Μικρό καλάθι αλλά… γεμάτο κράτησε χθες ο αναπληρωτής υπουργός Οικονομίας, Αλέξης Χαρίτσης, στη συνάντηση που είχε με κατοίκους των χωριών του Ταϋγέτου, στο καφενείο του Μπαρσίνικα, στην Κεντρική Αγορά Καλαμάτας. Άκουσε, κατέγραψε, έδωσε απαντήσεις στα αιτήματα των κατοίκων, αλλά με φειδώ, μέτρο και χωρίς εντυπωσιασμούς. Σαν να γνώριζε ότι και στο παρελθόν κυβερνήσεις και υπουργοί έταξαν… λαγούς με πετραχήλια, αλλά επί της ουσίας δεν έγινε το παραμικρό. Ή μάλλον έγινε. Ο Ταΰγετος και τα χωριά του εγκαταλείφθηκαν στην ερήμωση και την αδιαφορία.
Η χθεσινή συνάντηση είχε το χαρακτήρα διαλόγου και τη διάθεση για επίλυση προβλημάτων. Αφού πρώτα άκουσε όλους τους πολίτες, παραδέχθηκε ότι τα προβλήματα που δημιουργήθηκαν στα χρόνια της αδιαφορίας δεν μπορούν να λυθούν με κανένα μαγικό ραβδί.
Μάλιστα, με τις οικονομικές δυνατότητες που διαθέτει η χώρα το στοίχημα γίνεται ακόμα δυσκολότερο για όλους. Γι’ αυτό ζήτησε ιεράρχηση προβλημάτων, στοχοθεσία έργων που μπορούν να ξεκινήσουν, αλλά και πρωτοβουλίες από τους κατοίκους, οι οποίοι και θα είναι αυτοί που θα δείξουν το δρόμο για την κυβέρνηση.
Προχωρώντας σε μια αποτίμηση του διαλόγου, προέκρινε παρεμβάσεις στο οδικό δίκτυο των περιοχών, με μελέτες και προϋπολογισμούς, ώστε να μην υπάρχουν χρήματα που θα… αιωρούνται απλώς, ζήτησε συγκεκριμένη πρόταση για το ξυλοπριστήριο στην Αρτεμισία, το οποίο καταστράφηκε ολοσχερώς με τις πυρκαγιές του 2007, ενώ μίλησε και για ανάπτυξη του θεματικού τουρισμού. Πάνω απ’ όλα, όμως, ζήτησε τη δημιουργία ενός Φορέα Διαχείρισης του Ταϋγέτου, έτσι ώστε να συγκεντρώσει τα προβλήματα και «να μας τρέχει για τη λύση τους», όπως σημείωσε χαρακτηριστικά.
Πριν φτάσουμε στο «δια ταύτα» του υπουργού, υπήρξαν ουσιαστικές παρεμβάσεις τόσο από τους κατοίκους και τους φορείς όσο και από τη βουλευτή του ΣΥΡΙΖΑ Μεσσηνίας, Γιώτα Κοζομπόλη, που παρευρέθη στη συνάντηση.
Η πολύχρονη αδιαφορία για τα χωριά του Ταϋγέτου φάνηκε από την πρώτη παρέμβαση των κατοίκων. Όπως ειπώθηκε, από το 1980 είχε δημιουργηθεί μια επιτροπή η οποία θα προσπαθούσε να απαντήσει στα προβλήματα, αλλά από τότε αγνοείται η τύχη της.
Πρώτη προτεραιότητα για να υπάρξει αντίστροφη- θετική- μέτρηση πρέπει να είναι η καλή οδική πρόσβαση στα χωριά, όπως ειπώθηκε από την πλευρά του εκπροσώπου της Νέδουσας. Χαρακτηρίστηκε ως το σημαντικότερο αναπτυξιακό μέτρο, το οποίο θα χαρακτηρίζεται από παρεμβάσεις με σεβασμό στο περιβάλλον. Ειδικότερα, ο λόγος είναι για ένα δρόμο μήκους περίπου 3,5 χιλιομέτρων, για τον οποίο υπάρχει προμελέτη από την εποχή του αείμνηστου δημάρχου Κώστα Κουτουμάνου. Φυσικά, χρειάζεται άμεση επικαιροποίηση και μετά ο τρόπος που θα χρηματοδοτηθεί το έργο. Σε περίπτωση που προχωρήσει η συγκεκριμένη παρέμβαση, έγινε λόγος για αξιοποίηση όλης της περιοχής.
Ο εκπρόσωπος της Αρτεμισίας μίλησε, κυρίως, για την “ανάσταση” του ξυλοπριστηρίου, το οποίο θα βοηθήσει τα μέγιστα την ευρύτερη περιοχή, δημιουργώντας, παράλληλα, νέες θέσεις εργασίας.
Σειρά πήρε, στη συνέχεια, το Καρβέλι, όπου έγινε λόγος για την ανάγκη ολοκληρωτικής αξιοποίησης της Ιεράς Μονής Σιδηρόπορτας, η οποία θα αναπτύξει θεαματικά το θρησκευτικό τουρισμό. Πρόκειται για χώρο του οποίου η παρουσία χρονολογείται από το 1586.
Στη συνέχεια ζητήθηκε η αποκατάσταση του Λαδοκαρβελιώτικου δίτοξου γεφυριού, το οποίο κατασκευάστηκε το 1850, αλλά και η βελτίωση των καλντεριμιών της περιοχής.
Ο αναπληρωτής υπουργός έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον για τα συγκεκριμένα αιτήματα, ενώ από την αίθουσα ακούστηκε η παρατήρηση κάτοικου ότι η μικρή απόσταση της Καλαμάτας από τα χωριά θα τα μετέτρεπε σε “Πήλιο” ή “Ζαγοροχώρια” της Μεσσηνίας.
Και η Αλαγονία δια του εκπροσώπου της ζήτησε ουσιαστική βελτίωση του οδικού άξονα, αλλά και θέσεις εργασίας, γιατί τα χωριά ερημώνουν. Αναφέρθηκε στην εκμετάλλευση των αποθηκών στην περιοχή, αλλά και τη χρηματοδότηση της μουσικής σύναξης που γίνεται κάθε χρόνο και φέρνει αρκετό κόσμο στην περιοχή.
Στο σημείο αυτό μίλησε για αδιαφορία χρηματοδότησης των εκδηλώσεων από την πλευρά του Δήμου Καλαμάτας, ενώ πρότεινε την αναζωογόνηση του αγροκηπίου, το οποίο σε συνεργασία με το ΤΕΙ Πελοποννήσου θα δημιουργούσε τη δυνατότητα ανάπτυξης φυτωρίου για την αναδάσωση του βουνού.
Τέλος, έγινε αναφορά στην ανεξέλεγκτη παρουσία αγριογούρουνων και γελαδιών, τα οποία καταστρέφουν την εναπομείνασα περιοχή.
Ο Μανώλης Μάκαρης, επικεφαλής της μείζονος μειοψηφίας στο Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας, περιέγραψε τη ζοφερή κατάσταση που ζουν οι ελάχιστοι εναπομείναντες κάτοικοι, τους επικίνδυνους δρόμους, τα αδέσποτα ζώα, την ανύπαρκτη πολιτιστική δραστηριότητα, τα προβλήματα με τη συγκοινωνία, την απουσία ιατρού, την έλλειψη κινήτρων για δημιουργία τουριστικών εγκαταστάσεων, αλλά και την πληγή, όπως τη χαρακτήρισε, με τα σκουπίδια και τη Μαραθόλακκα.
Του Αντώνη Πετρόγιαννη
