Καλαματιανοί ποιητές που ύμνησαν τον όμορφο τόπο μας που λέγεται Καλαμάτα

Η ΠΑΛΙΑ ΚΑΛΑΜΑΤΑ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΦΑΚΟ

Για την ιστορία της πόλης:
Βασίλης Ι. Μανιάτης

Συνεχίζει και σήμερα την ενημερωτική του αποστολή ο φωτογραφικός φακός μας, δείχνοντας – όπως πάντα – εικόνες από γεγονότα, τοποθεσίες και πρόσωπα που πέρασαν και άφησαν πίσω τους ιστορικές σελίδες στο βιβλίο της παλιάς μας Καλαμάτας.
Το σημερινό μας θέμα είναι οι Καλαματιανοί ποιητές, που με το χάρισμα της τέχνης του λόγου ανέδειξαν το ελληνικό πνεύμα και ύμνησαν τον όμορφο τόπο μας που λέγεται Καλαμάτα.
Ένα αφιέρωμα μνήμης και τιμής στους ανθρώπους που γεννήθηκαν στον τόπο μας και που με το μεγαλείο της ποίησης τίμησαν την Καλαμάτα, το πανελλήνιο και όχι μόνο!

ΚΑΙΤΗ ΜΑΚΡΟΠΟΥΛΟΥ – ΑΛΕΙΦΕΡΗ

«Μύρια τα κάλλη σου, τρανή
ωραία Καλαμάτα,
σαν τι τραγούδι να σου βρω
γι’ αυτήν την ομορφιά;

Μα και το κάστρο στο βοριά
των Ιπποτών λημέρι
ποιος τάχα θα το μελετάει
όσο καιρό θα ζει;
και τόσα άλλα όμορφα
της Καλαμάτας μέρη
ποιος θα τ’ αναθυμίζεται
ποιος θα τα νοσταλγεί…»

Η ποιήτρια Καίτη Μαυροπούλου – Αλειφέρη αγάπησε τον τόπο μας όσο κανένας. Οι ποιητικές της συλλογές: «Χίμαιρες και καταιγίδες» το 1954, «Το ηλιοβασίλεμα» το 1955, «Πολιτείες που ξαναζούν» το 1960, «Ανάμεσα στον κόσμο» και περίπου ακόμα 20 συλλογές ποιημάτων της, αναδεικνύουν τον εσωτερικό κόσμο της, τις χαρές και τις λύπες μιας πονεμένης ερωτικά ζωής, αλλά και την ιδιαιτερότητά της, αφιερωμένη στις ομορφιές της πατρίδας της, Καλαμάτας.
Γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1915 και πέθανε το 1992.

Υ.Γ.: Ο γράφων το παρόν τη γνώριζε προσωπικά και είναι κάτοχος όλης της ποιητικής της συλλογής.

ΤΙΛΛΑ ΜΠΑΛΗ (1900-1970)

Η ποιήτρια Τίλλα (Ευσταθία) Μπαλή γεννήθηκε στην Καλαμάτα το 1900. Κόρη του Γεωργίου Μπαλή, ο οποίος ήταν έμπορος καπνών και ιδιοκτήτης του νερόμυλου που είχε εγκαταστήσει στη δυτική πλευρά του ποταμού Νέδοντα, τελείωσε στην Καλαμάτα το Γυμνάσιο και σε νεαρή ηλικία ασχολήθηκε με τη ζωγραφική, τη μουσική, την απαγγελία και την ποίηση.
Ταξίδεψε σε πολλά μέρη της Ελλάδας και στο εξωτερικό, Μ. Ασία, Σμύρνη, Ρώμη και Παρίσι, τα οποία διεύρυναν τους ορίζοντές της στην ομορφιά της τέχνης.
Το 1936 γύρισε στην Αθήνα και άρχισε να δημοσιεύει τα ποιήματά της στα περιοδικά «Πνευματική Ζωή», «Νέα Εστία», «Νεοελληνικά γράμματα» κ.ά., από τα οποία πολλά μεταφράστηκαν στα ιταλικά και αγγλικά.
Εξέδωσε τις εξής ποιητικές συλλογές:
«Ήχοι και απόηχοι» το 1938, «Ειρμοί» το 1940, «Πυράκανθοι» το 1943, «Λυγρά Σήματα» το 1946, «Εφύμνια» το 1949, «Ερημική τριλογία» το 1954, «Ελεγείες» το 1957, «Εκμαγεία και ανάγλυφα» το 1960.
Το Νοέμβριο του 1959 κέρδισε την πρώτη θέση και το χρυσό μετάλλιο του διαγωνισμού «Πόλις των Αθηνών».
Στα 45 της χρόνια παντρεύτηκε έναν αξιόλογο άνθρωπο. Ήταν ο συνεπώνυμός της Απόστολος Μπαλής (1885-1958), γενικός αρχίατρος του κράτους, τιμημένος μ’ ένα πλήθος αριστείων ανδρείας.
Η συμπατριώτισσά μας, Τίλλα Μπαλή, υπήρξε μια βαθιά φιλοσοφημένη ποιητική παρουσία. Εισήγαγε ένα καινούργιο κλίμα στον ποιητικό χώρο και τούτο, γιατί η ποίησή της είναι σύγχρονη, βγαλμένη από τα ίδια σπλάχνα της εποχής που ζούμε.
Μέσα απ’ τα προβλήματα των ανθρώπων, το άγχος, τις λύπες και τις χαρές και τον αγώνα της καθημερινής πραγματικότητας. Έχει εκδώσει 7 βιβλία ποιημάτων, τα οποία θεωρούνται από τους κριτικούς και λογοτέχνες αριστουργήματα λογοτεχνίας.
Και να τι έγραψε για την παρουσία των ανθρώπων πάνω στη γη:
«Είμαστε οι ταξιδιώτες της αναμονής
στο σταθμό της σύντομης συνάντησης
καθώς διασταυρώνονται τα τραίνα
άλλα επάνω, άλλα κάτω
κι όλοι στην ίδια οδό…»
Πέθανε το 1970. Δυστυχώς, η μοναξιά και η μελαγχολία ήταν οι σύντροφοί της στα τελευταία χρόνια της ζωής της.

Υ.Γ. Ιστορική λεπτομέρεια: Αδελφή της Τίλλας Γ. Μπαλή ήταν η Ελένη Γ. Μπαλή, σύζυγος του γιατρού δερματολόγου της πόλης μας Χρήστου Μπιζίμη.