Η άσκηση πολιτικής πραγματοποιείται σε τρία συγκεκριμένα επίπεδα: στο πολιτικό πρωτίστως (θέσεις, προτάσεις, πρόγραμμα, τρόπος άσκησης εξουσίας), στο κοινωνικό και στο ιδεολογικό υπόβαθρο. Στα πεδία αυτά παρατηρούμε μια παταγώδη αποτυχία του «συστημικού τόξου» Ν.Δ.-ΚΙΝΑΛ να αντιπαρατεθεί με τη σημερινή κυβέρνηση, γι’ αυτό και έχει εναποθέσει τις πολιτικές του θέσεις και ελπίδες στο παραπολιτικό βούρκο και σε έμμισθες δημοσκοπικές «εκτιμήσεις» που τους δείχνουν αυριανούς συγκυβερνώντες. Ακόμα και ένας πρωτοετής φοιτητής Πολιτικών Επιστημών θα μπορούσε εύκολα να διακρίνει την υπεροχή του Αλέξη Τσίπρα έναντι του Κυριάκου Μητσοτάκη σε όλα τα μέτωπα της πολιτικής και σε όλα τα μεγάλα θέματα της χώρας: από την έξοδο από την αυστηρή επιτροπεία και τα μνημόνια έως το Μακεδονικό, από τα αναγκαία κοινωνικοοικονομικά μέτρα (συλλογικές συμβάσεις εργασίας, αύξηση κατώτατου μισθού, μη μείωση συντάξεων, ενίσχυση της κοινωνικής αλληλεγγύης) έως τη σταδιακή απομείωση της βλάβης που προκάλεσε η χρεοκοπία που έφεραν στη χώρα οι αντίπαλοί του.
Ο Τσίπρας κερδίζει στην πολιτική, αλλά τα «έμμισθα» γραφήματα δείχνουν Μητσοτάκη. Όποιος έχει μάτια βλέπει. Η υπεροχή Τσίπρα διατυπώνεται από την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις κυβερνήσεις της, από τους διεθνείς οργανισμούς, από τα μεγάλα ενημερωτικά δίκτυα, από τους οίκους αξιολόγησης, από την πορεία εν γένει της ελληνικής οικονομίας. Ο Τσίπρας έχει τον έπαινο, ο Μητσοτάκης τη δυσφορία. Δεν υπάρχει σύγκριση μεταξύ των δυο ανδρών με βάση τα πραγματικά στοιχεία και τα πολιτικά δεδομένα. Ο Τσίπρας, όντας ήδη πρωθυπουργός 4 και πλέον χρόνια, συνεχίζει να γεμίζει στάδια (βλέπε Γαλάτσι, Καλαμάτα, Πάτρα), ενώ ο Μητσοτάκης κρύβεται πίσω από τις υποδείξεις δημοσκόπων, δημοσιογράφων, ίματζ μέικερς, αρχιτεκτόνων του πολιτικού μάρκετινγκ και μιντιαρχών! Όλοι οι παραπάνω δουλεύουν αδιάκοπα, αλλοιώνοντας την πραγματικότητα υπέρ του αρχηγού της αξιωματικής αντιπολίτευσης. Ενώ η πολιτική φλερτάρει διαρκώς με τον Τσίπρα και τα ηγετικά του χαρίσματα, οι δημοσκόποι «βρίσκουν» ότι οι πολίτες θα στηρίξουν Μητσοτάκη, για τον οποίο μόνο αρνητικά στοιχεία καταγράφονται στη δημόσια παρουσία του συν τους σκελετούς που κρύβει στις ντουλάπες του κόμματός του. Σε μια προσπάθεια να δημιουργήσουν μια επίπλαστη εικόνα γύρω από το Μητσοτάκη, όλο αυτό των συνονθύλευμα έμμισθων κονδηλοφόρων προσπαθεί, τα τελευταία τρία χρόνια, να τον παρουσιάσει ως έναν απλό άνθρωπο του λαού, που πίνει με τις ανάλογες πόζες το καφεδάκι του σε «λαϊκές» γειτονιές, που αγοράζει το κουλούρι του από το δρόμο, που ξημερώνεται στην Ιχθυόσκαλα, που συμπαραστέκεται στην αγωνία των ντελιβεράδων για τις υψηλές εισφορές των εργοδοτών τους, που κάνει προεκλογικό σποτ την αγωνία των Ελλήνων καλλιτεχνών, που παρουσιάζεται παθιασμένος για τη δημόσια εκπαίδευση και που μέχρι… πολέμιο της οικογενειοκρατίας τον έχουν παρουσιάσει. Με μια αμερικάνικου τύπου καλτ προπαγάνδα οι δημοσκόποι «εκτιμούν» υπέρ του Μητσοτάκη, πάνω στους οποίους έχει εναποθέσει τις ελπίδες του. Η μανία για τετραπλές εκλογές το Μάιο έχει να κάνει ακριβώς για αυτό το λόγο. Ο λόγος των δημοσκόπων δεν έχει αξία έπειτα από τόσες αποτυχίες, όπως συνέβη επανειλημμένα το 2015 και αλίμονο στους τεχνοκράτες της Πειραιώς, όταν στις επικείμενες εκλογές διαψευστούν για ακόμα μια φορά. Κανένα στήριγμα και κανένας δημοσκόπος δε θα μπορούν να προπαγανδίσουν υπέρ του. Ο Κυριάκος Μητσοτάκης θα βυθιστεί στον ίδιο το βούρκο που ετοιμάζουν οι μισθοφόροι του για τον Αλέξη Τσίπρα, μόνο που ο πρωθυπουργός παίρνει δύναμη από τον ίδιο το λαό και όχι από διαχειριστές ψευδών ειδήσεων.
Ο Αλέξης Τσίπρας κατάφερε, όχι μόνο να αποδυναμώσει, αλλά και να αντιστρέψει σε αρκετούς τομείς το απαραβίαστο, κατά πολλούς, νεοφιλελεύθερο δόγμα που ισχυρίζεται ότι η οικονομία (=λιτότητα) αποφασίζει και η πολιτική υπακούει, εφαρμόζοντας αυτές τις πολιτικές, υπομένει και στο τέλος πληρώνει τα «σπασμένα».
Του Πέτρου Ν. Κωνσταντινέα
Βουλευτή Μεσσηνίας ΣΥΡΙΖΑ
«Ο βούρκος των μισθοφόρων δημοσκόπων θα πνίξει τον ίδιο το χρηματοδότη τους»
