Εγκαινιάσθηκε στις 5 Δεκεμβρίου και θα συνεχιστεί μέχρι τις 16 του μήνα η Έκθεση Ζωγραφικής του συμπατριώτη μας, Σωτήρη Τζαμουράνη, στο χώρο του Πνευματικού Κέντρου Καλαμάτας.
Ο ζωγράφος, έχοντας αρχικά μαθητεύσει κοντά στον επίσης Καλαματιανό ζωγράφο Βαγγέλη Δράκο και αργότερα στην Αθήνα κοντά στο ζωγράφο Δημήτρη Γιαννουκάκη, ασχολείται επαγγελματικά με τη ζωγραφική πάνω από 40 χρόνια. Είναι μέλος του Επιμελητηρίου Εικαστικών Τεχνών Ελλάδος (Ε.Ε.Τ.Ε.) και έχει στο ενεργητικό του πολλές ατομικές εκθέσεις σε Καλαμάτα, Σπάρτη, Πύργο, Τρίπολη, Πάτρα, Παλαιό Φάληρο, Πειραιά και Αθήνα («Παρνασσός»). Επίσης, έχει συμμετάσχει σε πολλές ομαδικές εκθέσεις σε Ελλάδα και εξωτερικό, μετέχοντας στη Διεθνή Ένωση Καλών Τεχνών. Έχει τιμηθεί από τον αρχηγό ΓΕΝ, ναύαρχο Γούση, στο θωρηκτό πλοίο «Αβέρωφ», για την εργασία του στη θαλασσογραφία και την προσφορά του στο Πολεμικό Ναυτικό. Έργα του, επίσης, έχουν συμπεριληφθεί σε εκδόσεις έγκυρων λευκωμάτων για την Ελληνική Ζωγραφική.
Ο ζωγράφος Σωτήρης Τζαμουράνης, αν και γεννημένος στην Καλαμάτα, αποδεικνύει με το καλλιτεχνικό ταλέντο του τη σύνδεση και την αγάπη για τη φύση όλου του μεσσηνιακού χώρου και της Πελοποννήσου, αναδεικνύοντας τη γοητεία του, καθώς και την ιδιαιτερότητα του μανιάτικου τοπίου, ενώ προβληματίζεται για την ασταμάτητη ροή του χρόνου και προσπαθεί να διασώσει τις αγαπημένες σ’ αυτόν εικόνες και στιγμές από την ακατάλυτη φθορά του.
Θέματά του είναι θαλασσογραφίες, καραβογραφίες και τοπία της Πελοποννήσου και ιδιαίτερα της Μάνης. Στη συγκεκριμένη έκθεση περιλαμβάνονται οι ειδυλλιακοί ελαιώνες του μεσσηνιακού κάμπου και της περιοχής της Μάνης, που αποδίδονται με ευλαβική λεπτομέρεια, τα απέριττα λιμανάκια, οι όρμοι και οι μανιάτικες ακτές, ψαροκάικα και βάρκες σε ήσυχα ή φουρτουνιασμένα νερά. Απεικονίζονται οι διάφορες γεωργικές εργασίες και αποτυπώνεται ο καθημερινός μόχθος των ανθρώπων για την επιβίωση σε στεριά και θάλασσα (λιομάζωμα, πάτημα σταφυλιών, ψάρεμα κ.τ.λ.). Ακόμα, τα έργα απεικονίζουν την Καλαμάτα, γραφικά δρομάκια και γωνιές από μεσσηνιακά χωριά και κωμοπόλεις (Μεθώνη, Πύλο, Ναβαρίνο, Άγιο Ανδρέα, Φλομοχώρι), αρκαδικά τοπία και μανιάτικα χωριά (Κάμπο, Κάστρο Ζαρνάτας και Σταυροπήγιο, Καρδαμύλη, Κιτριές, Σελίνιτσα, Άγιο Δημήτριο, Λιμένι, Μίνα, Λάγια), καθώς και πολλούς μανιάτικους πύργους, – σωζόμενους και μη, απόδειξη της παντελούς έλλειψης κρατικής μέριμνας.
Δε λείπουν, τέλος, από την έκθεση οι γεμάτες θαλπωρή οικογενειακές σκηνές κοντά στο τζάκι, τα φρούτα και τα λουλούδια της μεσσηνιακής γης κ.ά.
Το έργο του Σωτήρη Τζαμουράνη δεν μπορεί να το δει κανείς μονοσήμαντα. Εκτός από την άρτια τεχνική του, μέσα από μια γοητευτική καλλιτεχνική γλώσσα, που σε γεμίζει συγκίνηση και ευαισθησία, μιλά για τη νοσταλγία άλλων εποχών, για την εποχή που ο μόχθος και οι θυσίες χωρίς αντίκρισμα αποτελούσαν την καθημερινότητα των ανθρώπων, για μια εποχή που το μέτρο της ανθρωπιάς της δεν έχει ίσως ακόμα αξιολογηθεί και εκτιμηθεί αρκετά από τους νεότερους.
Αξίζει να αναφερθεί πως ο γιος του Σωτήρη Τζαμουράνη, Δημήτρης Τζαμουράνης, είναι επίσης ζωγράφος, διάσημος στην Ευρώπη, ζει και δημιουργεί στη Γερμανία (Βερολίνο) και αυτόν τον καιρό εκθέτει έργα του στο Μουσείο Φρυσίρα στην Αθήνα.
Της Μαρίας Παρ. Σταθέα
Φιλολόγου-συγγραφέως
