Αναδρομική έκθεση του Καλαματιανού καλλιτέχνη στην Αθήνα
Η κακοκαιρία των τελευταίων ημερών μάλλον λειτουργεί ανασταλτικά για μια επίσκεψη στην Αθήνα, αλλά μέχρι τις 19 Ιανουαρίου υπάρχει ακόμα χρόνος. Ο λόγος είναι σοβαρός. Στο κτήριο της οδού Μονής Αστερίου 3 παρουσιάζει την αναδρομική του έκθεση ζωγραφικής ο Καλαματιανός καλλιτέχνης, Δημήτρης Τζαμουράνης (σ.σ. το πατρικό του σπίτι βρίσκεται δυτικά του Νέδοντα, ανάμεσα στους πορτοκαλεώνες της περιοχής).
Κι αυτό γίνεται χάρις στην πρωτοβουλία του Μουσείου Φρυσίρα, σε συνεργασία με την Kunsthalle Dominikanerkirche Osnabrück (Γερμανία) και την Miro Gallery (Πράγα).
Από τους βασικότερους εκπροσώπους της τάσης για δυναμική επιστροφή στην αναπαραστατική ζωγραφική, ο Δημήτρης Τζαμουράνης μοιάζει να διχάζεται μεταξύ λυρικού φωτορεαλισμού και χρωματικού εξπρεσιονισμού.
«Είμαι Καλαματιανός, έχω ελληνικό διαβατήριο,ζω στη Γερμανία. Είναι πολύ απλά τα πράγματα!»
Ο Δημήτρης Τζαμουράνης, ο οποίος ζει και δημιουργεί τα τελευταία είκοσι χρόνια στο Βερολίνο, είχε μιλήσει για την καλλιτεχνική του διαδρομή και στο «Θάρρος». Η δουλειά του είναι αντικείμενο του πόθου φανατικών συλλεκτών, πολύτιμη αξία στο χρηματιστήριο της τέχνης.
Όπως έχει σημειώσει, μεταξύ άλλων, τα πρώτα ερεθίσματά στην τέχνη τα έλαβε στο πατρικό του σπίτι: «Εδώ έγινε η πρώτη μου επαφή με τη ζωγραφική. Στο ατελιέ του πατέρα μου. Στεκόμουν και τον παρακολουθούσα από μικρό παιδί». Ο πατέρας του, Σωτήρης Τζαμουράνης, είναι επίσης ζωγράφος.
«Σχετικά νέος το είχα ήδη αποφασίσει ότι ήθελα να ασχοληθώ με τη ζωγραφική. Έπειτα ήρθαν οι σπουδές και κατέληξα στο Βερολίνο», σημείωσε ο Δημήτρης Τζαμουράνης.
Στο Βερολίνο βρέθηκε μάλλον τυχαία: «Είχα τελειώσει τη Σχολή Καλών Τεχνών της Θεσσαλονίκης και με δυο φίλους αποφασίσαμε να κάνουμε ένα ταξίδι. Είχαμε πάει Παρίσι, Άμστερνταμ και φτάσαμε στο Βερολίνο για να ακούσουμε τους Pink Floyd.
Ήταν μια πολύ έντονη περίοδος για την πόλη. Όλα ήταν πολύ ενθουσιώδη, πολύ αυθόρμητα. Αυθόρμητα αποφάσισα κι εγώ να μείνω ένα-δυο μήνες στο Βερολίνο. Οι δύο μήνες έγιναν έξι. Ακολούθησαν σπουδές στη Hochschule der Kunste του Βερολίνου και… κάπως έτσι, έμεινα!
(…) Η οικογένειά μου είναι στην Καλαμάτα, δεν είχα ποτέ κάποιο πρόβλημα ταυτότητας, αν είμαι Έλληνας ή Γερμανός ή, τέλος πάντων, τι είμαι. Έχω γεννηθεί στην Καλαμάτα, είμαι Καλαματιανός, έχω ελληνικό διαβατήριο, ζω στη Γερμανία. Είναι πολύ απλά τα πράγματα. Όταν σκέφτομαι την πατρίδα μου, σκέφτομαι την Καλαμάτα. Η ιδέα της πατρίδας δε με εγκαταλείπει ποτέ.
(…) Συνήθως οι επιρροές, οι λόγοι που με ωθούν σε ένα έργο έχουν να κάνουν με τους ανθρώπους γύρω μου. Με τους συγγενείς, τους καλούς μου φίλους, με ανθρώπους που υπάρχουν στην ιδιωτική μου ζωή. Αυτοί είναι η πηγή έμπνευσής μου. Μια εικόνα γεννιέται από τη συνάντησή μας, που ξαφνικά με φέρνει στην κατάσταση να συλλάβω ότι αυτό είναι το κατάλληλο πρόσωπο για μια συγκεκριμένη σύνθεση. Συνήθως, οι συνθέσεις για ένα μεγάλο πίνακα έχουν να κάνουν με την Ιστορία της Τέχνης, την ιστορία της ζωγραφικής. Βασίζομαι σε ιστορικές στιγμές της Τέχνης, παίρνω στοιχεία από αυτές και προσπαθώ να τα τοποθετήσω στη σύγχρονη εποχή. Με ενδιαφέρει πάρα πολύ να βρω συνέχειες μέσα στην Ιστορία της Τέχνης και να τις μεταφέρω στο σήμερα.
(…) Η ζωγραφική, η τέχνη, δεν έχει πολλά θέματα. Έχει να κάνει με το θάνατο, τη ζωή, τον έρωτα και όλα αυτά φυσικά μέσα στην πολιτικοκοινωνική διάσταση κάθε εποχής. Με τη ματιά του ζωγράφου που προσπαθεί να καταλάβει τι έκαναν οι ομότεχνοί του πριν από πεντακόσια ή εκατό χρόνια, επιχειρώ να δω τις εναλλαγές των θεμάτων μέσα από μια καινούρια οπτική. Οι πολιτικές, οι θρησκευτικές, οι κοινωνικές διαστάσεις αλλάζουν. Αυτό έχει για μένα μεγάλο ενδιαφέρον. Να παρακολουθήσει κανείς πώς η εικόνα διαμορφώνεται μέσα στους αιώνες, μέσα στις εποχές. Κι εκεί μπορώ να πω ότι υπάρχουν ακόμα τρομερές δυνατότητες στη ζωγραφική».
Επιμέλεια: Αντώνης Πετρόγιαννης
