Από το λεξικό της Νέας Ελληνικής Γλώσσας του Γ. Μπαμπινιώτη: φυλλάδα (η) 1. (παλαιότ.) φτηνό βιβλίο μικρού όγκου , που αποτελούσε λαϊκό ανάγνωσμα: “Η – του Μεγαλέξαντρου 2. (μειωτ) η χαμηλού επιπέδου εφημερίδα: μη δίνεις σημασία στο τι γράφει πάλι η -! 3. (συνεκδ) το προχειρογραμμένο σχολικό βοήθημα, το λυσάρι.
Με τον όρο “φυλλάδα” προσπάθησε, χθες το μεσημέρι, στη σύσκεψη στο Ιστορικό Δημαρχείο για το μέλλον του στρατοπέδου Καλαμάτας, να περιγράψει ο βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ Μεσσηνίας, Πέτρος Κωνσταντινέας, τα δημοσιεύματα τοπικών εφημερίδων για τις τελευταίες εξελίξεις σχετικά με το υπό συζήτηση θέμα.
Μάλλον, ο βουλευτής δεν ήξερε τι έλεγε. Γιατί φυσικά το να αποκαλείς μία από τις εφημερίδες που έγραψαν για το θέμα (όπως το “Θάρρος”) με τον παραπάνω όρο, δεν το ανεχόμαστε. Ούτε η ιστορία της, αλλά ούτε και ο γράφων το σχόλιο.
Τέτοιου είδους εκφράσεις, μπορεί ο κ. Κωνσταντινέας να τις χρησιμοποιεί στα καφενεία (καφέ) που συχνάζει, αλλά, όχι όμως δημοσίως. Δεν το επιτρέπει ούτε η κουλτούρα και ο πολιτισμός της εφημερίδας, αλλά, ούτε και η ιστορία της παράταξης που υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύει ο κ. βουλευτής.
Α.Π.
Η…φυλλάδα του κ. Κωνσταντινέα
