Θανάσης Βισκαδουράκης: «Η χώρα μας είναι σε τέλμα, σε απραξία, σε μια βλακώδη εγωιστική κατάσταση, αφού δεν έχουμε το θάρρος να βλέπουμε την αλήθεια, δεν αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας»
*Δείτε εδώ τα ονόματα των τυχερών, που κέρδισαν προσκλήσεις για την αποψινή παράσταση από το «Θάρρος»
Δέκα χρόνια τώρα η παράσταση Caveman «σπάει» ταμεία και όσοι την έχουν παρακολουθήσει, δηλώνουν εντυπωσιασμένοι. Τα τελευταία δύο χρόνια τα ηνία της έχει αναλάβει ο γνωστός ηθοποιός Θανάσης Βισκαδουράκης, ο οποίος σήμερα, Δευτέρα, θα βρεθεί στο Πνευματικό Κέντρο Καλαμάτας για να μας παρουσιάσει το δικό του Caveman. Ναι μεν η παράσταση «έχει ξανανέβει» στην πόλη, με άλλους ηθοποιούς στον πρωταγωνιστικό ρόλο, αλλά σίγουρα πολλοί είναι αυτοί που δεν την έχουν δει, ενώ επίσης πολλοί θα θελήσουν να την ξαναδούν.
Το «Θάρρος» μίλησε με τον Θανάση Βισκαδουράκη λίγο πριν βρεθεί στην Καλαμάτα για την παράσταση και όχι μόνο…
-Caveman: Μια παράσταση που συνεχίζεται με επιτυχία και κερδίζει το κοινό… Ποιο θεωρείτε ότι είναι το μυστικό της επιτυχίας;
Νομίζω ότι είναι ένα πολύ δυνατό κείμενο, έξυπνο, εύστοχο, που δείχνει πολύ όμορφα τις αντιθέσεις των δύο φύλων, αρσενικού και θηλυκού, με τρόπο διασκεδαστικό και όχι δεικτικό.
-Ο πρωταγωνιστής είναι και ο μοναδικός ηθοποιός σε όλη την παράσταση. Πόσο δύσκολο είναι για εσάς αυτό;
Είναι ένας πολύ δύσκολος ρόλος, αφού είναι απαιτητικός, προκλητικός, απογειωτικός. Σε καλεί να ξεπεράσεις τον ίδιο σου τον εαυτό και τις ανασφάλειές σου.
Μιλάμε για ένα δίωρο μονόλογο, τον οποίο χαρακτηρίζω κωμικό εφιάλτη, που απαιτεί εγρήγορση, ετοιμότητα, ευστροφία, πλαστικότητα, καθώς και ηχητικές και σωματικές αντοχές. Ένας ρόλος που ή σώνεσαι και απογειώνεσαι ή θαλασσοπνίγεσαι χωρίς να υπάρχει μέση λύση.
-Η παράσταση παίζεται επί 10 χρόνια, ενώ εσείς την έχετε αναλάβει τα δύο τελευταία. Η σύγκριση με τους προκατόχους σάς αγχώνει;
Είναι κάτι πολύ δύσκολο, δεν μπορείς να αναλάβεις εύκολα τα ηνία αυτού του ρόλου, ειδικά όταν οι προκάτοχοί σου είναι σπουδαίοι ηθοποιοί.
Αν έχεις, όμως, πίστη στον εαυτό σου, καλούς συνεργάτες, ταλέντο και, κυρίως, κάνοντας πολύ προσωπική δουλειά… Ενδεικτικά να σας αναφέρω ότι εγώ ασχολιόμουν με αυτό το ρόλο 6 ώρες καθημερινώς. Τον αγάπησα πολύ και αποτελεί μέρος του εαυτού μου. Όπως είχα αγαπήσει τον Μουγκό, τον Σπίθα, έχω αγαπήσει και το Σωτήρη. Γι’ αυτό νομίζω ότι δεν είναι τυχαία η ανταπόκριση του κοινού στην παράσταση. Έτσι κι εγώ παίρνω δύναμη να συνεχίσω να ονειρεύομαι και να αγαπώ αυτή τη δουλειά που κάνω.
-Ο Caveman επιχειρεί να φωτίσει τις σχέσεις των δύο φύλων και να ανακαλύψει το μυστικό της συμβίωσης, αναφέρει η περιγραφή του έργου. Τελικά, καταφέρνει να ρίξει αυτό το φως;
Ναι, το φως μάλιστα ρίχνεται πολύ όμορφα, διασκεδαστικά, όχι δεικτικά όπως σας είπα και πριν.
