Σε κάθε σχεδόν Δημοτικό Συμβούλιο Καλαμάτας τίθεται το ζήτημα ακαταλληλότητας της αίθουσας, με τη Δημοτική Αρχή να κάνει ότι δε βλέπει κάποιο πρόβλημα.
Το έχουμε γράψει και θα αναγκαστούμε να το γράψουμε πάλι: Δημοτικοί σύμβουλοι της αντιπολίτευσης μεταφέρουν καρέκλες στην άκρη των εδράνων για να καθίσουν, ενώ η παράταξη της κας Οικονομάκου κάθεται στα έδρανα της πλειοψηφίας, αφού αυτά της μειοψηφίας είναι ήδη υπερκαλυμμένα.
Οι εικονολήπτες κάθονται επί ώρες όρθιοι και αν κάποιος δημοτικός σύμβουλος μιλήσει, αναγκάζονται να μεταφέρουν τις κάμερες στη μέση για να έχουν πλάνο. Προφανώς και οι θέσεις των δημοσιογράφων δεν επαρκούν, είτε επειδή είμαστε παραπάνω από τις καρέκλες είτε επειδή κάποιοι πρόεδροι Κοινοτήτων ή δημότες που θέλουν να παραστούν στο Δ.Σ –και είναι, φυσικά, αναφαίρετο δικαίωμά τους- κάθονται σε αυτές.
Τέλος, όσοι «τυχεροί» προλάβουν να καθίσουν στις ελάχιστες θέσεις στη γαλαρία της αίθουσας, είναι αδύνατο να έχουν οπτική επαφή, ενώ πολλές φορές δεν ακούν.
Αν υποθέσουμε, βέβαια, ότι παρίστανται στην αίθουσα όλοι οι πρόεδροι των Κοινοτήτων, οι ελάχιστες αυτές καρέκλες δεν επαρκούν και έτσι έχουμε «κερκίδα ορθίων».
Άραγε, τι πρέπει να γίνει για να καταλάβει η Δημοτική Αρχή ότι η αίθουσα είναι μικρή;
Γιατί αρνείται να διεξάγονται οι συνεδριάσεις στο αμφιθέατρο «Αλέξανδρος Κουμουνδούρος», που είναι μια αίθουσα έτοιμη και ιδανική για τέτοια συμβούλια; Άλλωστε, εκεί γίνονταν στο παρελθόν τόσα τα Νομαρχιακά όσο και τα Δημοτικά Συμβούλια.
Π.Μπ.
Υ.Γ.: Το βράδυ της Δευτέρας, οπότε κόπηκε η βασιλόπιτα, και στην αίθουσα ήταν ο μητροπολίτης Μεσσηνίας, καθώς κι άλλοι ιερείς και δημότες, η κατάσταση ήταν τουλάχιστον τριτοκοσμική.
Προφανώς γι’ αυτό δε φταίνε οι εκτός Δημοτικού Συμβουλίου, αλλά η Δημοτική Αρχή, που συνεχίζει να «πουλά τρέλα» ότι η αίθουσα δεν έχει θέμα!
