Ο ΣΥΡΙΖΑ πανηγυρίζει για δύο «επιτυχίες» του, αλλά μόνον επιτυχίες δεν μπορούν να χαρακτηριστούν. Κι όμως, ο κ. Τσίπρας και η προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ, σε κάθε ευκαιρία, μιλούν για επιτυχίες. Συγκεκριμένα:
α) Έξοδος από τα μνημόνια. Τι έχει πραγματικά συμβεί; Απλώς, έληξε η τριετής περίοδος του μνημονίου που υπέγραψε ο ΣΥΡΙΖΑ. Είναι το μόνο μνημόνιο που έληξε χρονικά κανονικά στη λήψη του. Θα ήταν αχρείαστο το τρίτο μνημόνιο, αν ο κ. Τσίπρας δε βιαζόταν να γίνει πρωθυπουργός μια ώρα αρχύτερα, δηλαδή αν δεν είχε ρίξει την κυβέρνηση Σαμαρά ή αν συνέχιζε το δεύτερο μνημόνιο.
Βέβαια, για να είμαστε ειλικρινείς, και ο κ. Σαμαράς, κακώς, είχε βιαστεί να γίνει πρωθυπουργός, ρίχνοντας την κυβέρνηση Παπαδήμου. Η βιασύνη να γίνουν πρωθυπουργοί κόστισε ακριβά στη χώρα.
Αυτή η βιασύνη του κ. Τσίπρα μάς στοίχισε ένα τρίτο, πιο επαχθές, μνημόνιο και πολλά άλλα αρνητικά για τη χώρα: Δεν μπορεί να ξεχαστεί η πρώτη περίοδος διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ με την παραλίγο έξοδο της Ελλάδας από το ευρώ και την Ευρωπαϊκή Ένωση. Τα capital controls και η στασιμότητα της οικονομίας. Το ξεπούλημα των τραπεζών αντί ενός δισ. ευρώ. Η υποθήκη της δημόσιας περιουσίας στους δανειστές για ενενήντα εννιά χρόνια. Η τετραετία φθηνού ευρωπαϊκού χρήματος που χάσαμε (όταν στην Ευρώπη έβρεχε ευρώ, εμείς κρατούσαμε ομπρέλα). Το κόστος του τρίτου μνημονίου που φθάνει τα εκατό και κατ’ άλλους διακόσια δισ. ευρώ. Όλα αυτά δεν μπορούν να ξεχαστούν, παρά την όποια προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ. Όλα αυτά δε θα υπήρχαν, αν δεν υπήρχε η σύγκρουση με τους δανειστές.
Το γεγονός ότι η έξοδος από τα μνημόνια ήταν «κάλπικη» αποδεικνύεται από την αδυναμία της χώρας να δανειστεί. Και αφού δεν μπορεί να δανειστεί με δεκαετή ομόλογα, δανείστηκε με πενταετή ομόλογα 2,6 δισ. ευρώ με επιτόκιο 3,6%. Και με πόσο δανείζεται η Πορτογαλία που ήταν στα μνημόνια; Μόνο με 0,5%. Δηλαδή, δανειζόμαστε επτά φορές παραπάνω επιτόκιο από την Πορτογαλία. Μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη, μπορεί να ορθοποδήσει η χώρα, με αυτά τα επιτόκια;
β) Η λύση του Μακεδονικού. Η λύση έγινε κάτω από την πίεση της Αμερικής και της Γερμανίας και δεν είναι συμφέρουσα για τη χώρα. Ο κ. Τσίπρας χωρίς να ενημερώσει την αντιπολίτευση, χωρίς συναίνεση, προχώρησε μόνος. Μάλιστα, προχώρησε μόνος γιατί είχε στόχο να διασπάσει τη Νέα Δημοκρατία. Κι όταν δεν τα κατάφερε, προσπάθησε να διασπάσει το Κίνημα Αλλαγής και τα άλλα μικρότερα κόμματα. Και δυστυχώς, εδώ τα μισο-κατάφερε. Από πολιτική ιδιοτέλεια προχώρησε μόνος, ενώ το εθνικό συμφέρον επέβαλε τη συνεννόηση και την συναίνεση.
Έτσι, δίχασε το λαό, αφού το 80% του λαού διαφωνεί με την λύση που έδωσε ο ΣΥΡΙΖΑ. Και δε διαφωνεί μόνο ο λαός της Μακεδονίας, αλλά η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων, της Ελλάδας και του εξωτερικού. Κι όμως, θα μπορούσε να υπάρξει συναίνεση, αφού το 80% του λαού επιθυμούσε έναν έντιμο συμβιβασμό.
Οι δύο αυτές αποτυχίες βαφτίστηκαν επιτυχίες από την προπαγάνδα του ΣΥΡΙΖΑ. Ο ΣΥΡΙΖΑ μιλάει για παλαιοκομματικό σύστημα και εφαρμόζει τις πιο παλαιοκομματικές πρακτικές. Επιδόματα, αναδρομικά, διορισμοί, πελατειακές σχέσεις κ.τ.λ. Όλα αυτά, όχι από την ανάπτυξη της οικονομίας, αλλά από την υπερφορολόγηση και τη φτωχοποίηση της μεσαίας τάξης. Δηλαδή, αντί να βελτιώσει τη ζωή των φτωχότερων, φτωχαίνει τη μεσαία τάξη.
Κι όλα αυτά γίνονται προεκλογικά για να μην πάθει συντριβή στις εκλογές. Κι όμως, παρά τις όποιες προεκλογικές παροχές, ο λαός έπαψε να τρώει κουτόχορτο. Γι’ αυτό ο ΣΥΡΙΖΑ θα πάθει πανωλεθρία στις εκλογές. Και χρειάζεται να πάθει πανωλεθρία, για να μην ξανακάνει κανείς άλλος τα ίδια λάθη και να μην πει τόσα πολλά ψέματα. Η νέμεσις είναι απαραίτητη για να δικαιωθεί ο λαός, αλλά και για να βάλει μυαλό ο ΣΥΡΙΖΑ.
Βέβαια, ο κ. Τσίπρας θα παίξει και το γνωστό του «χαρτί», το χαρτί του λαϊκισμού. Όμως, ο λαϊκισμός του που τον ανέβασε, ο λαϊκισμός του θα τον διώξει, γιατί ο λαός δεν μασάει. Έπαθε και έμαθε.
Παύλος Μάραντος
Οι δύο αποτυχίες του ΣΥΡΙΖΑ που βαφτίστηκαν επιτυχίες
