Υπάρχουν κάποια κτήρια στην Καλαμάτα που αποτελούν σήματα κατατεθέντα για την πόλη.
Ένα απ’ αυτά είναι και τo κτήριο των Κυλινδρόμυλων στην Καλαμάτα.
Το επιβλητικό κτήριο λειτούργησε ως Κυλινδρόμυλος με την επωνυμία “Ευαγγελίστρια” και η κατασκευή του αποπερατώθηκε το 1926 στη δυτική δεξαμενή του λιμανιού και υπήρξε σημαντικός πόλος εμποροβιομηχανικής δραστηριότητας μέχρι τη δεκαετία 1990.
Το 1934 οι εργάτες στο λιμάνι της Καλαμάτας (που τότε ήταν ένα από τα πιο δραστήρια λιμάνια στον ελλαδικό χώρο) ήρθαν αντιμέτωποι με τα τεχνολογικά «επιτεύγματα» της εποχής. Πολλά καράβια που μετέφεραν σιτάρι έφθαναν εκεί για την παραγωγή αλευριού.
Οι ιδιοκτήτες των μύλων είχαν αποφασίσει να αγοράσουν ένα νέο μηχάνημα το οποίο θα ρουφούσε το σιτάρι από τα αμπάρια των πλοίων και θα το οδηγούσε κατευθείαν στον μύλο.
Αυτό βέβαια θα είχε σαν συνέπεια την απόλυση πολλών από τους φορτοεκφορτωτές που έκαναν μέχρι τότε την δουλειά αυτή. Για να αποφευχθούν οι σίγουρες αντιδράσεις, το κράτος αποφάσισε να δίνονται στους εργάτες 6 δραχμές για κάθε τόνο σιταριού που θα εκφορτωνόταν από την «ρουφήχτρα». Όμως οι λιμενεργάτες δεν έπεσαν σε αυτήν την παγίδα.
Οι βιομήχανοι της «Ευαγγελίστριας» αποφάσισαν να λειτουργήσουν τον απορροφητήρα την Τετάρτη 9 Μαΐου 1934. Τρεις μέρες πριν, την Κυριακή 6 Μαΐου, στην Νομαρχία Μεσσηνίας πραγματοποιείται σύσκεψη των τοπικών εξουσιαστών για την αντιμετώπιση των αντιδράσεων στην επικείμενη λειτουργία του μηχανήματος. Στην σύσκεψη συμμετέχουν και εκπρόσωποι των κυλινδρόμυλων.
Η απόφαση τους είναι να ληφθούν ισχυρά μέτρα φρούρησης των εγκαταστάσεως της βιομηχανίας στο λιμάνι εν όψει μάλιστα και της άφιξης δυο πλοίων με σιτάρι το οποίο θα εκφορτωνόταν από την «ρουφήχτρα». Πράγματι το απόγευμα της Κυριακής κατέβηκαν στο λιμάνι όλες σχεδόν οι κατασταλτικές δυνάμεις του νομού. Στρατιώτες και χωροφύλακες συντάχτηκαν σε θέση μάχης. Στα «μέτρα ασφαλείας» συμμετείχε και το σύνολο της έφιππης χωροφυλακής της.
Από το πυρ της Χωροφυλακής έπεσαν νεκροί οι Αντώνης Μαραγκουδάκης, Ανδρέας Σπάλας, Παναγιώτης Μπλίκος, Γιάννης Κολιτσιδάκης, Π. Πηλίκας και Βασίλης Γιαλατσινός. Ένας από τους τραυματίες, ο Βασίλης Καπετανέας, πέθανε αργότερα στο νοσοκομείο.
Μετά τον πόλεμο, οι Κυλινδρόμυλοι δεν ανέκτησαν την προηγούμενη ακμή τους. Προσαρμόστηκαν, ωστόσο, στα νέα δεδομένα, της παρεμβατικής πολιτικής του κράτους αρχικά, αλλά και στις επιταγές του ελεύθερου ανταγωνισμού στη συνέχεια. Οι σεισμοί του 1986 έπληξαν καίρια το γηρασμένο πια κτηριακό συγκρότημα και δρομολόγησαν την οριστική παύση της λειτουργίας του.
Αυτό το κτήριο λοιπόν εδώ και πολλά χρόνια παραμένει εγκαταλειμμένο και αποτελεί καταφύγιο είτε για άστεγους, είτε για περιθωριακά άτομα, ενώ υπάρχουν και αυτοί που βλέπουν το εσωτερικό του σαν χώρο έκφρασης. Έτσι εκεί δημιουργούν γκράφιτι αλλά κάνουν και φωτογραφίσεις.
Το εν λόγω κτήριο έχει αγοραστεί από τον κ. Καρυπίδη επιχειρηματία με σκοπό να το μετατρέψει σε ξενοδοχείο, κάτι που με τις παρούσες συνθήκες μοιάζει με εξωπραγματικό, όμως πρόσφατα ο ιδιοκτήτης του κτηρίου σε συνάντηση που είχε με το Δήμαρχο Καλαμάτας στη Θεσσαλονίκη, όπου εδρεύει η εταιρεία του, έδειξε ότι το θα υπάρξουν σύντομα θετικές εξελίξεις.
Το “Θ” βρέθηκε στο κτήριο χθες το μεσημέρι και μέσα από φωτογραφίες θα σας μεταφέρουμε αυτά που αντικρίσαμε.
Η πρώτη εικόνα που συναντάς μπαίνοντας στο κτήριο είναι αμέτρητα πλαστικά μπουκάλια από κρασί, σημάδι που δείχνει ότι υπάρχει ζωή
Η αρχική υποψία επιβεβαιώνεται με μια εικόνα που σοκάρει. Απλωμένα ρούχα σ’ ένα βρώμικο χώρο με τη μυρωδιά από τα ούρα να σε τρέπει σε φυγή
Πέρα από τη βρώμα που επικρατεί παντού και τους γραμμένους τοίχους υπάρχουν κάποια σημεία που σε κάνουν να αισθάνεσαι ότι από τη γωνία θα εμφανιστεί κάποιος εργαζόμενος και θα βάλει μπρος στις μηχανές
Σπρέι για γκράφιτι που έχουν μείνει στο εσωτερικό, δείχνουν ότι στο σημείο πρόσφατα νέοι έδωσαν το δικό τους χρώμα
Το ασανσέρ που κάποτε έδινε ζωή στο κτήριο έχει καταντήσει ένα επικίνδυνο φρεάτιο
Στην ταράτσα του κτηρίου η θέα σου κόβει την ανάσα. Από τη μια όλη η Καλαμάτα και από την άλλη το κενό, αφού πλέον κάγκελα ή προστατευτικά δεν υπάρχουν.
Μία από τις πολλές μηχανές του κτηρίου παραμένει ακόμα υγρή. Νομίζεις ότι αν πατηθεί ένα κουμπί θα ξεκινήσει και πάλι να δουλεύει.
Ακόμα ένα σημείο που υπάρχουν ρούχα και παπούτσια. Οι άνθρωποι που έχουν περάσει κατά καιρούς από το κτήριο ή ζουν ακόμα μέσα είναι εκατοντάδες
Μια γενική άποψη ενός ορόφου και οι πολλές τρύπες που υπάρχουν στο δάπεδο. Προφανώς από εκεί στο παρελθόν περνούσαν σωλήνες.
Ελπίζουμε άμεσα να ξεκινήσουν οι εργασίες και από φάντασμα που είναι τώρα, να γίνει στολίδι για το λιμάνι της πόλης.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
Φωτογραφίες: Στασινός Μουτσούλας
