Σε οργανωτικό…αναβρασμό βρίσκεται αυτή την περίοδο η Κοινωφελής Επιχείρηση “Φάρις”, ο βασικότερος πολιτιστικός βραχίονας του δήμου Καλαμάτας. Κι αυτό όχι γιατί ετοιμάζεται για το μέλλον της χρηματοδότησης του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού Καλαμάτας ή την οργανωτική δομή που θα πρέπει να λάβει το Μέγαρο Χορού, ώστε να δώσει, επιτέλους, την πολυεπίπεδη προτιθέμενη αξία στην Καλαμάτα.
Η “Φάρις” έχει σοβαρότερα ζητήματα να λύσει αυτή την περίοδο, όπως είναι η άψογη διοργάνωση του Καρναβαλιού. Χωρίς να παραβλέπουμε την όποια τουριστική αξία της συγκεκριμένης διοργάνωσης, τα παραπάνω θέματα θεωρούμε ότι είναι σοβαρότερα.
Το πρώτο καμπανάκι το “κτύπησε” ο επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας στο Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας Βασίλης Κοσμόπουλος, όταν επισήμανε ότι η απρόσκοπτη χρηματοδότηση του Διεθνούς Φεστιβάλ Χορού ολοκληρώνεται φέτος, και, επομένως, ήδη η “Φάρις” και η Δημοτική Αρχή θα έπρεπε να σχεδιάζουν για το μέλλον μιας εκδήλωσης, που, αν μη τι άλλο, έκανε γνωστή την πόλη και έξω από τα σύνορα της χώρας μας. Περί αυτού όμως δεν υπάρχει καμία είδηση από τη Δημοτική Αρχή. Μάλλον, πορεύεται με το δόγμα ότι “έχουμε χρόνο” μπροστά μας…
Από την άλλη, στο… σκοτάδι βρίσκεται και η υπόθεση με το οργανωτικό σχήμα που θα πρέπει να έχει το Μέγαρο Χορού, ώστε να μπορεί να λειτουργήσει και να προγραμματίσει όλα αυτά που πρέπει να γίνουν στους χώρους του κτηρίου.
Σε μία από τις συνεντεύξεις της, η πρώην καλλιτεχνική διευθύντρια Βίκυ Μαραγκοπούλου είχε σημειώσει μεταξύ άλλων: “Αυτό που θα ονειρευόμουν θα ήταν το Φεστιβάλ να έρχεται ως μία κορύφωση μιας σταθερής παρουσίας του χορού στην πόλη, μακροχρόνιες φιλοξενίες Ελλήνων και ξένων καλλιτεχνών για παραγωγή έργου «residencies», να δίνει στέγη ιδιαίτερα στον ελληνικό χορό, καθώς, και να εκπονούνται περισσότερα προγράμματα και δραστηριότητες που θα εμπλέκουν δημιουργικά την κοινότητα της πόλης.
Κάτι που οι καινούργιες συνθήκες και υποδομές στην Καλαμάτα, με το Μέγαρο Χορού, το επιτρέπουν. Βέβαια, θα το θεωρούσα μεγάλο πλήγμα αν κάποια στιγμή δεν θα είχαμε τη δυνατότητα να βλέπουμε και τους μεγάλους καλλιτέχνες, την αφρόκρεμα της διεθνούς σκηνής στο Φεστιβάλ”.
Σε μια άλλη ερώτηση για το Μέγαρο Χορού- στην ίδια συνέντευξη- είχε σχολιάσει: “Είναι σχεδόν αυτονόητο ότι ένα τέτοιο Μέγαρο έχει τη δυνατότητα να στεγάσει όλες τις τέχνες και πολλές άλλες δραστηριότητες. Είναι ένα μεγάλο απόκτημα για την πόλη, τη γύρω περιοχή και ολόκληρη την Πελοπόννησο.
Κατά την εμπειρία μου θα μπορούσε και αυτό να γίνει, όπως το Φεστιβάλ Χορού, σημείο αναφοράς σε εθνικό και διεθνές επίπεδο. Το Μέγαρο Χορού Καλαμάτας χρειάζεται απαραίτητα ένα συνολικό καλλιτεχνικό όραμα και καλλιτεχνική ακεραιότητα και να είναι φιλόξενο σε όλες τις δημιουργικές δυνάμεις της πόλης, αλλά και εκτός αυτής να είναι ανοικτό και να απευθύνεται σε όλους.
Φαντάζομαι, λοιπόν, το Μέγαρο Χορού Καλαμάτας σαν έναν χώρο που θα είναι ζωντανός, δημιουργικός, σύγχρονος, με φαντασία, φιλικός και φιλόξενος στο κοινό και τους καλλιτέχνες. Ο διεθνής του δε χαρακτήρας να μην περιορίζεται μόνο σε φιλοξενίες ξένων καλλιτεχνών, αλλά να ενθαρρύνει και διεθνείς συνεργασίες.
Η μελέτη βιωσιμότητας της Εθνικής Τράπεζας είναι εύχρηστο εργαλείο για τη χρήση και προοπτική του Μεγάρου. Είμαι σίγουρη ότι είναι ένα εργαλείο για ένα πρώτο βήμα. Από εκεί και πέρα η πρόθεση, η τεχνογνωσία, η εξισορροπημένη διαχείριση, ο προβληματισμός και η ευρηματικότητα είναι αυτά που θα προσδώσουν σε αυτόν τον χώρο το στίγμα του”.
Οι απαντήσεις στα δύο μείζονα ζητήματα (Διεθνές Φεστιβάλ Χορού, Μέγαρο Χορού) αργούν να δοθούν, αλλά η Καλαμάτα δεν έχει χρόνο για χάσιμο…
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