Παρουσιάζει απλά την αλήθεια μας, το πώς σκεφτόμαστε και το πώς συμπεριφερόμαστε. Το τι λένε οι άντρες και τι εννοούν, όπως και οι γυναίκες. Άνετα αυτή η παράσταση μπορεί να προταθεί ως μια εναλλακτική μέθοδος ψυχοθεραπείας, αφού έχει ευεργετικές επιπτώσεις στις ψυχές των θεατών.
-Ο Caveman εμφανισιακά θυμίζει κάτι από ζούγκλα και Survivor…
Θεωρώ ότι ο Caveman δεν έχει καμία σχέση με το Survivor. Ο Caveman μιλά για τις ανθρώπινες σχέσεις και την αέναη πάλη των δύο φύλων, μιλά και στηρίζει τις σχέσεις και το γάμο και πόσο όμορφο είναι να συμβιώνεις με τον άνθρωπό σου και να γεράσεις μαζί του.
Από την άλλη, το Survivor είναι ένα αμιγώς τηλεοπτικό, αγωνιστικό reality, με έναν να κερδίζει τα λεφτά, με τους παίκτες να έρχονται αντιμέτωποι με αγωνιστικά αθλήματα, ίντριγκες, έπαθλα, ασυλίες κ.λπ.
Εγώ, πάντως, το βλέπω μετά χαράς με συνοδεία Pop- Corn.
-O Θ. Βισκαδουράκης θα συμμετείχε σε αυτό;
Κανείς δεν ξέρει, πάντως νομίζω ότι θα πήγαινα.
-Θεωρείτε ότι είναι ένα κοινωνικό φαινόμενο όλο αυτό;
Δεν ξέρω αν είναι ένα κοινωνικό πρόσκαιρο φαινόμενο, αλλά η ψυχική, σωματική και πνευματική εξάντληση των μνημονιακών χρόνων, με όλο αυτό το βάλτωμα που ζούμε, τη μιζέρια και την άποψη ότι όλοι μας περιγελούν και μας κοροϊδεύουν, έστρεψαν την ελληνική κοινωνία στο να απολαμβάνει το Survivor και καλά κάνει. Δείχνει, άλλωστε, ωραία τοπία, δέντρα, βουνά, αμμουδιές, ωραίους ανθρώπους, ανταγωνισμό, ίντριγκες, πείνα, έπαθλα κ.λπ.
Ας μην ξεχνάμε ποτέ ότι όλοι έχουμε στα χέρια μας το περιβόητο τηλεκοντρόλ, επομένως τα πολλά λόγια είναι φτώχεια.
-Παρ’ όλη την κρίση τα θέατρα της Αθήνας συνεχίζουν να έχουν κόσμο. Ένα σχόλιο για αυτό;
Και τα θέατρα αγωνίζονται, όπως όλη η ελληνική κοινωνία, με άλλα να κερδίζουν στις εισπράξεις και άλλα να χάνουν. Ένας φίλος μου που ασχολείται με τα θέατρα λέει ότι, αν θέλεις να χάσεις λεφτά, είναι καλό να επενδύσεις στο θέατρο. Πάντως, υπάρχουν παραστάσεις για όλα τα γούστα, οπότε το κοινό μπορεί να αποφασίσει.
-Κατά τη γνώμη σας, ο ηθοποιός πρέπει να περνά μηνύματα στο κοινό, ειδικά αυτά τα χρόνια, ή απλά πρέπει να το κάνει να «ξεχαστεί»;
Η άποψή μου είναι ότι πρέπει να κάνω σωστά τη δουλειά μου, να είμαι συγκεντρωμένος στο ρόλο μου και να τον υπηρετώ με σοβαρότητα. Πρέπει να σέβεσαι το έργο, τους θεατές και, φυσικά, το θέατρο και τους συνεργάτες σου.
Για μένα ο σκοπός του θεάτρου είναι να ανοίγει δρόμο προς τον ίδιο τον εαυτό του ηθοποιού και μετά για τους υπόλοιπους, αφού το θέατρο είναι μαγικό, ένας τόπος αλχημείας και αισθημάτων.
Εν ολίγοις, πρέπει να αφήσουμε το θεατή να ξεχαστεί, να ταξιδέψει και ας αποφασίσει μόνος του τι θέλει το έργο να του περάσει.
-Σε παλιότερη συνέντευξή σας είχα διαβάσει ότι μέχρι και πράγματα από τα σκουπίδια είχατε μαζέψει για να ζήσετε. Μια εικόνα που πλέον βλέπουμε καθημερινά. Είστε αισιόδοξος ότι θα αλλάξει κάτι;
Είμαι πολύ αισιόδοξος, θέλουμε-δε θέλουμε θα αλλάξουμε, απλώς θα περάσουν πολλά χρόνια, κάποιοι όμως θα πληρώσουν πολύ ακριβά αυτή τη νύφη, αυτή την ατάλαντη τρέλα των πολιτικών.
