Ο νεαρός συγγραφέας – δημοσιογράφος παρουσιάζει το πρώτο του βιβλίο «Δευτέρα» αύριο Παρασκευή στην Καλαμάτα
Όταν μου πρότειναν να βρίσκομαι στο «πάνελ» παρουσίασης στην Καλαμάτα του πρώτου βιβλίου του Ηλία Αναστασιάδη, με τον τίτλο «Δευτέρα», η αλήθεια είναι ότι μειδίασα, καθώς, όπως πρόσφατα περιέγραφα και στην εφημερίδα, η σχέση μου με το «διάβασμα» βιβλίων δεν είναι και η καλύτερη…
Ψάχνοντας περισσότερα γύρω απ’ το βιβλίο και το συγγραφέα στο internet, είδα ότι καταπιάνεται με ζητήματα όπως ο τζόγος, το στοίχημα συγκεκριμένα, και κυρίως το πρόβλημα του «εθισμού». Κάτι μια πρόσφατη «εξάδα» που μου στράβωσε στο ’90, κάτι ότι αντιμετωπίζω σημαντικό πρόβλημα εθισμού (όχι στον τζόγο), με έκαναν να «τολμήσω» το εγχείρημα.
Ξεκινώντας από… «υποχρέωση» να διαβάζω το βιβλίο, κατέληξα στο να το τελειώσω μέσα σ’ ένα βράδυ… Στην πρώτη παράγραφο έβλεπα να ξετυλίγεται μια ιστορία τζόγου που είχα ζήσει σχεδόν αυτούσια με έναν «κολλητό» μου. Στις επόμενες, διάβασα ιστορίες που έχω ακούσει στον περίγυρό μου… κάποιες φορές, δε, «τρόμαξα», γιατί ένιωσα να βλέπω τον ίδιο μου τον εαυτό μέσα από τις περιγραφές του συγγραφέα…
Ο Ηλίας Αναστασιάδης, γράφοντας σε πρώτο πρόσωπο, δε διστάζει να «ξεγυμνωθεί» μπροστά στους αναγνώστες. Με ιδιαίτερη γλαφυρότητα και με μοντέρνα, γρήγορη και αφοπλιστική γραφή, καταθέτει τη συγκλονιστική, αληθινή και «αέναη» μάχη εξάρτησης και απεξάρτησής του από τον τζόγο, μέσα από τις πιο σημαντικές Δευτέρες της ζωής του.
Η παρουσίαση του βιβλίου θα γίνει αύριο Παρασκευή στις 7.00 το απόγευμα στο “Baba Yaga” (Στοά Λόντου). Μαζί με το συγγραφέα θα συζητήσουν για το βιβλίο του ο Δήμος Μπουσούνης (αθλητής- πολιτικός μηχανικός) ο Βασίλης Παπαευσταθίου (πολιτικός μηχανικός) και ο γράφων. Η εκδήλωση διοργανώνεται από τις εκδόσεις «Key Books» και τα βιβλιοπωλεία «Public».
Λίγο πριν «επιστρέψει»… στην Καλαμάτα, όχι ως νεοσύλλεκτος, αλλά ως συγγραφέας αυτή τη φορά, ο Ηλίας Αναστασιάδης μίλησε στο «Θάρρος» για την προσωπική του ιστορία, αλλά και το σκοπό του βιβλίου αυτού…
-Σε τι ηλικία ξεκίνησες τον τζόγο και πόσο καιρό σού πήρε για να «παραδεχτείς» την εξάρτησή σου;
Ξεκίνησα να παίζω συστηματικά κάθε Σαββατοκύριακο από τη δευτέρα Λυκείου, αλλά παραδέχτηκα την εξάρτηση δώδεκα χρόνια μετά, στα 28.
