Υπήρξε μια οραματίστρια δημόσιος υπάλληλος, τεχνοκράτισσα, που είχε τη δύναμη να κάνει το όραμα πράξη
Εκδόθηκε πρόσφατα και κυκλοφορεί ήδη το τελευταίο συγγραφικό έργο (κατά την ίδια Κύκνειο Άσμα) της κας Σταυρούλας Κουράκου – Δραγώνα με τίτλο «Η Άμπελος και ο Οίνος στον αρχαίο ελληνικό κόσμο».
Πρόκειται για μια πολυτελή έκδοση 278 σελίδων, η οποία, όχι μόνο απουσίαζε από το χώρο των συγγραμμάτων για την περιγραφή της κουλτούρας των αρχαίων Ελλήνων σχετικά με το κρασί, αλλά επιπλέον καταδεικνύει τη σημαντική επίδραση που είχαν οι αρχαίοι Έλληνες στη μεταγενέστερη ανάπτυξη της οινικής κουλτούρας
Αν και λάτρης του οίνου, εκείνο που με παρακίνησε να ψάξω περισσότερο για τη συγγραφέα ήταν το επώνυμό της. Σκέφθηκα, ότι δεν μπορεί, κάποια σχέση θα έχει με την Καλαμάτα. Κι έτσι είναι. Μισή Λάκωνας, μισή Μεσσήνια. Επομένως, έχουμε δικαίωμα να τη θεωρούμε και δικό μας άνθρωπο.
Με οδηγό το διαδίκτυο ανακάλυψα ότι η κυρία Κουράκου-Δραγώνα δεν είναι μια τυχαία προσωπικότητα. Η ζωή και το έργο της δύσκολα θα μπορούσαν να χωρέσουν μέσα σε λίγες λέξεις. Μπήκε στο Πανεπιστήμιο, στο Χημικό Τμήμα, στα δύσκολα μεταπολεμικά χρόνια. Σχεδόν τυχαία βρέθηκε να εργάζεται στο υπουργείο Γεωργίας, στο Ινστιτούτο Οίνου. Είναι η πρώτη γυναίκα με δίπλωμα οινολόγου στην Ευρώπη. Εξελέγη, δε, παμψηφεί πρόεδρος του Διεθνούς Οργανισμού Αμπέλου και Οίνου.
Υπερασπίσθηκε και κατοχύρωσε 27 ελληνικές ονομασίες προελεύσεως, με νεότερη αυτή του Vinsanto. Με Προεδρικό Διάταγμα διορίστηκε αναπληρώτρια καθηγήτρια της Οινολογίας στη Γεωργική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών. Παρασημοφορήθηκε από τη Γαλλία, την Ισπανία και την Ιταλία. Συμμετείχε και συμμετέχει σε πάμπολλα επιστημονικά συνέδρια. Τα βιβλία που έγραψε -10 τον αριθμό- έχουν μεταφραστεί στα αγγλικά και στα γερμανικά. Πολλά τα επιστημονικά και οινολογικά άρθρα της σε διεθνή περιοδικά και το διεθνή Τύπο.
Σε μία από τις πολλές βραβεύσεις της για τη συνολική της προσφορά στον Ελληνικό Αμπελώνα, η κα Κουράκου δήλωσε: «Στο έργο του Πλάτωνα “Oι Νόμοι” είναι γραμμένες δύο φράσεις πολύ ταιριαστές: “Το φαγητό, το ποτό και, γενικά, οι τροφές συνοδεύονται απ’ αυτό το ειδικό συναίσθημα το οποίο μπορούμε να ονομάσουμε απόλαυση. Όσο για την ωφελιμότητα, κάθε φορά που φτιάχνουμε κάποιο τρόφιμο, λέμε ότι αυτό που είναι πιο υγιεινό, είναι και το πιο ωφέλιμο”. Όσο για μένα, απλά οραματίσθηκα ένα καλύτερο μέλλον για την αμπελουργική οικονομία του τόπου μας, τον κλάδο και τους ανθρώπους του».
Για το επιστημονικό της έργο, αλλά και για τον άνθρωπο, μιλήσαμε τις προηγούμενες ημέρες με το χημικό Πέτρο Μπουφέα, ο οποίος είχε συνεργαστεί για αρκετό διάστημα στο παρελθόν μαζί της: «Ίσως, τελικά, να είναι ένα από τα πιο καλά πράγματα που έχουν συμβεί στη ζωή μου η συνεργασία μαζί της. Μια Ελληνίδα, γεννηθείσα το 1928, που είχε κάνει τόσα πράγματα για το ελληνικό κρασί και την Ελλάδα σε δύσκολες εποχές, όχι μόνο για τη χώρα, αλλά και για τις γυναίκες.
Θυμάμαι σε μια εκδήλωση, όταν η ίδια ανέβηκε στο βήμα, μίλησε με πάθος, με φωνή στεντόρεια, με αυστηρή φωνή, που καταλάβαινες από τον τόνο της ότι με αυτή τη γυναίκα δεν τα βάζεις εύκολα. Είχε, όμως, μαζί και κάτι αριστοκρατικό. Είχε και μια γλύκα, σαν αυτήν του καλού κρασιού.