Η χώρα μας είναι σε τέλμα, σε απραξία, σε μια βλακώδη εγωιστική κατάσταση, αφού δεν έχουμε το θάρρος να βλέπουμε την αλήθεια, δεν αναλαμβάνουμε τις ευθύνες μας.
Πλέον έχουμε χάσει την αυτοκυριαρχία μας, τη συμπόνια, την αγάπη και την αλληλεγγύη, δεν πονάμε, δεν έχουμε ενδιαφέροντα, έχουμε γίνει φυγόπονοι, παρτάκηδες και μονίμως φωνακλάδες.
-Τι θα λέγατε, τέλος, σε ένα νέο που θέλει να γίνει ηθοποιός;
Θα του συνιστούσα υπομονή, επιμονή, αντοχές, να μελετά, να παρακολουθεί, να παρατηρεί, φυσικά να χαμογελά και, τέλος, να πράττει πιο πολύ από το να κάνει απλά κριτική και ο χρόνος θα δείξει.
Αν ξεκινήσει, πάντως, πιστεύοντας ότι θα πεινάσει, σίγουρα θα αποτύχει, δεν πρέπει να σκέφτεται πρώτα τα λεφτά.
-Ένα μήνυμα προς τους αναγνώστες μας για την αυριανή παράσταση;
Θέλω να πω στους αναγνώστες σας ότι είναι μια πολύ όμορφη παράσταση, διασκεδαστική, με πολύ χιούμορ και αγάπη. Διαφέρει από τους προκατόχους μου που είχαν αυτό το ρόλο, αφού εγώ έχω προσθέσει περισσότερη μουσική, πιο πολλά φώτα και κατεβαίνω στον κόσμο, περιμένω τις ατάκες του, αφού του θέτω ερωτήματα. Δεν είναι τυχαίο που έχει αντέξει τόσα χρόνια αυτή η παράσταση και, μάλιστα, κάθε χρόνο πάει και καλύτερα.
Θα ήθελα την ημέρα που θα είμαι στην Καλαμάτα, να υποσχεθώ ότι θα είναι μια ιδιαίτερη μέρα για τους Καλαματιανούς, θα ήθελα να τιμήσουν την παράσταση κι εμένα και να ξέρουν ότι εγώ θα τους τιμήσω διπλά. Θα ιδρώσω τη φανέλα μου πάνω στη σκηνή, θα προσφέρω γέλιο, θα βάλω το κοινό να σκεφτεί και στο τέλος περιμένω την κριτική και την επικοινωνία μαζί του.
Θα είναι ένα ωραίο βράδυ, προτρέπω το κοινό της Καλαμάτας να αφήσει για λίγο το σπίτι του, να κλείσει λίγο την τηλεόραση και να έρθει στο θέατρο.
Λίγα λόγια για την παράσταση
Η επιτυχία “Caveman” του Rob Becker επιστρέφει στο Δημοτικό Πνευματικό Κέντρο στην Καλαμάτα τη Δευτέρα 8 Μαΐου στις 9.30 το βράδυ. Στο ρόλο του Caveman, σ’ έναν από τους πιο επιτυχημένους θεατρικούς ρόλους των τελευταίων δεκαετιών, ο Θανάσης Βισκαδουράκης.
Ο Caveman είναι πλέον ένα σύμβολο και ήταν η αιτία να αναπροσδιοριστούν οι σχέσεις των ζευγαριών και να αντιληφθούν ότι το μυστικό της συμβίωσης κρύβεται στην κατανόηση της διαφορετικότητας ανδρών και γυναικών…
Όλοι μέσα μας κρύβουμε έναν Caveman και αυτός είναι ο λόγος της απόλυτης ταύτισης με τον ήρωα. Μέσα από τα δικά του μάτια συνειδητοποιήσαμε αυτά που ήταν μπροστά στα δικά μας μάτια… Ο Caveman είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι του εαυτού μας και γι’ αυτό παραμένει εδώ και μια δεκαετία πρώτος στην αγάπη των θεατών…
ΣΥΝΤΕΛΕΣΤΕΣ
Μετάφραση: Ερατώ Τάττη
Σκηνοθεσία: Γιώργος Οικονόμου
Διασκευή: Αναστασία Παπαστάθη
Σκηνικά – Κουστούμια: Ειρήνη Παγώνη
Μουσική: Πάνος Φορτούνας
Παραγωγή: Θέατρο Coronet & Mogul Theater
Εισιτήρια: 10 ευρώ προπώληση (λήξη προπώλησης μία ημέρα πριν από την παράσταση, στο ταμείο του Πνευματικού Κέντρου, τηλ. 27210-87902)/ 12 ευρώ ταμείο/ 10 ευρώ φοιτητικά/ανέργων.
Του Παναγιώτη Μπαμπαρούτση
