Η κορδέλα των εγκαινίων με την ολοκλήρωση του αυτοκινητόδρομου του “Μορέα” από τον πρωθυπουργό Αλέξη Τσίπρα, έφερε και πάλι στο προσκήνιο το θέμα των αναγκών της Μεσσηνίας σε… άσφαλτο, προκειμένου να έρθει η… ανάπτυξη (σ.σ. Πώς κολλάνε οι τόνοι του τσιμέντου με την ανάπτυξη είναι άλλο θέμα).
Σε κάθε περίπτωση, θεωρούμε ότι σοφότερο θα ήταν να συζητάμε για πιο ρεαλιστικά πράγματα.
Σήμερα, με δεδομένα τα νούμερα των οχημάτων και με την εξέλιξη των μέσων, η κατασκευή επιπλέον αυτοκινητόδρομων σε δρόμους χωρίς κίνηση αποτελεί μία ουτοπία. Αντίθετα, η λογική επιλογή της βελτίωσης δρόμων και η κατασκευή καλών οδικών τοπικών δικτύων, με σοβαρή συντήρηση, θα πρέπει να μπουν στο τραπέζι. Εκεί θεωρούμε ότι θα πρέπει να ανοίξει μια ουσιαστική συζήτηση. Διαφορετικά, το να ζητάει η Μεσσηνία κάμποσα εκατομμύρια ευρώ για να φτιάξει κλειστούς αυτοκινητόδρομους, δεν πρόκειται να οδηγήσει σε κανένα πρακτικό αποτέλεσμα.
Και γιατί άραγε… ζέση με την άσφαλτο και όχι με ένα εσωτερικό οδικό δίκτυο;
Α.Π.
Η άσφαλτος και η ανάπτυξη