Από το βιογραφικό της τι να πρωτοαναφέρω. Είναι η πρώτη γυναίκα με δίπλωμα οινολόγου στην Ευρώπη. Διδάκτωρ της χημικής επιστήμης, απόφοιτος της Σχολής Χημικού στην Αθήνα, με σπουδές Οινολογίας στη Γαλλία. Υπάλληλος του υπουργείου Γεωργίας, προϊσταμένη του Ινστιτούτου Οίνου.
Στην ίδια οφείλεται η νομοθετική καθιέρωση και προστασία οίνων ελληνικών περιοχών με γεωγραφική επωνυμία προέλευσης, της “Ονομασίας Προελεύσεως”, όπως ΝΕΜΕΑ. Κατάφερε, επίσης, την προστασία της επωνυμίας “ούζο”, παλιότερα της “ρετσίνας” και πιο πρόσφατα του “vinsanto”. Στο σύνολο, οι ονομασίες προελεύσεως που κατοχύρωσε για την Ελλάδα είναι 27! Κι όλα αυτά -και πολλά παραπάνω- τα έκανε με πολλή δουλειά και έρευνα, με συμμετοχή και ομιλίες σε διεθνή φόρα και επιστημονικά συνέδρια, με συναντήσεις και διαπραγματεύσεις στην Commission στις Βρυξέλλες.
Ειλικρινά, είναι πολύ δύσκολο να καταλάβει κάποιος πόσα αυτή η γυναίκα είχε καταφέρει, ως υπάλληλος ενός υπουργείου, γι’ αυτό που αγαπούσε, για το κρασί, αλλά και για τη χώρα της. Για να μπορούμε να λέμε εμείς σήμερα “ούζο” και η λέξη αυτή να θυμίζει Ελλάδα σε όλο τον κόσμο!
Η χαρά τού να έχω την τύχη να γνωρίζω στη ζωή μου ανθρώπους σαν τη Σταυρούλα Κουράκου-Δραγώνα είναι μεγάλη. Αυτοί οι άνθρωποι σε γεμίζουν δύναμη, όχι μόνο με το έργο τους, όχι μόνο με όσα έχουν καταφέρει με αξιοπρέπεια και πείσμα, σε δύσκολες στιγμές, με λιγότερα μέσα από αυτά που εμείς έχουμε σήμερα, αλλά κυρίως με την ανθρωπιά τους, με το χαμόγελό τους, με την καλοσύνη τους.
Έχουμε ανάγκη από ανθρώπους που θα μας εμπνεύσουν και θα σπρώξουν την Ελλάδα, αλλά και τους Έλληνες, σε άλλους δρόμους, με άλλη σκέψη. Θα μας δώσουν άλλες εικόνες. Αυτή είναι η δύσκολη στιγμή της Ελλάδας που θα την αναγκάσει να δράσει αλλιώς, να σκεφτεί αλλιώς, να σκεφτεί και να βρει λύσεις πέρα από τα μέχρι σήμερα δεδομένα και πέρα από λύσεις τετριμμένες, από λύσεις δοκιμασμένες και φθαρμένες.
Η συνάντησή μου με την “Κυρά των Αμπελιών” με γέμισε χαρά και αισιοδοξία, γιατί μου θύμισε ότι οι Έλληνες είμαστε σπουδαίος λαός. Οι Έλληνες έχουμε πετύχει και συνεχώς πετυχαίνουμε πολλά, οι Έλληνες ξεχωρίζουμε. Υπάρχουν και αυτοί οι Έλληνες ανάμεσά μας. Υπάρχουν κι αυτά τα πρότυπα, υπάρχουν και αυτές οι προσωπικότητες. Μπορούμε ακόμα να τα καταφέρουμε, μπορούμε κάθε στιγμή να ανατρέψουμε καταστάσεις, μπορούμε κάθε στιγμή να αλλάξουμε αυτό που δε μας αρέσει και να κάνουμε τα πράγματα γύρω μας ταιριαστά για εμάς. Μπορούμε ακόμα να έχουμε μια Ελλάδα δυνατή, με Έλληνες υπερήφανους, με Έλληνες που ξεχωρίζουν. Είμαστε καλός λαός και θα τα καταφέρουμε. Έστω και μετά από τόση αναταραχή, μπορούμε ακόμα να τα καταφέρουμε.
Στην προσωπική της ζωή είχε την καλή τύχη να συντροφεύεται από έναν ευπατρίδη, το γεωργοοικονομολόγο Κωνσταντίνο Δραγώνα, με τον οποίο έζησαν 35 ευτυχισμένα και δημιουργικά χρόνια, ένα επιστημονικό ζευγάρι λειτουργών που τίμησαν τη Δημόσια Διοίκηση στον ελληνικό και διεθνή χώρο».
Κλείνοντας, ο κ. Μπουφέας μάς εκμυστηρεύτηκε ότι καταβάλλει προσπάθειες να διεξαχθεί και μία εκδήλωση προς τιμήν της, με σκοπό να γίνει γνωστό το έργο της και στη Μεσσηνία.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
