«Κόντρα» μεταξύ δύο πολιτικών, κατά τη δική μου (τουλάχιστον) λογική, υφίσταται όταν υπάρχει «διαξιφισμός». Όταν, δηλαδή, ο ένας ασχολείται με τον άλλον και το ανάποδο…
Στην προκειμένη περίπτωση, εγώ δε βλέπω να υπάρχει καμία «κόντρα», αλλά μόνο «κόμπλεξ». Έτσι λέγεται όταν μόνο ένας έχει πρόβλημα με τον άλλον, και «στοχοποιεί» μάλιστα μια ολόκληρη περιοχή.
Ειλικρινά, δε θυμάμαι και αν κάνω λάθος ευχαρίστως να το παραδεχθώ, ποια ήταν η τελευταία φορά που ο πρώην πρωθυπουργός Αντώνης Σαμαράς ασχολήθηκε με τον υπουργό Εθνικής Άμυνας, Πάνο Καμμένο…
Φυσικά, υπάρχει «πολιτική» διαφορά μεταξύ τους, αλλά ως εκεί. Το να «εξαπολύει» επίθεση σε θεσμούς, πρόσωπα και «σύμβολα», όπως το στρατόπεδο, ολόκληρης της Μεσσηνίας ο υπουργός Εθνικής Άμυνας, επειδή έχει «πρόβλημα» με τον Αντώνη Σαμαρά, δεν αποδεικνύει μόνο «κόμπλεξ»… αλλά μεγάλο «κόμπλεξ».
Προφανώς, έτσι πιστεύει ότι θα δικαιολογήσει το κλείσιμο του στρατοπέδου… και θα το αποδεχτεί με «τύψεις» η τοπική κοινωνία, επειδή οι βουλευτές της έκαναν «ρουσφέτια», λες και στα υπόλοιπα στρατόπεδα της χώρας πήγαιναν μόνο με «κλήρωση»…
Ας σοβαρευτούμε κάπου… Δεν είμαι απ’ αυτούς που πιστεύουν ότι πάση θυσία πρέπει να μείνει ανοιχτό το στρατόπεδο (αν και θεωρώ ότι έχει σοβαρά επιχειρήματα), καθώς δε με βρίσκει σύμφωνο το «μοντέλο ανάπτυξης» της ελληνικής επαρχίας με αχρείαστα πανεπιστήμια και στρατόπεδα…
Αλλά, επιτέλους, αν θέλουμε να ασχοληθούμε με το θέμα, ας το συζητήσουμε σοβαρά και ας αφήσουμε τους «αντιπερισπασμούς». Ούτε να «παίζουμε» το παιχνίδι του οποιουδήποτε πολιτικού στις πλάτες ολόκληρης της Μεσσηνίας…
Κ. Γαζ.
Το στρατόπεδο δεν το κλείνει καμία «κόντρα», ο Καμμένος το κλείνει…
