ν.Δ.