Με απόφασή της η Αστυνομική Διεύθυνση Μεσσηνίας έκλεισε προ δεκαημέρου την Εθνική οδό Καλαμάτας – Σπάρτης, θεωρώντας την επικίνδυνη λόγω κατολισθήσεων από το 11ο έως το 16ο χιλιόμετρο. Όσοι θέλουν να ταξιδέψουν προς Σπάρτη θα πρέπει να χρησιμοποιήσουν τη νέα Εθνική οδό Καλαμάτα – Μεγαλόπολη –Σπάρτη. Μέχρι εδώ όλα καλά. Οι Αλαγόνιοι που ανεβαίνουν στα χωριά τους μια και δυο φορές την ημέρα, θα πάνε και αυτοί μέσω Μεγαλόπολης – Σπάρτης, δηλαδή 130 χιλ. περίπου, για να φτάσουν στην Αρτεμισία, τα Λαδοκάρβελα και τα άλλα χωριά, αντί για 20, 25, 30 χιλ.;
Είμαι σίγουρος ότι αν ρωτήσω τον Αστυνομικό Διευθυντή θα μου απαντήσει: «Όχι κύριε, μπορούν να πάνε με τα γαϊδούρια και τα μουλάρια από τα παλιά καλντερίμια, όπως παγαίνανε οι παππούδες μας προπολεμικά».
Όταν κλείνεις ένα δρόμο δεν τον κλείνεις μόνο στα λόγια και στα χαρτιά. Τον κλείνεις πραγματικά, τοποθετώντας προστατευτικές μπάρες, κορδέλες και τον αστυνομεύεις για την σωστή εφαρμογή της απόφασής σου. Ταυτόχρονα, ενημερώνεις τους κατοίκους των χωριών ποιος είναι ο συντομότερος και ασφαλέστερος δρόμος πρόσβασης στα χωριά τους. Αντ΄ αυτού βγάζεις ένα φιρμάνι και νομίζεις ότι έτσι καθάρισες. Αν συμβεί κάτι εσύ δεν ξέρεις τίποτα, αθώα περιστερά.
Του Γιώργου Κυριακόπουλου
Αρχιτέκτονα
Πρώην Αντιδημάρχου Καλαμάτας