-Αν και η πλειονότητα των εξαρτημένων ανθρώπων, αργά ή γρήγορα, αντιλαμβάνεται το πρόβλημα που δημιουργεί ο «εθισμός», τι είναι αυτό που τους κάνει να μην το παραδέχονται και να αρνούνται τη βοήθεια;
Όσον αφορά στον εθισμό στα τυχερά παιχνίδια, αυτό που κυρίως σε κάνει να επιμένεις και να μην αφήνεσαι ζητώντας βοήθεια είναι η ελπίδα ότι κάποια στιγμή θα ρεφάρεις ή ότι θα μπορέσεις να βάλεις μόνος σου φρένο στον εαυτό σου, κάτι αποδεδειγμένα μη ρεαλιστικό και εφικτό.
-Ποιο ήταν το σημείο που έφθασες και σε έκανε να ζητήσεις βοήθεια;
Ζήτησα βοήθεια όταν έχασα ένα πάρα πολύ μεγάλο για τα δεδομένα μου χρηματικό ποσό, σε μια περίοδο που ήμουν άνεργος και δεν είχα βρει την επόμενη δουλειά. Αυτή η χασούρα με ταρακούνησε όσο έπρεπε.
-Ύστερα από την εμπειρία στο κέντρο απεξάρτησης θα συνιστούσες σε ανθρώπους που αντιμετωπίζουν προβλήματα να ζητήσουν βοήθεια, μιας και υπάρχει ένα «ταμπού» στην κοινωνία γύρω από αυτά τα ζητήματα;
Φυσικά και θα το συνιστούσα. Θεωρώ ότι η φοίτηση στο πρόγραμμα είναι η μοναδική ελπίδα για έναν τζογαδόρο να καταφέρει να επιβληθεί του εθισμού του.
-Τι θα ήθελες να είχες ζήσει και θεωρείς ότι στο στέρησε ο εθισμός στον «τζόγο»;
Θα ήθελα να έχω ζήσει περισσότερα «παρών». Με τους φίλους μου, με σχέσεις, με την οικογένειά μου. Ήμουν ωσεί παρών όσα χρόνια έπαιζα. Επίσης, θα ήθελα να έχω ζήσει ξένοιαστους μήνες χωρίς τη συνεχή οικονομική πίεση από τις χασούρες εντός τζόγου.
-Η ιδέα για το βιβλίο πώς προέκυψε; Υπάρχει κάποιος «στόχος» γι’ αυτό, π.χ. η βοήθεια στους εθισμένους ανθρώπους ή απλά ήταν μια προσωπική σου ανάγκη;
Το βιβλίο ήταν περισσότερο μια ανάγκη να δοκιμαστώ στη συγγραφή ξεκινώντας με μια ιστορία που γνωρίζω πολύ καλά και, ως εκ τούτου, μπορώ να μεταφέρω ικανοποιητικά. Δεν έχω στόχο να γίνω συμβουλευτικός, γιατί οι συμβουλές δεν είναι θεραπεία με πράξεις, είναι απλά λέξεις στον αέρα.
-Τελικά, θεωρείς ότι οι εξαρτήσεις των ανθρώπων «νικιούνται» ή πάντα θα ζουν και θα παλεύουν με αυτές;
Πιστεύω ότι οι εξαρτήσεις νικιούνται, αλλά δεν πεθαίνουν. Ο εξαρτημένος οφείλει να είναι πάντα σε εγρήγορση, γιατί ο τζόγος είναι ύπουλος και πανούργος. Η μάχη είναι καθημερινή…
*Περισσότερα θα διηγηθεί ο ίδιος αύριο στις 7.00 μ.μ. στο “Baba Yaga”
*Ο Ηλίας Αναστασιάδης γεννήθηκε στην Αθήνα το 1983 και σπούδασε Επικοινωνία και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Από το 2005 αρθρογραφεί σε περιοδικά και στο διαδίκτυο.
Η «Δευτέρα» είναι το πρώτο του βιβλίο.
Του Κώστα Γαζούλη
