Διαμαρτυρία από τη ΓΑΙΑ για το Κ.Υ. Μεσσηνιακής Μάνης

Διαμαρτυρία από τη ΓΑΙΑ για το Κ.Υ. Μεσσηνιακής Μάνης

Βεβαίως η λιτότητα συνεχίζεται, βεβαίως με κάθε σταγόνα γίνεται επαχθέστερη γιατί προστίθεται στην ήδη υπάρχουσα, βεβαίως θα έχει διάρκεια σε μεγάλο βάθος χρόνου. Σαρκάζει τόσο τα περί του αντιθέτου η όποια αισιοδοξία της κυβέρνησης όσο και οι υποσχέσεις της «εν αναμονή κυβέρνησης» ότι μπορεί να μας απαλλάξει από κάθε κλαυθμό και οδυρμό, στεναγμό και λύπη.
Ένας από τους τομείς που έχουν φτάσει στο…αμήν, είναι αυτός της υγείας. Βέβαια, μπορεί στη Μεσσηνία να βλέπουμε όλοι την κατάσταση στο Γενικό Νοσοκομείο Καλαμάτας, η οποία βελτιώνεται συνέχεια, αλλά αυτή είναι μόνο μια ελάχιστη εικόνα.
Στην περιφέρεια του Νομού τα πράγματα είναι αφημένα στον…πατριωτισμό όσων γιατρών και νοσηλευτικού προσωπικού έχει απομείνει, αλλά και σε ορισμένες ομάδες εθελοντών, οι οποίες σβήνουν πυρκαγιές, προσπαθούν να σώσουν ανθρώπινες ζωές.
Μια τέτοια ομάδα είναι και η “ΓΑΙΑ” στη Δυτική Μάνη. Προχθές, το πρωί τα μέλη της αποφάσισαν να διαμαρτυρηθούν για την κατάσταση που επικρατεί στο Κέντρο Υγείας Μεσσηνιακής Μάνης (Αγίου Νικολάου), προχωρώντας σε συμβολικό αποκλεισμό του δρόμου στην Καρδαμύλη, αλλά και προσπαθώντας να αφυπνίσουν και να…σηκώσουν τους συμπολίτες τους από τον καναπέ τους.
Βέβαια, το πρόβλημα στο Κέντρο Υγείας της περιοχής δεν δημιουργήθηκε σήμερα. Είναι προϊόν που έρχεται από τα βάθη του χρόνου. Ο κόμπος όμως έφτασε στο χτένι.
 
 
“Μπλόκο στην κυκλοφορία  – δικαίωμα στην υγεία” 
“Η Eθελοντική ομάδα της ΓΑΙΑ προσκαλεί όλους τους δημότες της Δυτικής Μάνης, το Σάββατο 3/6/17, στις 10π.μ., στην Καρδαμύλη στο Γυμνάσιο, στα πλαίσια ενημέρωσης των πολιτών και των παραθεριστών με κεντρικό σύνθημα: “Μπλόκο στην κυκλοφορία-  δικαίωμα στην υγεία”.
Και συνεχίζει: “Δώστε το παρόν για μια δυναμική διαμαρτυρία. Με σκεπτικό την ασφάλεια των πολιτών και επισκεπτών του δήμου μας. Με μοναδικό κίνητρο την διαφύλαξη της ζωής, ενημερώνουμε για την τραγικότητα του Κέντρου Υγείας Μεσσηνιακής Μάνης. Το κέντρο υγείας παρά τις υπερπροσπάθειες των λίγων εναπομεινάντων ιατρών και των εθελοντών της ΓΑΙΑ, αδυνατεί να παρέχει υγειονομική περίθαλψη.
Στα δεκάδες σοβαρά περιστατικά υγείας τη βδομάδα, των συχνών οδικών ατυχημάτων της θερινής περιόδου, οι 4 ιατροί και οι εθελοντές της ΓΑΙΑ, βρίσκονται στη δυσμενή θέση να μη μπορούν να βοηθήσουν πολίτες κι επισκέπτες.
Διεκδικούμε το αυτονόητο, την υγεία μας. Διεκδικούμε άμεση επίλυση. Απαιτούμε να μη χαθεί άλλη ζωή. Απαιτούμε αξιοπρέπεια. Ο αγώνας σύσσωμων των πολιτών Δυτικής Μάνης δεν θα σταματήσει μέχρι να εισακουστούμε, ενωμένοι και συσπειρωμένοι”. Αυτό έλεγε η πρόσκληση της ομάδας που είχε μοιραστεί στους πολίτες.
 
Αμ΄ έπος αμ΄ έργον 
Χθες το πρωί, μέλη και φίλοι της εθελοντικής ομάδας πραγματοποίησαν τη διαμαρτυρία τους. Το “Θάρρος” επικοινώνησε με το συντονιστή της προσπάθειας, Κώστα Ξυδέα, για μια ενημέρωση από πρώτο χέρι.
“Όλοι γνωρίζουμε ότι η απαράδεκτη κατάσταση που βιώνουμε έρχεται από παρελθόν. Τους τελευταίους μήνες, μη ανεχόμενοι τη διαιώνισή της, το αποφασίσαμε να τη γνωστοποιήσουμε και πάλι προς όλους τους εμπλεκόμενους με το θέμα. Έγγραφα, συζητήσεις, υποσχέσεις. Κι όλα αυτά μια και γνωρίζαμε ότι το επόμενο διάστημα το Κέντρο Υγείας θα… ερημώσει από γιατρούς. Σήμερα, από τους 11 γιατρούς που έπρεπε να είχε έχουν απομείνει τέσσερις και οσονούπω θα υπάρχουν μόνο τρεις! Καταλαβαίνετε ότι με τέτοια νούμερα δεν μπορεί να προσφερθεί καμία ουσιαστική ιατρική βοήθεια. Μάλιστα, υπάρχει κι ένα πλήρες εξοπλισμένο ασθενοφόρο που…αραχνιάζει, λόγω νομικού κωλύματος!
Από την πλευρά μας, προσπαθούμε να κάνουμε ό,τι μπορούμε, αντικαθιστώντας, επί της ουσίας, το κράτος. Τρέχουμε να σβήσουμε φωτιές, προσπαθούμε να σώσουμε ανθρώπινες ζωές. Με τα φυσικά φαινόμενα είναι διαφορετικά. Δεν μπορούμε, όμως, να γίνουμε και γιατροί. Τα χέρια μας είναι γεμάτα αίματα από συνανθρώπους μας, που άλλους χάσαμε, άλλους καταφέραμε να κρατήσουμε στη ζωή. Ειλικρινά, είναι πολύ βαρύ το φορτίο που σηκώνουμε και οι ώμοι μας δεν αντέχουν άλλη κρατική αναλγησία”.
Αυτά μας είπε, χθες, ο κ. Ξυδέας. Κάποτε πρέπει να μιλήσει έμπρακτα και το κράτος…

Του Αντώνη Πετρόγιαννη